Αποστολέας Θέμα: Πρώτο όργανο: Το μπουζούκι του κιθαρίστα  (Αναγνώστηκε 22813 φορές)

Stergios_lutherie

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.159
  • Αγαπημένο ξύλο: Αυτο που εχω διαθεσιμο
  • Αριθμός κατασκευών: 14
Απ: Πρώτο όργανο: Το μπουζούκι του κιθαρίστα
« Απάντηση #120 στις: Σεπτέμβριος 08, 2018, 01:53:50 μμ »
Καλό αποκαλόκαιρο σε όλους!

Πριν προχωρήσουμε με το μπουζούκι, μια μικρή παρένθεση: Θέλοντας να είμαι συνεπής με την γκρίνια μου πήρα δύο σετάκια μίνι σφιγκτήρες.
Επειδή έχω μια εμμονή με το industrial design, κάθε φορά που έρχεται ένα καινούργιο εργαλείο στο εργαστήριο υποβάλλεται στο ερώτημα αν θα μπορούσε να βελτιωθεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο, έχοντας πάντα στο νου το πώς θα το χρησιμοποιήσω.

Διαπίστωσα λοιπόν ότι θα με βόλευε να βελτιώσω τη λαβή της βίδας που σφίγγει. Και θα προτιμούσα επίσης, η βίδα να βολτάρει πιο ομαλά καθώς σφίγγεται.

Έτσι λοιπόν χρησιμοποίησα ένα πλαστικό σωλήνα (κάτι σαν αλφαδολάστιχο) για να βελτιώσω τις λαβές. Το κόλλησα με κυανοακρυλική κόλα. Επίσης έβαλα μια ιδέα γράσο στα πάσα της βίδας και με τη βοήθεια του δράπανου τη δούλεψα αρκετές φορές μπρος πίσω σε όλο το μήκος. Κάτι σα ρόνταρισμα δηλαδή. Τα σφικτηράκια ανήκουν πλέον επισήμως στο εργαστήριο  {celebrate009}

Να πω επίσης ότι πήρα ένα φύλο PVC που εκτιμώ ότι θα βολέψει καλά για την κατασκευή πατρόν (κολάντζα, πλαινάρια, ντούγιες και λοιπά). Είναι αρκετά εύκαμπτο κατά τον έναν άξονα ώστε να παίρνει τις καμπύλες και επαρκώς άκαμπτο κατά τον άλλο άξονα ώστε το σχήμα του να παραμένει αξιόπιστο.

ΖΑΡΚΑΔΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 6.115
Απ: Πρώτο όργανο: Το μπουζούκι του κιθαρίστα
« Απάντηση #121 στις: Σεπτέμβριος 13, 2018, 02:50:25 μμ »
εστρωσες τις βιδες ε? Κι ελεγα οτι μονο εγω ειμαι σ αυτο το χαλι........................
Αφου μπορει αυτος, μπορω κι εγω...........................

Stergios_lutherie

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.159
  • Αγαπημένο ξύλο: Αυτο που εχω διαθεσιμο
  • Αριθμός κατασκευών: 14
Απ: Πρώτο όργανο: Το μπουζούκι του κιθαρίστα
« Απάντηση #122 στις: Σεπτέμβριος 14, 2018, 04:37:12 μμ »
Οι μανίες Κώστα προσδιορίζονται σαν ασθένεια από την ιατρική αλλά έχω καταλάβει ότι στην οργανοποιία βοηθάνε… αρκεί να τις κρατάμε στο κλουβί!  ;D
………………………………………………………………………

Η επιθεώρηση της Παρασκευής – 9η εβδομάδα

Κόλληση μόρσου και καμπύλωση πατούρας

Με τη βοήθεια της γνωστής τάβλας που χρησίμευσε στο ρουτάρισμα του μόρσου, αποφάσισα να ξυρίσω ελαφρά –και απολύτως κάθετα-  τον τάκο για καλύτερη εφαρμογή του μάνικου. Αυτό φάρδυνε λίγο την επιφάνεια επαφής του τάκου ο οποίος χρειάστηκε λιμάρισμα εκατέρωθεν. Το λιμάρισμα με τη σειρά του εξαφάνισε το σιρίτι κερασιάς στην απόληξή του και αναγκαστικά το τελείωμά του έγινε λίγο ακροβατικό με το σιρίτι να σταματάει "ξαφνικά". Εντάξει δε με χαλάει πολύ, μπορεί ν' αρχίσει να μ' αρέσει κιόλας.

Η κόλληση του μόρσου έγινε με ζωική κόλλα (hide glue) την οποία έχω πλέον σε μεγάλη εκτίμηση ΚΑΙ  για τη θετική συμπεριφορά της στη μετάδοση του ήχου όπως διαβάζω. Τη επόμενη μέρα κόπηκε το περίσσιο μήκος του αρσενικού μόρσου και αποκάλυψε μια εικόνα που με ικανοποίησε.   {celebrate005}

Stergios_lutherie

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.159
  • Αγαπημένο ξύλο: Αυτο που εχω διαθεσιμο
  • Αριθμός κατασκευών: 14
Απ: Πρώτο όργανο: Το μπουζούκι του κιθαρίστα
« Απάντηση #123 στις: Σεπτέμβριος 14, 2018, 04:39:47 μμ »
Στη συνέχεια, με τη βοήθεια κατάλληλου υποστηρίγματος γυαλοχαρτίστηκε η πατούρα στο radius-dish για να πάρει την επιθυμητή καμπύλωση ώστε να δεχτεί στη συνέχεια το καπάκι. Το  υποστήριγμα αποτελείται από έναν ορθογωνικό τάκο κατάλληλου ύψους  και  πάνω του μια μακρόστενη σφήνα κατάλληλης κλίσης ώστε το γυαλοχάρτισμα να "φάει" όσο και όπου πρέπει. Στις φωτο φαίνεται επίσης η άσπρη γραμμή-οδηγός, 3,5 χιλιοστά από το χείλος της πατούρας.

Stergios_lutherie

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.159
  • Αγαπημένο ξύλο: Αυτο που εχω διαθεσιμο
  • Αριθμός κατασκευών: 14
Απ: Πρώτο όργανο: Το μπουζούκι του κιθαρίστα
« Απάντηση #124 στις: Σεπτέμβριος 14, 2018, 04:46:05 μμ »
Η περιοχή της κόλλησης μάνικου-σκάφους υποβλήθηκε σε προσεκτικό και επίμονο φινίρισμα ώστε να μη χρειαστεί να μπει "γραβάτα" –ποτέ δεν κατάφερα ν' ανεχτώ γραβάτες.

Παπαβλαχόπουλος Γιάννης

  • Sr. Member
  • ****
  • Μηνύματα: 371
  • Αγαπημένο ξύλο: το κοπάνημα
Απ: Πρώτο όργανο: Το μπουζούκι του κιθαρίστα
« Απάντηση #125 στις: Σεπτέμβριος 14, 2018, 04:56:30 μμ »
Καλό φθινόπωρο,  Μια χαρά το πας αλλά στρογγύλεψε το μανίκι, είναι πολύ τετράγωνο.

Ιωσήφ Τορρένς

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 3.207
  • Αριθμός κατασκευών: Λίγα πράματα
  • Περιοχή: Αθήνα Κυψέλη
Απ: Πρώτο όργανο: Το μπουζούκι του κιθαρίστα
« Απάντηση #126 στις: Σεπτέμβριος 14, 2018, 05:55:10 μμ »
Πεντακάθαρη εργασία τόσο με τα ηλεκτρικά μηχανήματα , όσο και με τα εργαλεία χειρός !

Χαίρομαι και καμαρώνω !
Τίποτα δεν ισιώνει από μόνο του ... θέλει πολλή δουλειά ...
Να είστε όλοι καλά ! ... για να ισιώνετε τα "στραβά " ...

Stergios_lutherie

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.159
  • Αγαπημένο ξύλο: Αυτο που εχω διαθεσιμο
  • Αριθμός κατασκευών: 14
Απ: Πρώτο όργανο: Το μπουζούκι του κιθαρίστα
« Απάντηση #127 στις: Σεπτέμβριος 21, 2018, 02:18:04 μμ »
- Γιάννη σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Πράγματι το μάνικο θέλει στρογγύλεμα. Θα το κάνω όταν κολλήσω και την ταστιέρα.
- Ιωσήφ, παραμένεις πάντα μια αστείρευτη πηγή ενθάρρυνσης. Σ’ ευχαριστώ!
………………………………………………………

Η επιθεώρηση της Παρασκευής – 10η εβδομάδα (πάρτε καφέ και καθίστε άνετα, έχει πολύ σήμερα...)

Τυχοδιωκτισμός στο καπάκι!


Όλοι περίπου συμφωνούν ότι το καπάκι του μπουζουκιού έχει τρία καμάρια. Δύο εκατέρωθεν της τρύπας (σε περιοχή που όπως πιστεύεται είναι ακουστικά ανενεργή) και ένα τρίτο, το λεγόμενο καμάρι της φωνής που παίζει όπως φαίνεται και τον κύριο ρόλο της διαμόρφωσης του ήχου. Πολλοί οργανοποιοί βάζουν όλα τα καμάρια παράλληλα μεταξύ τους (ladder bracing) ενώ άλλοι τοποθετούν το καμάρι της φωνής υπό γωνία για πληρέστερο όπως λέγεται ήχο.

Συνήθως όλα τα καμάρια του μπουζουκιού πακτώνονται στις άκρες τους μέσα σε φωλιές που διαμορφώνονται εσωτερικά της πατούρας. Η πάκτωση εξυπηρετεί τη δομική σταθερότητα του καπακιού αλλά περιορίζει την ελευθερία δόνησής του. Έτσι γεννήθηκε η εξής διαπραγμάτευση:

Κι αν το καμάρι της φωνής δεν πακτωνόταν αλλά έμενε ελεύθερο στις άκρες του? …απελευθερώνοντας ίσως περισσότερο τη δόνηση και τις ηχητικές προοπτικές του καπακιού?
Αυτό βέβαια γεννά ένα ρίσκο για τη δομική επάρκεια του καπακιού

Στη συνταγή ωστόσο για το αρμάτωμα είναι και η "γλώσσα", μια επιμήκης ενίσχυση που κολλιέται κατά μήκος του αρμού της ένωσης του καπακιού. Απ' ότι λέγεται, ο ρόλος της γλώσσας είναι να διασφαλίσει ότι τα δυο κομμάτια του καπακιού θα παραμείνουν κολλημένα μεταξύ τους. Με ένα μικρό άλμα στο συλλογισμό, αν αντιμετωπίζαμε τη γλώσσα ΚΑΙ σαν δοκό ίσως το πιο πάνω ρίσκο της δομικής σταθερότητας θα μπορούσε να ανακουφιστεί…

Με λίγη φαντασία το σύστημα προσομοιάζει πλέον περισσότερο στον κώνο του μεγαφώνου. Ο ήχος παράγεται στο κέντρο του και διεγείρει το καπάκι (τον κώνο του μεγαφώνου δηλαδή) που αναρτάται χωρίς περιμετρικά εμπόδια.

Οι πιο πάνω σκέψεις γέννησαν τη διάταξη καμαριών και γλώσσας που φαίνεται στις φωτογραφίες.
« Τελευταία τροποποίηση: Σεπτέμβριος 21, 2018, 02:47:43 μμ από Stergios_craftopia »

Stergios_lutherie

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.159
  • Αγαπημένο ξύλο: Αυτο που εχω διαθεσιμο
  • Αριθμός κατασκευών: 14
Απ: Πρώτο όργανο: Το μπουζούκι του κιθαρίστα
« Απάντηση #128 στις: Σεπτέμβριος 21, 2018, 02:19:36 μμ »
Η γλώσσα λοιπόν διαμορφώθηκε σαν ένα σφηνοειδές δοκάρι που το παχύ του μέρος τερματίζει και κολλάει στο πακτωμένο καμάρι της τρύπας δημιουργώντας ένα "στιβαρό" ταυ που προορισμό έχει να αντιμετωπίσει "το πρώτο κύμα" της ωμής πίεσης του καβαλάρη. Με τη σειρά του, το καμάρι της φωνής κολυμπάει αντί να είναι πακτωμένο και προορίζεται να δουλέψει κατά δύο τρόπους: Σαν αμορτισέρ ελπίζω απορροφώντας τα υπόλοιπα της πίεσης του καβαλάρη -έτσι όπως λαξεύτηκε για να περνάει από κάτω του η γλώσσα- αλλά και βέβαια σαν καμάρι για τη διαμόρφωση της φωνής λοξά όπως μπήκε. Περιμετρικά του ενεργού μέρους του καπακιού υπάρχει επαναλαμβάνω μια ζώνη ελεύθερη εμποδίων με φάρδος κάπου ένα δάχτυλο. Ενδιαφέρον είναι ότι η γλώσσα οριοθετεί δυο διακριτές "κοιλίες" που υποβαστάζονται/διεγείρονται αντίστοιχα από τα δυο σκέλη του καμαριού της φωνής. Αυτά τα δύο σκέλη είναι μια νύξη για περισσότερα ακροβατικά στη συνέχεια που όμως θα τα δούμε όταν έρθει η ώρα του καβαλάρη…
Με δυό λόγια, η γλώσσα αναβαθμίζεται σε ρόλο βαστάζου  και αφήνει το καμάρι της φωνής στην ησυχία του να εκτελέσει πιο απερίσπαστο τα εξεζητημένα φωνητικά του καθήκοντα.
Η διάταξη αυτή με στοίχειωσε μερικές μέρες χωρίς να μπορώ να καταλήξω και τελικά …πήρα βοήθεια.
 
Δηλαδή τηλεφώνησα στο Νίκο Φρονιμόπουλο με τον οποίο –μικρός που ειν' ο κόσμος- κάναμε ένα φεγγάρι μαζί στην ορχήστρα της λέσχης αξιωματικών στο Βαθύ στη Σάμο το 1983! Ευγενέστατος και σώφρων, μου απάντησε ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να ξεκινούσα με συμβατικό καμάρωμα και να δοκίμαζα την παραλλαγή σε επόμενη κατασκευή. Εντούτοις, επέμεινα ευγενικά να μου πει τη γνώμη του γι' αυτή τη διάταξη. Η γνωμάτευση στην οποία κατέληξε μετά από κάποια συζήτηση ήταν για μένα ανακουφιστική: "Δεν έχω αντίρρηση …επί της αρχής". Νίκο πόσο σ' ευχαριστώ!

Καθώς έχω αργοπορήσει στην οργανοποιία εκτιμώ ότι πρέπει να κερδίσω χρόνο ίσως παρακάμπτοντας ένα μέρος απ' ό,τι θα ονόμαζε κανείς συνετή πορεία. Αποφάσισα λοιπόν να ενεργήσω τυχοδιωκτικά και να υιοθετήσω τη λύση που περιγράφεται πιο πάνω. Το ρίσκο είναι κυρίως δομικό (θα κρατήσει το καπάκι ή θα έχει πρόβλημα?) και δευτερευόντως ηχητικό (τι φωνή θα βγάλει?) και βέβαια αν κάτι δεν πάει καλά η ευθύνη βαρύνει το ξερό μου το κεφάλι.. .
« Τελευταία τροποποίηση: Σεπτέμβριος 21, 2018, 02:43:48 μμ από Stergios_craftopia »

Stergios_lutherie

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.159
  • Αγαπημένο ξύλο: Αυτο που εχω διαθεσιμο
  • Αριθμός κατασκευών: 14
Απ: Πρώτο όργανο: Το μπουζούκι του κιθαρίστα
« Απάντηση #129 στις: Σεπτέμβριος 21, 2018, 02:23:03 μμ »
Το πάχος του καπακιού διαμορφώθηκε σε 2,7mm στη μέση και 2,4 mm στην περιφέρεια.

Για την κατασκευή της γλώσσας επιλέχθηκε μια συγκεκριμένη κλίση που με τη σειρά της υπαγόρευσε την κατασκευή μιας αντίστοιχης σφήνας που χρησίμευσε σαν οδηγός στο κόψιμο στην κορδέλα. Κατασκευάστηκαν αρκετά δείγματα από γλώσσες διαφορετικού πάχους που φτιάχτηκαν από καμαρόξυλο με ιδανικό όσο γίνεται ακτινικό κόψιμο (quarter sawn). Επιλέχθηκε αυτή που οι διαστάσεις της από διαίσθηση μου φάνηκαν καταλληλότερες. Δηλαδή minimum ύψος=3,5mm maximum ύψος=6mm και πλάτος=15mm.

Για την ενίσχυση της τρύπας κατασκευάστηκε και κολλήθηκε με hide glue ένα οβάλ δαχτυλίδι από μασίφ καμαρόξυλο με διαστάσεις …μινιόν, πράγμα που επιτρέπει στα καμάρια να έλθουν όσο γίνεται πιο κοντά στην τρύπα. Παρατηρούμε ότι όσο το 2ο καμάρι πλησιάζει στην τρύπα τόσο μεγαλώνει επιθυμητά το ενεργό μέρος του καπακιού. Αντιλαμβάνομαι επίσης ότι το χείλος της τρύπας συνιστά τον "κύλινδρο" μέσα στον οποίο πηγαινοέρχεται το "έμβολο" του αέρα που δονείται. Στρογγυλεύτηκε λοιπόν κατάλληλα η περιοχή αυτή με τρόπο που πιστεύω ευνοεί και δεν εμποδίζει αυτή τη λειτουργία.

Με την τόσο λιγνή ενίσχυση της τρύπας φάνηκε αναγκαίο να μπούνε ενισχυτικά και δυο λοξά δοκαράκια εκατέρωθέν της (μια παραλλαγή του "A" bracing στις κιθάρες Lowden). Αυτά τα δυο δοκαράκια καθώς και το 1ο καμάρι επιλέχθηκε να κατασκευαστούν από μικρότερη διατομή 5,5Χ14mm ενώ στο 2ο καμάρι της τρύπας και στο καμάρι της φωνής χρησιμοποιήθηκε δοκάρι διατομής 7Χ17mm. Όλα τα κομμάτια κόπηκαν με όσο γίνεται ακτινική κοπή (quarter sawn) και γυαλοχαρτίστηκαν στο radius dish πριν την κόλληση για να πάρουν την καμπύλωση του καπακιού.

Η βέργα από σκούρο ξύλο είναι το υλικό από το οποίο θα γίνει ο καβαλάρης. Έβγαλα δυο κομμάτια θυσιάζοντας ένα χάρακα-αντίκα 40 εκατοστών που είχα βρει στα παζάρια των Βρυξελλών. Καθώς φαίνεται πρόκειται για ένα είδος παλίσσανδρου (rosewood), με πολύ σκούρο χρώμα και εντυπωσιακή όπως υπολόγισα πυκνότητα: 1,28 gr/cmᶟ, κατά πάσα πιθανότητα αφρικανικής προέλευσης (Κονγκό? Το Βέλγιο είχε για δεκαετίες αποικιακή δραστηριότητα εκεί…). Το ροκάνισα έτσι που να έχει όσο γίνεται ακτινική κοπή. Υπάρχουν οργανοποιοί που πιστεύουν ότι ο παλίσσανδρος στον καβαλάρη στρογγυλεύει καλύτερα τον ήχο απ' ότι ο έβενος. Δεδομένης της συγκυρίας λοιπόν επιλέγω και 'γώ έναν παλίσσανδρο που η εμφάνισή του φέρνει προς Dalbergia maritima και η πυκνότητά του παραπέμπει σε Dalbergia melanoxylon. Αλλά μάλλον δεν είναι κανένα από τα δυο. Αν ξέρει κάποιος ας μας πει περισσότερα…
« Τελευταία τροποποίηση: Σεπτέμβριος 21, 2018, 03:34:19 μμ από Stergios_craftopia »

Stergios_lutherie

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.159
  • Αγαπημένο ξύλο: Αυτο που εχω διαθεσιμο
  • Αριθμός κατασκευών: 14
Απ: Πρώτο όργανο: Το μπουζούκι του κιθαρίστα
« Απάντηση #130 στις: Σεπτέμβριος 21, 2018, 02:35:57 μμ »

Λίγα πρόσθετα για το αρμάτωμα και την κόλληση του καπακιού:
……………………………………………………………………………
Ο Dana Bourgeois κάνει εδώ ένα ενδιαφέρον σεμινάριο κουρδίσματος καπακιού https://www.youtube.com/watch?v=Ei5-DkVTrEE Ένα από τα ζητούμενα -απ’ ότι λέει- είναι το καπάκι να συντονίζει σε δυο ή περισσότερες συχνότητες.

Έχω επίσης πειστεί από έναν αφορισμό ενός από τους μεγάλους της κατασκευής κλασσικής κιθάρας (ίσως Jose Romanillos άλλα δεν είμαι σίγουρος  https://www.youtube.com/watch?v=mFCGX-nRaxE) ότι το όργανο προκειμένου ν’ αποδώσει το καλύτερό του, κατασκευαστικά πρέπει να βρίσκεται λίγο πριν την κατάρρευση!

Αυτό που κατ’ αρχή κρατώ λοιπόν είναι ότι πρέπει να απομακρυνθεί όσο το δυνατόν περισσότερο υλικό από το καπάκι χωρίς όμως να το παρακάνω  ;D

Υιοθέτησα μια μέθοδο μπακάλικη για να καταφέρω κάπως να δοκιμάσω τη δομική του σταθερότητα. Καθόλου επιστημονική, αλλά ελπίζω αποτελεσματική. Νομίζω ο Μάνος έχει κάπου αναφέρει ότι η δύναμη του καβαλάρη στο τρίχορδο είναι περί τα 5 κιλά. (διορθώστε με αν είναι λάθος). Τόσα λοιπόν θα σηκώσει το καπάκι. Όμως 5 κιλά είναι και τα πορτοκάλια από τη λαϊκή! Η ανάμνηση της έλξης ενός τέτοιου βάρους είναι οικεία στα δάχτυλά μας πράγμα που βοηθάει στην εκτίμηση της ακαμψίας του καπακιού. Άρχισα λοιπόν να αφαιρώ από τα καμάρια υλικό από όπου αισθάνθηκα ότι αυτό περισσεύει, επιχειρώντας κάθε τόσο να «λυγίσω» το καπάκι κατά μήκος και κατά πλάτος με τη γνωστή δύναμη, συμπεραίνοντας αν έπρεπε να προχωρήσω περισσότερο.

Επίσης, το καμάρι της τρύπας κοντά στον τάκο κουρεύτηκε εκατέρωθεν. Έχω την αίσθηση ότι δεν χρειάζεται να πατάει στην πατούρα καθότι ο τάκος είναι ήδη πολύ κοντά. Κατ' αυτό τον τρόπο η περιοχή της τρύπας -που όπως είπαμε θεωρείται ηχητικά ανενεργή- ελπίζω να εισφέρει κάπως στον ήχο.

Stergios_lutherie

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.159
  • Αγαπημένο ξύλο: Αυτο που εχω διαθεσιμο
  • Αριθμός κατασκευών: 14
Απ: Πρώτο όργανο: Το μπουζούκι του κιθαρίστα
« Απάντηση #131 στις: Σεπτέμβριος 21, 2018, 02:38:12 μμ »
Το τελικό βασανιστήριο πριν την κόλληση ήταν η τοποθέτηση συνολικού βάρους 4,2 κιλών (ένα κουρσούμι κι ένα μαντέμι) στην περιοχή του καβαλάρη πάνω στο καπάκι χωρίς να φανεί κανένα ανησυχητικό σημάδι.

Η νότα που «άκουσα» από το τελειωμένο καπάκι πριν την κόλληση ήταν ανάμεσα σε μι και μι ύφεση. Μετά την κόλληση με το σκάφος η συχνότητα ανέβηκε ελάχιστα αλλά παρέμεινε κάτω από Μι.

Η κόλληση έγινε με hide glue. Με εξαντλητική προετοιμασία, πολλές πρόβες, προθέρμανση των μερών προς κόλληση με πιστολάκι θερμού αέρα και άφθονη αδρεναλίνη.

Λεπτομέρεια: Αμέσως μετά την εφαρμογή της κόλας και την τοποθέτηση του καπακιού πάνω στο σκάφος έβαλα ένα βάρος τριών κιλών πάνω στο καπάκι (πριν να μπούνε οι χαρτοταινίες). Κατ’ αυτό τον τρόπο εκτιμώ ότι η κόλληση έγινε υπό τάση, επιδιώκοντας κάπως περισσότερη αντοχή. Εφάρμοσα δηλαδή τη μέθοδο που είναι γνωστή στην οικοδομική από το προεντεταμένο σκυρόδεμα. Ελπίζω να παίξει κάποιο ρόλο και να μην είναι απλώς δικές μου ιδεοληψίες.

Σχόλια ευπρόσδεκτα.



« Τελευταία τροποποίηση: Σεπτέμβριος 21, 2018, 03:12:26 μμ από Stergios_craftopia »

Μάνος Τουρπάλης

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 3.283
  • Αριθμός κατασκευών: -
Απ: Πρώτο όργανο: Το μπουζούκι του κιθαρίστα
« Απάντηση #132 στις: Σεπτέμβριος 21, 2018, 03:20:04 μμ »
μακάρι να σου βγεί. Εγώ έχω αρκετές επιφυλάξεις για το καμάρωμα.
σχετικά με τον ήχο:
Το "παραδοσιακό" καμάρωμα αναμφισβήτητα επιδρά στη διαμόρφωση του "παραδοσιακού" ήχου. Στο νέο αυτό καμάρωμα εκτός από την αναδιάταξη του καμαριού "της φωνής" έχεις συνολικά στο καπάκι μόνο δύο σημεία πάκτωσης (του καμαριού της τρύπας). Το καμάρι αυτό, εκτός του ότι δεν πακτώνεται στα χείλη, έχει και άνοιγμα στη μέση για να περνά η "γλώσσα". Μου φαίνεται ότι υπάρχει "αέρας" ανάμεσά τους, έτσι είναι ? Αν είναι έτσι, έχεις μια επιπλέον κοιλία εκεί. όχι ότι είναι κακό, αλλά σε μπουζούκι δεν το έχει ξανακούσει κανείς μάλλον (ίσως ο Φρονιμόπουλος με τα nomex) - και αλήθεια γιατί αφού δεν ακουμπά στα χείλη δεν "σβήνει" στις άκρες ?
Δεν μπορώ φυσικά να εκτιμήσω τι ήχο θα βγάλει, όπως είπα μακάρι να "σου βγει".


δύο σημεία σχετικά με την "στατική επάρκεια":
- το καμάρι του τάκου κατά τη γνώμη μου πρέπει και να είναι ισχυρό και να πακτώνεται . Ίσως κάνω λάθος. Σ'΄αυτό το συμπέρασμα πάντως έχω καταλήξει μετά από αστοχίες του καπακιού (ανοίγματα, ψηλά,  πάνω από την τρύπα στην περιοχή της ταστιέρας) σε μπαγλαμάδες (που δεν είχαν καθόλου) και σε κιθάρες με συρμάτινες χορδές (που είχαν 'γλώσσες" ή αδύναμα καμάρια στον τάκο)
- επανέρχομαι στο καμάρι "της φωνής" και στην τρύπα για να περνά η γλώσσα. Αν δεν είναι κολλημένα, το "στατικό ύψος" στην περιοχή της τρύπας αυτής περιορίζεται στο ύψος της γλώσσας.
Αυτή η όμως προσέγγιση δεν είναι συνηθισμένη - φαρδύ και κοντό δοκάρι.
Αν και δεν ξέρω τι δουλειά κάνεις, μου φαίνεται ότι είσαι μηχανικός (ή έχεις σχετικές γνώσεις). Εγώ είμαι αρχιτέκτονας και συνεργαζόμενος με στατικούς τόσα χρόνια έχω εμπεδώσει την συνηθισμένη τους αντίδραση : ότι το στατικό ύψος των δοκών είναι σημαντικότερο από το πλάτος τους, κι ότι όταν για κάποιο λόγο (π.χ. οδεύσεις Η/Μ) πρέπει να μειωθεί το ύψος των δοκών πολλαπλασιάζεται δυσανάλογα το πλάτος. Έτσι είμαι λίγο καχύποπτος (ίσως λόγω επαγγελματικής διαστροφής) με τα φαρδειά / κοντά καμάρια.

Εύχομαι να μην καταλογιστώ Κασσάνδρα (αν και απέφυγα προβλέψεις), πάντως εγώ στη θέση σου θα έβαζα χορδες χωρίς ταστιέρα πρώτα - να το ακούσω έστω.

Stergios_lutherie

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.159
  • Αγαπημένο ξύλο: Αυτο που εχω διαθεσιμο
  • Αριθμός κατασκευών: 14
Απ: Πρώτο όργανο: Το μπουζούκι του κιθαρίστα
« Απάντηση #133 στις: Σεπτέμβριος 21, 2018, 05:01:31 μμ »
Αγαπητέ Μάνο, σ' ευχαριστώ θερμά για τα σχόλιά σου. Όλα όσα γράφεις έχουν σοβαρή αιτιολόγηση και ομολογώ ότι ανακάτεψα και ανακύκλωσα βασανιστικά παρόμοιες σκέψεις που "με στοίχειωσαν" για καιρό όπως γράφω πιο πάνω. Για να μη μακρηγορήσω όμως διυλίζοντας λεπτομέρειες, τα θεμελιώδη που καθόρισαν τις αποφάσεις μου ήταν τα εξής:

- Οι πακτώσεις των καμαριών περιορίζουν τις ελευθερίες δόνησης του καπακιού και θα ήταν επιθυμητό να μειωθούν.

- Η στιβαρότητα του καπακιού έπρεπε να δοκιμαστεί εκ του αποτελέσματος (γι παράδειγμα, δοκιμάζοντας να "λυγίσω" το καπάκι με τα χέρια με τον τρόπο που αναφέρω πιο πάνω ή τοποθετώντας βάρος επάνω του).

Κατά τη διάρκεια αυτών των δοκιμών λοιπόν, παρατήρησα ότι ο άξονας που "πονούσε" πιο πολύ ήταν ο διαμήκης και γι' αυτό πρόσθεσα τα δυο καμάρια εκατέρωθεν της τρύπας (A bracing). Ο εγκάρσιος άξονας αντίθετα μου φάνηκε ότι αντέχει πολύ περισσότερο και γι' αυτό το λόγο κούρεψα την πάκτωση ΚΑΙ από το καμάρι του τάκου.
Οι ενδείξεις που έχω για τη φωνή που βγάζει το καπάκι (μετά την κόλληση) είναι πολύ ενθαρρυντικές και το tapping δίνει τουλάχιστον δυο νότες. Μάλιστα συνέλαβα τον εαυτό μου κάποια στιγμή να παίζει ενθουσιασμένος "νταρμπούκα" με το όργανο ακόμα ωμό και το εργαστήριο τριγύρω ν' αντηχεί και να συντονίζουν μια η πόρτα και μια ο καυστήρας του καλοριφέρ…  {celebrate015}

Η έγνοια μου είναι τώρα –και εδώ συναντώ τις ανησυχίες σου καθώς και το ρίσκο που πήρα συνειδητά- αν το καπάκι θα αντέξει σε βάθος χρόνου και δεν θ' αρχίσει να βουλιάζει προς τα μέσα ή να παραμορφώνεται. Φίνγκερς κροστ.


Υ.Γ. 'Ολα τα παραπάνω καινα δαιμόνια εμφανίζονται με την αφελή αιτιολογία ότι αυτό είναι το "Μπουζούκι του κιθαρίστα" και όχι ένα παραδοσιακό μπουζούκι, άρα ότι ξεκινάει κάπως από λευκό χαρτί. Ζητώ λοιπόν επιείκια γιά όλες τις αποχρώσεις κατασκευαστικής αυθάδειας που εμφανίζονται!
« Τελευταία τροποποίηση: Σεπτέμβριος 21, 2018, 06:39:49 μμ από Stergios_craftopia »

Γιάννης Καραβασίλης

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 999
  • Αγαπημένο ξύλο: Μουριά
  • Αριθμός κατασκευών: 6
Απ: Πρώτο όργανο: Το μπουζούκι του κιθαρίστα
« Απάντηση #134 στις: Σεπτέμβριος 21, 2018, 07:26:43 μμ »
Στέργιο καλώς ήρθες και πάλι μετά το καλοκαιράκι με την όμορφη κατασκευή σου. Εμένα προσωπικά μου αρέσουν όλοι οι πειραματισμοί για τον απλούστατο λόγο ότι μέσα απ αυτό μαθαίνουμε πολλά. Θα ήθελα πολύ να το δω τελειωμένο και να το ακούσω. Έχω όμως την εντύπωση ότι το βάρος που τελικά θα ασκηθεί στο καπάκι συνολικά είναι πολύ μεγαλύτερο απ αυτό που δοκίμασες....δεν θυμάμαι και καλά θα το ψάξω όμως. Οπότε σε βάθος χρόνου το φοβάμαι αν θα αντέξει κατασκευαστικά. Για τον ήχο όμως έχω την αίσθηση ότι θα είναι όμορφος . Βλέποντας όλη τη δουλειά που έχεις κάνει σ αυτό το όργανο μέχρι στιγμής για να είμαι ειλικρινής εγώ θα το λυπόμουν να δοκιμάσω αυτή τη διάταξη καμαριών και τον τρόπο στήριξης που ακολουθείς. Μπράβο σου που το τολμάς...!!!!! Καλή συνέχεια σου εύχομαι ολόψυχα.
Και τελείωνε....θέλουμε να το ακούσουμε.... {celebrate004} {celebrate004}