Με την ευκαιρία της τρίτης κιθάρας, βρήκα ενδιαφέρον στα τελειώματα όπου πολύ μικρές ρυθμίσεις έχουν διακριτό εφφέ
και στην ευκολία παιξίματος αλλά
και στον ήχο. Σωστά μαντέψατε: Μιλάμε για το σετάπ.
‘Εχοντας φτιάξει 3 καβαλάρηδες για τις προηγούμενες δυο κιθάρες (χαμηλό, μεσαίο, ψηλό) δεν έρχεται σαν έκπληξη ότι αυτή η κιθάρα διαθέτει 4!
Γνωρίζοντας πλέον ότι η μάχη με τις μανίες μας μπορεί να λειτουργήσει επ’ ωφελεία της οργανοποιίας, θέλησα να εξερευνήσω πόση "ευκολία παιξίματος" (playability) μπορώ να αντλήσω από τη συγκεκριμένη κιθάρα.
Όπως είχε πει κάποτε ο Μάνος, το μπουζούκι με πολύ χαμηλό action, συνεπώς χωρίς πολύ φωνή, που είναι πολύ ευκολόπαιχτο και χρησιμοποιείται στις ηχογραφήσεις λέγεται …κουνούπι. Σκέφτηκα λοιπόν να κάνω και έναν καβαλάρη όσο γίνεται πιο χαμηλό ώστε η κιθάρα να προβλέπεται και στην έκδοση «κουνούπι».
Προφανώς ένας τόσο χαμηλός καβαλάρης δε φτάνει για να βγάλει τον ογκώδη φυσικό ήχο ήχο που χρειάζεται η ταβέρνα και η θορυβώδης κομπανία, αλλά βολεύει πολύ τον δεξιοτέχνη μουσικό που θα καταφέρει με επιτυχία τα δύσκολα περάσματα, με μικρόφωνο, στην ησυχία του στούντιο.
Αρωγός στο εγχείρημα στάθηκε ο εύστοχος και εργατικός Bryan Kimsey με το εξαντλητικό του ψάξιμο για τις αλλοιώσεις που προκαλεί το ρελιέφ
http://www.bryankimsey.com/setup/neck_relief_1.htm. Ο Bryan καταλήγει: «less relief wins» (Το λιγότερο ρελιέφ κερδίζει).
Να μη λέω πολλά, επιδιώκω πλέον
ελαχιστότατο ρελιέφ, λιγότερο από ένα δέκατο· ίσα-ίσα που να γίνεται αντιληπτό ελαφροχτυπώντας στο 7ο τάστο, πατώντας συγχρόνως το 15ο και με καποτάστο στο 1ο . Αυτό το ισχνό ρελιέφ μου φαίνεται σαν αναγκαία προυπόθεση στην επιδίωξη οσο-δυνατόν-ευκολόπαιχτο-όργανο.
Η ταστιέρα λοιπόν, για την ακρίβεια η γραμμή που ορίζουν οι πάνω επιφάνειες των τάστων, είναι πολύ κοντά στην ευθεία, αλλά χωρίς να είναι ευθεία.
Με μια τέτοια διευθέτηση του ρελιέφ όπως η παραπάνω, το αντίστοιχο action σε χιλιοστά στα μπάσα (Β) και στα πρίμα (Τ) για τους τέσσερις καβαλάρηδες έχει ως εξής:
HIGH
B 2,60
T 1,60
MEDIUM
B 2,30
T 1,50
LOW
B 2,20
T 1,40
VERY LOW
B 1,90
T 1,35
Το μεγάλο ενδιαφέρον βέβαια συγκεντρώνεται στον πολύ χαμηλό (VERY LOW) καβαλάρη που …σε κάνει να νομίζεις ότι είσαι λίγο πιο δεξιοτέχνης απ’ όσο πραγματικά είσαι! 😊
Στο άλλο άκρο, για παίξιμο-σκάψιμο, ο HIGH καβαλάρης δίνει τον πλουσιότερο ήχο που μπορεί να δώσει το όργανο με action που είναι σαφώς ψηλότερο-δυσκολότερο αλλά εξακολουθεί να θεωρείται λογικό.
Οι άλλοι δύο καβαλάρηδες (MEDIUM, LOW) συμπληρώνουν τη διαβάθμιση ανάμεσα στους δυο ακραίους.
Το ότι οι 4 καβαλάρηδες είναι 3 στη φωτογραφία έχει απλή εξήγηση: Ο 4ος έμεινε πάνω στην κιθάρα.