Θα είμαι λίγο φλύαρος , αλλά νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον .
Συνήθως
πριν από την κόλληση των δυο μισών κομματιών για το καπάκι
τοποθετώ αντικολλητικό χαρτί κάτω και πάνω από τη γραμμή της ένωσης.
Παρόλο που :
πιέζω δεξιά και αριστερά τα δυο κομμάτια για καλή εφαρμογή
πιέζω επίσης με ένα επίπεδο μαδέρι τη γραμμή της ένωσης για να μη σηκωθούν προς τα επάνω τα δυο κομμάτια.
Μετά από ώρες , όταν λύνω το σύστημα , τις περισσότερες φορές
βλέπω ότι σε κάποια σημεία έχει περάσει από τη γραμμή της ένωσης κι έχει πετρώσει λίγη κόλλα titebond .
Αναγκάζομαι τότε να επιστρατεύσω ξύστρες και γυαλόχαρτα για να εξομαλύνω τη κατάσταση
ασκώντας όμως αρκετή δύναμη και αδυνατίζοντας κάπως το πάχος του καπακιού κατά μήκος της ένωσης .
Σήμερα
πριν να κολλήσω , είπα να βάλω και χαρτοταινία μήπως και αποφύγω το πρόβλημα της κόλλας
Μόλις κόλλησα όμως , μου μπήκαν οι διαβόλοι :
Μετά όταν θα θέλω να βγάλω τη χαρτοταινία αυτή θα τραβήξει πολλές ίνες από το ελάτινο καπάκι …
Ισως πριν τη χαρτοταινία έπρεπε να έχω περάσει λίγη γομαλάκα στα κομμάτια δεξιά και αριστερά από την ένωση.
Μετά από δυο ώρες , το έλυσα και άρχισα να βγάζω τη χαρτοταινία.
Σταμάτησα το τράβηγμα και σκέφτηκα
ότι αν ψέκαζα με λίγη ( λίγη ε ! ) βενζίνη ανάμεσα στο ξύλο και τη ταινία , ίσως να βοήθαγε .
Πραγματι ! Ετσι έγινε ! Λίγο ψέκασμα , λίγο τράβηγμα , λίγο ψέκασμα , λίγο τράβηγμα …
και η χαρτοταινία ξεκόλλαγε πανεύκολα χωρίς να τραβάει ούτε τρίχα από τα «μαλλιά» του καπακιού !