Ιωσήφ, Στέλιο και Λάμπρο, σας ευχαριστώ για τη θερμή ενθάρρυνση. Τη χρειάζομαι γιατί …λαχάνιασα από το σπριντ.
………………………………………..
Και τώρα η στιγμή που όλοι περιμέναμε. Σάλτο-μορτάλε χωρίς δίχτυ!

…Δηλαδή η φάση με το ρούτερ.
Η γαλαρία με τους Έμπειρους κρυφογελάει και δεν προσέχει. Μη νομίζετε ότι δε σας βλέπω!

Κατ΄αρχή κόλλησα ξανά το καλούπι στο κομμάτι, καλά και σταθερά αυτή τη φορά (να ένας καινοτόμος τρόπος
https://www.youtube.com/watch?v=ub6PsY4cgwg) φροντίζοντας να ταιριάξει όσο γίνεται καλύτερα με το αρχικό σημάδεμα.
Στο τραπέζι με το ρούτερ λοιπόν, έβαλα ίσιο κοπίδι αντιγραφής μισής ίντσας (12,7mm) με ρουλεμάν (Template Bit with Ball Bearing), σκούπισα το τραπέζι με σπρέι σιλικόνης ώστε να γλιστράει καλύτερα και να έχω καλύτερη αίσθηση της κοπής, έκοψα στην κορδέλα τα χοντράδια που απομείνανε στην περίμετρο του καράολου,
και άδραξα το καράολο/μάνικο με σφικτήρες που (εμένα τουλάχιστον) με βοηθάνε να ελέγχω καλύτερα την κίνηση αλλά και να αισθάνομαι πιο ασφαλής.
Κρίσιμο: Το κοπίδι των 12,7mm χωράει "άνετα" μέσα στα αυλάκια που όπως θυμόμαστε έχουν φάρδος περί τα 14mm σ' αυτή τη φάση, αλλά θέλει καλό κεντράρισμα ώστε στην έναρξή περιστροφής του το κοπίδι να βρει κενό και όχι ψωμί. Ά, και η κοπή να γίνει προς τη σωστή κατεύθυνση: κόντρα στην περιστροφή. Πέρασα πρώτα τα δύσκολα εσωτερικά αυλάκια (θέμα αρχής) και κατόπιν την περίμετρο.
Και.. έτσι για ποικιλία, όλα πήγαν καλά!

Να θυμηθώ ν' ανάψω κερί στην Παναγία την Οργανοποιούσα. Κάτι ψιλο-μαυρίσματα στις καμπύλες από τα σόκορα θεωρούνται ευκολάκια για αργότερα και περνάνε τον ποιοτικό έλεγχο με συνοπτική διαδικασία. [ Invalid Attachment ]
Προφανώς και μπορεί να γίνει με ένα σωρό άλλους τρόπους η δουλειά του καράολου. Με ρούτερ σε τραπέζι, χωρίς τραπέζι, με σκαρπέλο ή με λίμες, με CNC, με λέιζερ ή με βουντού. Απλώς –σήμερα που μιλάμε- εμένα με βόλεψε αυτός ο συγκεκριμένος τρόπος.