... θέλω να δηλώσω το εργαστήριο και να πάω να φυτέψω κολοκύθια.
- Φίλε Γρηγόρη, με την ποιότητα της δουλειάς σου που είδα εδώ
http://www.luthier.gr/index.php?topic=3982.msg74422#msg74422 το εργαστήριό σου δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα. Συγχαρητήρια!
Αυτό βέβαια δεν σε εμποδίζει να φυτέψεις -όπως ο Στέλιος- ό,τι τραβάει η ψυχή σου και τα γούστα σου...
- Δημήτρη, σ' συχαριστώ!
- Σάββα, το ζητούμενο στη δουλειά με το ρούτερ είναι να πατάει η βάση του σταθερά και συνεχώς στο επίπεδο που τρώει. Κι αυτό γίνεται σχετικά εύκολα πατώντας στις άκρες της με τα δάχτυλα. Δεν είναι και τόσο δύσκολο, θέλει μόνο να είσαι συγκεντρωμένος. Ιδιαίτερα όταν φτάνεις στο τελείωμα του καναλιού και η μια πλευρά της βάσης του ρούτερ αρχίζει να κρέμεται στον αέρα, πρέπει να έχεις το νου σου να μεταφέρεις σταδιακά και κατάλληλα την πίεση των δαχτύλων για να μη μπατάρει.
Όχι δεν κόλλησα απ' έξω κανένα κομματάκι ξύλο. Μη σε ανησυχεί και τόσο το πόσο κάθετος παραμένει ο οδηγός όταν κινείσαι κατά μήκος. Στη θεωρία ναι, έχεις δίκιο: Ποτέ δεν θα είσαι ακριβώς κάθετος με ελεύθερο χέρι. Αλλά στην πράξη, αυτή η μη καθετότητα μπορεί να σου "κοστίσει" απλά λίιγο φαρδύτερο κανάλι, δηλαδή από 2 χιλιοστά να πας στα 2,1. Και σ' αυτό το σημείο τελικά δεν θα σφηνώνει το όστρακο αλλά θα μπαίνει κάπως άνετα. Δε μας ανησυχεί.
Αυτό όμως που εμένα τουλάχιστον με απασχολεί σοβαρά είναι το φινίρισμα της βάσης του ρούτερ πριν αρχίσω τη δουλειά. Δηλαδή γυαλοχαρτάρισμα της βάσης του ρούτερ με νερό σε γυαλόχαρτο πάνω σε τζάμι με όλα τα νούμερα (μέχρι Ρ2000?) μέχρι να επιπεδωθεί σωστά και να γυαλίσει η βάση και να μην υπάρχει περίπτωση να σου σκαλώσει και "πηδήξει" στη διαδρομή λόγω της τριβής. Κι άμα την περάσεις τη βάση στο τέλος και μ' ένα spray σιλικόνης η PTFE ακομα καλύτερα...
Εννοείται, πριν κάνεις τη δουλειά στο όργανο, θέλει εκπαίδευση με άχρηστα κομμάτια μέχρι να αισθανθείς ότι "το έχεις"
εχουμε να φαμε μπολικο κολοκυθι γεμιστο φετο το καλοκαιρι...
Μα και κολοκυθοανθούς!