Ιωσήφ, Λάμπρο και Γιάννη, ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!
………………………………..
Φίλε Κώστα, λογικά και ευπρόσδεκτα τα ερωτήματά σου.
Την υποδοχή του τάκου, δηλαδή το θηλυκό μόρσο, καταλαβαίνω ότι θα το φανταζόσουνα μεγαλύτερο υπέρ μιας πιο στέρεης ένωσης βάζοντας μιναρέ (ή τη λεγόμενη γραβάτα) για να καλυφθούν όσα δεν μας αρέσει να φαίνονται. Η δική μου προσέγγιση είναι ότι κάνω το μεγαλύτερο δυνατό μόρσο ώστε να μη χρειάζεται αισθητική κάλυψη της ένωσης και είναι για μένα θέμα αρχής. Πιστεύω ότι μια επιμελημένη κόλληση που είναι γωνιασμένη και δεν παρουσιάζει καθόλου κενά είναι επαρκής έστω και με μικρότερες διαστάσεις, ιδιαίτερα αν παραμείνει άθικτος ο πυρήνας του μάνικου που είναι οι ενισχύσεις του.
Όσο για το κομματάκι του έβενου, ας ομολογήσω την προέλευσή του: Στο 4ο μπουζούκι μου ξύρισα την απόληξη του τάκου λίγο περισσότερο απ’ όσο έπρεπε στο δισκοπρίονο. Αυτό με οδήγησε σε παρόμοιο προβληματισμό με τον δικό σου αν θα βάλω γραβάτα (μιναρέ) ή όχι, ωστόσο αποφάσισα τελικά να συμπληρώσω το κομματάκι που βλακωδώς έκοψα με μια λεπτή πλάκα δυόμιση χιλιοστών από έβενο που έκρινα ότι αν η κατεργασία του ήταν ακριβής και η κόλλησή του καλή (με ζωική κόλλα) δεν θα είχε πρόβλημα. Το 4ο συμπληρώνει ένα χρόνο ζωής χωρίς πρόβλημα και ο ιδιοκτήτης του είναι ευτυχής.
Το «κακό» με τη φλούδα του έβενου είναι ότι μου άρεσε αισθητικά και την εφάρμοσα και στο 5ο και στο 6ο 😊 -αλλά όχι πια στο 7ο (που είναι πλέον στα τελειώματα). Είναι μια λύση που έκανε τον κύκλο της και τελείωσε.
Ελπίζω να κάλυψα τα σχόλιά σου. Παραμένω βέβαια διαθέσιμος για τη συνέχιση του διαλόγου αν υπάρχει αντίλογος.
