Β. H μαζα (βαρος) ειναι το επομενο που πρεπει να κοιταξει καποιος, και οχι το ποσο παχος εχει το καπακι, γιατι αυτη παει χερι-χερι με την ποιοτητα του.
Ενας κανονας ειναι οτι μικροτερη μαζα=χαμηλοτερη συχνοτητα συντονισμου, και φυσικα το αντιστροφο.
Ο μετρ στις κιθαρες του φορουμ μας (Βασιλειαδης) αλλα και (να μου επιτραπει ο χαρακτηρισμος) γκουρου
στην κατασκευη-μελετη-ακουστικη του οργανου, με απειρο διαβασμα αλλα και τα σπουδαιοτατα οργανα που φτιαχνει (δηλαδη κατι σαν να λεμε, απο την θεωρια στην πραξη...) εχει αναφερει παμπολες φορες τις ιδιοτητες συντονισμου ενος καπακιου.
Ολα αυτα μπορει καποιος να τα διαβασει κυριως στα θρεντ του πινακα “Ακουστική μουσικών οργάνων”
Για αρχη: στην κολλημενη ξυλινη πλακα, και πιανοντας την περιπου στο 1/4, ακρη-ακρη τα δαχτυλα του αριστερου χεριου δεικτης-αντιχειρας (για δεξιοχειρες) κραταμε ελαφρα την ξυλινη πλακα ωστε με το χτυπημα του αντιχειρα του δεξιου χεριου απο κατω στα 2/3 του καπακιου στο υψος και στην μεση στο πλατος, και να κανει “γκελ” απανω στο ξυλο, αυτη να δωσει την μεγιστη ακουστοτητα.
Λεω γκελ, γιατι αυτος πρεπει να φυγει αμεσα απο το ξυλο για να μπορει αυτο να δονηθει ελευθερα στον χωρο, αλλα και να μπορει να παλλεται οσο το δυνατον περισσοτερο.
Απο αυτο το χτυπημα παιρνουμε την βασικη συχνοτητα συντονισμου, κατι που στην ουσια στην συγκεκριμενη φαση κατασκευης ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΗ!
ΑΛΛΑ: μπορουμε να παρουμε μια “μυρουδια” για την διαρκεια του ηχου, πραγμα που ειναι σημαντικοτατο, αλλα και την “καθαροτητα” που εχει αυτη η συχνοτητα.
Αν ειναι μουγκο, δηλαδη γρηγορη αποσβεση και “θολοτητα”, η εμπειρια αρκετων κατασκευαστων λεει οτι η ξυλινη πλακα σαν πρωτη υλη δεν ειναι καλη. Κατι σαν εναν σεφ δηλαδη που ψωνιζει στην λαϊκη, βλεπει τα προϊοντα και λεει οτι αυτα πληρουν τις προδιαγραφες του για ενα γκουρμε πιατο, ενω καποια αλλα οχι, με την μυρουδια, την αφη, τον χτυπο...
ετσι ακριβως και στο ξυλο, λιγο χαδι, λιγο χτυπημα, μια τζουρα, και βλεπεις αν σου κανει... (ερωτας με την 1η ματια...)
το επομενο που μπορουμε να “ελεγξουμε” στην αδιαμορφωτη ξυλινη κολλημενη πλακα, ειναι αυτο της ελαστικοτητας:
σε αυτο το σταδιο ειναι (για εμενα) τελειως εμπειρικα τα πραγματα, προσωπικα αν και εχω δει κανα 2 βιντεακια στο εσυ-σωληναριο, δεν εχω καταλαβει πως ελεγχουν την ελαστικοτητα με μηχανηματα-μετρησεις κλπ.
Και εδω ο γενικος κανονας λεει οτι πρεπει το καπακι να μην ειναι πολυ ελαστικο, ωστε να κατεβασουμε οσο μπορουμε την μαζα του (συχνοτητα) και οπως προανεφερα με ενα κατω οριο για λογους αντοχης αλλα και φορτισης.
Θυμαμαι ακομη τις πρωτες κιθαρες που εκανα, 3.5 χιλ καπακι, εεε, που να παιξουνε... για τον γαμο του καραγκιοζη...
ρε τι σου κανει η ανασφαλεια...
το συνηθες ειναι γυρω στο 1.8-2.8 στον ελατο αναλογα την ποιοτητα (παντα θα το λεω αυτο με την ποιοτητα, γιατι με ρωτουν αρκετα παιδια “ποσο να το παω” κατι σαν τυφλοσουρτης δηλαδη, αλλα ολα εξαρτωνται απο την ποιοτητα-ελαστικοτητα που εχει το ξυλο) και 2.0-3.0 στον κεδρο.
επισης να αναφερω οτι για αρκετους, αυτο το οριο κατεβαινει, σιγα-σιγα και με την εμπειρια και σιγουρια που αποκτουν, γι αυτο και βλεπουμε κιθαρες απο πολυ μεγαλους και σπουδαιους κατασκευαστες που “παιζουν” πολυ με τα ορια, εχουν “κρακ” στο καπακι...
οχι, δεν ειναι κακες κατασκευες, απλα κανανε αυτο το μοιραιο “κλικ” πιο κατω...
πολυ θα θελα να ειχα μια χαμφρεϊ με κρακ, παρα 20 δικες μου...
συνεχιζεται με τα τριψιματα...
να πω οτι οποιαδηποτε κουβεντα-αποψη-σχολιο, ευπροσδεκτα ολα...
σαματι και δικο μου ειναι το θρεντ;
το 1ο ισχυει, το 2ο ναι!