Θυμάμαι στα νιάτα μου ένα φυλλάδιο της Gibson με κάτι θεόρατες jumbo κιθάρες. Το ξεφύλλιζα και μού τρέχανε τα σάλια. Από τότε -μιλάμε για δεκαετία του ’70- τρέξανε πολλά νερά στα ποτάμια και οι προτιμήσεις μου περάσανε σε μικρότερα μεγέθη.
Η τωρινή μου κιθάρα είναι ΟΜ και η πρώτη κιθάρα που θα φτιάξω είναι ακόμη μικρότερη:
Είναι ένα μοντέλο ΟΟ ή αλλιώς double O.
Η επόμενη παράγραφος έχει ήδη δημοσιευτεί αλλά είναι χρήσιμη η επανάληψή της:…………………………………..
Όταν λάνσαρε το μοντέλο ΟΟ η Μάρτιν τη δεκαετία του 1870 ήτανε το πιο μεγάλο στη γκάμα της! Το μέγεθός της πλησιάζει αυτό της κλασσικής κιθάρας -μόνο που έχει στενότερους ώμους και μέση, είναι δηλαδή λίγο κωλαρού 😊. Δοκιμασμένη και …σεβάσμια σχεδίαση αφού μετράει σχεδόν 150 χρόνια ζωής.
Διαστάσεις (θεωρητικές): μεγάλη καμπάνα 357,5 mm μικρή καμπάνα 251,2 mm και μέση 211,8 mm. Μήκος σκάφους 500 mm.
Η ένωση μάνικου-σκάφους προβλέπεται στο 12ο τάστο -με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον ήχο διότι η θέση του καβαλάρη μετατοπίζεται προς το κέντρο του καπακιού. Ανοίγει παρένθεση: Μέχρι πριν εκατό-τόσα χρόνια η ένωση στις κιθάρες γινότανε σχεδόν αποκλειστικά στο 12ο τάστο. Αργότερα συνέβη εξέλιξη, βγήκαν και ανάγκες στην αγορά μάλλον για παίξιμο πιο virtuoso και η ένωση μετακινήθηκε στο 14ο τάστο παρασέρνοντας βέβαια και τον καβαλάρη εγγύτερα στην τρύπα και μακρύτερα από το «κέντρο» του καπακιού. Επίσης, οι κιθάρες με ένωση στο 12ο δεν έχουν εύκολη πρόσβαση στα τελευταία τάστα αλλά λένε ότι γενικά είναι πιο ευκολόπαιχτες. Ίδωμεν…Κλείνει η παρένθεση.
Το καπάκι θα γίνει χωρίς καμπύλωση. Μια καθαρόαιμη flap-top.
……………………………………………
Το πλαϊνά και η πλάτη είναι από καρυδιά από το Ιράν (!) όπως με πληροφόρησε ο Γιώργος Γαβριηλίδης (
http://www.xylofan.com/).
Όλα ξεκινάνε από το καλούπι. Στην αρχή το έκανα διαιρούμενο αλλά αργότερα το κόλλησα γιατί δεν βόλεψε.
Τα πλαϊνά λυγίστηκαν στο χέρι. Πολύ θάθελα να φτιάξω ένα θερμαινόμενο καλούπι
αλλά είναι ογκώδες και δεν έχω το διαθέσιμο χώρο.
