Λοιπόν Γιάννη, το προαισθανόμουν ότι κάτι τέτοιο θα πάθω όταν παρουσιάσεις την Les Paul, αλλά άλλο να το προαισθάνεσαι και άλλο να το παθαίνεις. Λοιπόν με έχεις μπερδέψει. Δεν μπορώ με ποδοσφαίρικούς όρους να σε κατατάξω πουθενά. Ότι κι αν σκέφθηκα, όπου και αν προσπάθησα να σε βάλω, μου φαντάζει πολύ λίγο για να χωρέσει το μεγαλείο αυτού που βλέπω. Έβαλες ένα ασύλληπτης ομορφιάς γκόλ. Θα έχεις καταλάβει ότι για εμένα προσωπικά εκτός από τον άψογο ήχο που πρωτίστως πρέπει να έχει ένα μουσικό όργανο για να χαρακτηριστεί ποιοτικό, σπουδαίο ρόλο παίζει και η εμφάνισή του. Δηλαδή η αισθητική του. Να είναι στολισμένο σε τέτοιο βαθμό που να σου δημιουργεί την αίσθηση, του ευχαριστημένου χορτασμένου και όχι του μπουχτισμένου χορτασμένου αλλά ούτε και του πεινασμένου. Από ήχο όπως καταλαβαίνεις δεν έχω την γνώση να το κρίνω (έχω βασιμότατες υποψίες ότι κι εκεί πρέπει να κεντάει). Από αισθητικής άποψης όμως μπορώ να πω ότι έφτιαξες ένα κομψοτέχνημα, ένα έργο τέχνης, ότι δηλαδή κατά την δική μου γνώμη πρέπει να είναι ένα μουσικό όργανο. Φίλε μου υποβάλω τα σέβη μου και σταματάω εδώ για να μην γίνω κουραστικός.
