Λαούτο Εμμ. Ν. Κοπελιάδη -Γενική επισκευή

[Νάσος]

Δύσκολη δουλειά Δημήτρη και από οτι βλέπω έδειξε αρκετά καλύτερα τώρα
Η ταμπελίτσα εξαιρετική
Καλή συνέχεια!

[sakkalis]

Ευχαριστώ Νάσο.
Όντως πολύ δυσκολη δουλειά.
Περάστηκε σήλερ νίτρου καπάκι και σκάφος (2 χέρια).
Πριν κολληθεί το κάπακι ήθελα να είναι μαζεμένες όσο πιο πλλλές δουλιές είναι δυνατόν. Οπότε παρόλο που αισθητικά δεν θα το επέλεγα σε δική μου κατασκευή, έβαψα το εσωτερικό της ροζέτας με χρυσή μπογιά όπως ήταν αρχικά. Μαζί έβαψα και την λεοντοκεφαλή με τη χρυσή μπογιά.
Σχετικά με το καπάκι παρόλο που θεωρητικά ήταν έτοιμο για κόλλημα, όσο το παιδεύω βρίσκω και άλλα σημεία βελτίωσης. έτσι πρόσθεσα ένα κομμάτι έλατο στο πάνω μέρος που έλειπε γιατί εκτός από το λειψό μέρος το εναπομείναν ήταν αδυνατισμένο. Στο συγκεκριμένο σημείο θα καλυφθεί με διακοσμητικό για αυτό δεν με ένοιαζε και πολύ αλλά το πρόσθεσα για να ενισχύσω επιπλέον την κόλληση.


Και πάμε στα κλειδιά. Αφού μείνανε σε πετρέλαιο για να καθαριστούν όσο το δυνατόν καλύτερα ξεμονταρίστηκαν και τριφτήκανε. Στο ένα σετ είχε ξεκολλήσει η βάση από την μία μεριά που πιάνει ο ένας άξονας ενός κλειδιού, και ένας από του προηγούμενους επισκευαστούς έκανε πατέντα με ένα σύρμα η οποία λειτουγούσε καλά. Τα κλειδιά κουμπώνουν σε μπρούτζινο εγχάρακτο καπάκι και αυτό στερώνεται στο καράολο. Δεν το είχα ξαναδεί. Λόγω της ταλαιπωρίας δεν είχε καλή εφαρμογή. έχω κάποιες ιδέες για βελτίωση αλλά θα τις αναλύσω αργότερα. Προς το παρόν, ασχολήθηκα με την με το ένα καπάκι των κλειδιών, το πιο παραμορφωμένο, το οποίο εκτός από στραβωμένο , είχε και με κάποι τρόπο και κακότεχνα μεγαλωμένες τις τρύπες που περνάνε τα κλειδιά. Τα κενά τα γέμισα με εποξική ρητίνη  (γνωστή και ως plastic steel) που έχει υφή και μεταλλική απόχρωση, για να ξαναγίνουν τρύπες σωστά και ν ακελίσουν τα κενά. Θα τα περιγράψω αναλυτικότερα παρακάτω.

[Silvestro]

με κοντακτ κλινερ αντι πετρελαιου;
(για πιο γρηγορα και ξεκουραστα, -και οχι για καλυτερα- το λεω...)

[sakkalis]

Στέλιο με το πετρέλαιο και τρίψιμο με βούρτσα πήγε αρκετά καλά αν εξαιρέσεις την μυρωδιά του πετρέλαιου.


Τέλος πάντων. Τα κλειδιά ήταν χειροποίητα και πιστεύω πως για την εποχή τους ακριβά. Μεταξύ τους οι άξονες έχουνε μικρή απόκλιση στις αποστάσεις έως και ένα χιλιοστό. Γενικά  όλη κατασκευή είναι αξιόλογη και ακριβή. Πιστεύω πως ήταν ένα από τα καλά όργανα του κατασκευαστή. Χειροποίητα μπρούτζινα καλά κλειδιά, σκαλιστά με λεπτομέρειες, κελεμπέκι μουαρέ που είναι ξενόφερτο ξύλο  και έβενος, όστρακα διακοσμητικά με μεγάλη λεπτομέρεια κομμένα με το χέρι, ροζέτα λεπτοδουλεμένη, σκαλισμένη λεοντοκεφαλή. Το μόνο που μου κάνει εντύπωση είναι το καπάκι και τα καμάρια. Θα περίμενα σε ένα τέτοιο όργανο πιο ισόβενο καπάκι, αν και ουσαστικά δεν έχω αποψη αν τελικά ο ήχος του ηταν καλός ή όχι.
Ας γυρίσουμε στα κλειδιά. Δεν έχω ξαναδεί παρόμοια. Το βασικό στέλεχος των κλειδιών έχει σπειρώματα με δυο μικρά βιδάκια και σφίγγει πάνω στο μπρούτζινο καπάκι. Το καπάκι έχει πάχος κάποια δέκατα του χιλιοστού, και φέρει σκάλισμα. Το όλο σύστημα με 3 ξυλόβιδες σταθεροποιείται στο καράολο. Παρόλη την εντυπωσιακή εμφάνιση και λεπτομέρεια στην κατασκευή και διακόσμηση, δεν αποτελεί κατ' εμέ αξιόπιστη λύση. Εκτός από τις τρύπες στο ένα κλειδί που είχανε μεγαλώσει και έλειπε μέρος, είχε στραβώσει και το λεπτό καπάκι αλλά και το βασικό στέλεχος των κλειδιών. Η πρώτη αποκατάσταση ήταν το γέμισμα των τρυπών που είχανε ανοίξει με εποξική ρητίνη και ξανάνοιγμα νέων οπών σωστής πλέον διατομής αφού ισιώθηκαν όλα τα στραβωμένα μέρη. Το ταλαιπωρημένο καπάκι έπρεπε να ενισχυθεί. Προσάρμοσα λοιπον ενα λαμάκι αλουμινίου (πάχους 1.4 χιλιοστών) για να μπεί ανάμεσα στο καπάκι και στο στέλεχος του κλειδιού. Η όλη διαδικασία κρίνεται απαραίτητη γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να αντέξει την τάση τεσσάρων χορδών. Ειδικά για το κλειδί που είχε γίνει η πατέντα με το σύρμα, αφού σφίχτηκε και σταθεροποιήθηκε όσον το δυνατόν καλύτερα, κολλήθηκε και με εποξική ρητίνη για επιπλέον σταθεροποίηση. Αφού όμως είχε και το σύρμα και την εποξική έπρεπε να κοπεί υποδοχή από το λαμάκι για να πατάει το κλειδί πάνω του.
Στην εποξική ρητίνη πρόσθεσα και ρινίσματα αλουμινίου για επιπλέον ενίσχυση.
Με την προσθήκη των ελασμάτων, μεγάλωσε το πάχος οπότε θα πρέπει να γίνει πατούρα στο καρόλο για να μην εξέχει και φαίνεται το έλασμα.
Έχει ακόμα αρκετή δουλειά που θα περιγράψω σε επόμενο μηνυμα.


 

[Stergios_lutherie]

Μράβο Δημήτρη!
Ερωτεύτηκα κι εγώ την ταμπελίτσα