..... Θεωρητικά ο κώνος μπορεί να γίνει από ο,τιδήποτε μπορεί να παραλάβει τις δονήσεις του καβαλάρη και να τις μετατρέψει επιτυχώς σε παλμούς με επιθυμητό ήχο. Θα μπορούσε να γίνει από χαρτί ή ύφασμα ας πούμε, αλλά τότε θα έπρεπε να έχει επιπλέον σκελετό μόνο και μόνο για να κρατάει το σχήμα του (ακριβώς όπως τα ηχεία στο στερεοφωνικό μας) χωρίς ακόμα να φορτιστεί από τις χορδές, οπότε το μέταλλο (αυτοφερόμενο και με δυνατότητα φόρτισης) φαίνεται καλή ιδέα, εφόσον μας ικανοποιεί ο ήχος του.
Οι κώνοι κατασκευάζονται συνήθως από λαμαρίνα ή αλουμίνιο, αλλά αγνοώ τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τους, ποιοτικά ή ποσοτικά. Το μόνο σχετικό που βρήκα μέχρι στιγμής είναι μια ιδιοκατασκευή (σε τόρνο με καλούπι) από αλουμίνιο πάχους 0,2 χλστ. και βέβαια οι διαστάσεις του στα μαγαζιά που τους πουλάνε. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά μεγέθη, τόσο για κιθάρα όσο και για άλλα όργανα (cigar box, μπάντζο, μαντολίνο, γιουκαλίλι κτλ.)
Εγώ όπως είπα στην αρχή, επέλεξα biscuit λόγω ρεπερτορίου αλλά και λόγω ευκολότερης κατασκευής. Παρόλα αυτά προκύπτουν θεμελιώδη προβλήματα που αφορούν τόσο χαρακτηριστικά του ήχου, όσο και τον βασικό σχεδιασμό : πρέπει να επιλεγούν λύσεις, για τις οποίες όμως χρειάζομαι γνώσεις που δεν έχω - οπότε αυτοσχεδιάζω.
Αφήνοντας προς το παρόν κατά μέρος τον ήχο, τα πρώτα «δομικά» προβλήματα που συναντάω είναι τα εξής:
Η στήριξη του κώνου στο soundwell. Άλλοι προτείνουν απευθείας έδραση (μέταλλο σε ξύλο) κι άλλοι να τοποθετηθούν παρεμβύσματα (δεν ξέρω τι υλικό, συνήθως χρησιμοποιούν λέξεις όπως «σφήνες», «παπουτσάκια» κτλ.)
Η στήριξη του soundwell στην πλάτη - ή η ανάρτησή του από το καπάκι: μπορεί κανείς να το αναρτήσει χωρίς στηρίγματα ή θα βουλιάξει κάτω από το καπάκι από την πίεση των χορδών ? (μεταλλικές με χορδοκράτη). Κι αν κανείς βάλει στηρίγματα σε Biscuit πως θα επηρεαστεί ο ήχος ? Διάφορα σχόλια σε συζητήσεις λένε ότι αυτή η μέθοδος συνηθίζεται σε “φτηνές” κινέζικες κατασκευές (στις spider συνηθίζεται το soundwell να πατάει πίσω - αλλά ο κώνος εκεί είναι ανάποδα).
Ο οπλισμός του καπακιού: έχουμε συνηθίσει την λογική μεταφοράς των φορτίων του καπακιού μέσω των καμαριών στα πλαϊνά. Στην περίπτωση χορδοκράτη προστίθεται και το φορτίο των χορδών, τόσο στο καπάκι όσο και κατά το μήκος του άξονα. Εδώ τα καμάρια απλά δεν υπάρχουν. Ο κώνος τα διαλύει. Μπορώ να φανταστώ διάφορα στοιχεία περιμετρικά του κώνου, αλλά δεν βρήκα σχέδιο για ξύλινο καπάκι (για biscuit πάντα μιλάω). Όσο για τις τάσεις των χορδών, πάλι άλλοι βάζουν διαμήκη ενίσχυση στο σκάφος από τάκο σε τάκο, κι άλλοι τίποτα.
Στις μετατροπές απλά κόβουν τα καμάρια και φοράνε τον κώνο. Άλλοι βάζουν ενισχύσεις διαφόρων τύπων και άλλοι απολύτως τίποτα – τελικά όμως δεν ξέρουμε την τύχη κανενός από αυτά τα όργανα στο You Tube.
Ένωση μπράτσου (γωνία), ύψος και σετάρισμα καβαλάρη: εφόσον δεν σετάρεται για slide (όλες οι χορδές ψηλά, στο ίδιο ύψος και παράλληλα με την ταστιέρα) το σετάρισμα γίνεται όπως στις ακουστικές, η διαφορά όμως είναι ότι ο κώνος με την πίεση των χορδών υποχωρεί περισσότερο από ό,τι αντίστοιχη κατασκευή με ξύλινο καπάκι (προφανώς εξαρτάται από το πάχος και τις νευρώσεις του μετάλλου), επομένως ίσως δεν αρκεί να προβλέψει κανείς ψηλό καβαλάρη.
