εκτος απο την περιθλαση οπως σωστα ειπες, δημιουργειται και ανακλαση με την συμβολη (προσθετικη η αφαιρετικη) να καραδοκει στις επιμαχες για τη κιθαρα υψηλες συχνοτητες.
τουλαχιστον στη κλασικη, στις λαϊκες μπορει να ειναι και οφελιμο για το χαρακτηρα του ηχοχρωματος της, δεν ξερω-δεν εχω ιδεα.
διαισθητικα ομως δεν θα αφηνα γωνιες, δεδομενου οτι ενας με λαϊκη ισως δε συνοδευει μονο, αλλα μπορει να παιξει και σολιστικα μερη με μακαμια-πονο ψυχης κλπ .
οι χαμηλες συχνοτητες δεν εχουν προβλημα, αλλα πανω απο 500hz περιπου οπου κινειται ο ηχος περιπου σαν ακτινα και οχι σαν κυμμα ναι, οποτε επηρεαζονται οι συχνοτητες απο εκει και πανω, μαζι με τις αρμονικες της.
τωρα που το "εμποδιο" ειναι συμπαγες (ξυλο), η ακτινα που θα πεσει (οπως ειπα πανω απο τα 500) θα ανακλαστει και θα μειωθει η ενταση της.
ακομα και σαν περιθλαση ομως να το δεις (που φυσικα εξαρταται απο το μηκος κυματος σε σχεση με το μεγεθος του "εμποδιου"), οπου οταν το εμποδιο ειναι πολλαπλασιο του κυματος δημιουργειται η λεγομενη ηχητικη σκια , δηλ. δεν περνα ο ηχος γυρω-γυρω απο το εμποδιο.
το θετικο ειναι πως μονο το κυμα που ειναι παραλληλα των πλευρων θα αυξηθει κατα 6 ντεσιμπελ περιπου (δηλ διπλασιασμος εντασης) λογω της καθετης επιφανειας οπου προσκρουει , αλλα το μειον σε αυτη τη σκεψη ειναι οτι στη συγκεκριμενη θεση, ειναι πολυ λιγη η πυκνοτητα.
αυτα ολα στη πρεσιζιον μιουζικ εχουν ιδιαιτερη σημασια, οπου προσπαθει ο μουσικος σε καθε μετρο να παρει το ταβανι του οργανου του σε σχεση με τη μουσικη που εχει γραφτει.
τεσπα μεγαλη κουβεντα
