Ανεβηκα απο το εργαστηριο.
Οι τελευταιες εξελιξεις.
Για πρωτη φορα ειπα να μην βαλω γαζα εσωτερικα για ενισχυση και να ντυσω το σκαφος. Ζηλεψα τις ωραιες κατασκευες των φιλων εδω ποτ αφηνουν το σκαφος με τις ντουγιες εμφανεις. Αλλωστε μου αρεσε και η εικονα της διχρωμιας.
Ετσι περασα σε καθε ενωση φιλετο μαυρου καπλαμα με κολλα για μια ελαζιστη ενισχυση χωρις να αλλαξει πολυ ομως η εσωτερικη εικονα.
Μετα το σκαφος ξαναμπηκε πανω στο καλουπι για να δουλευτουν οι ντουγιες και να γινουν σκαφτες. Ειναι μι τεχνικη εμφανισιακα πολυ ομορφη που θελει ομως επιπλεον δουλεια. Το ειχα κανει αλλη μια αε εναν μπαγλαμα με ντουγιες. Το καλο ηταν πως το αρχικο παχος των ντουγων ηταν γυρω στα 4 χιλιοστα και επομενως με επαιρνε το ολο εγχειρημα.
Η δουλεια εγινε χαραζοντας πρωτα μια γραμμη κεντρικα ως οδηγος βαθους με ρασπα κυκλικης διατομης. Μετα μια διαφορα μεγεθη ξυστρας εγινε η τελικη μορφοποιηση. Για τα λουστρα θελει πολυ δουλεια μς γυαλοχαρτο ολη νε το χερι.
Η αληθεια ειναι πως το αναγλυφο ειναι λιγοτερο απο αυτο που κανει ο Σπουρδαλακης (εκει το ςεθχα πρωτοδει και το λατρεψα), αλλα αυτο ειναι καθαρα θεμα της προσωπικης μου ανασφαλειας να το κανω βαθυτερο το σκαψιμο.
Παντως η καρυδια με δυδκολοψε πιο πολυ απο υο κελεμπεκι κι ας ειναι πιο σκληρο. Λογικα τα στρεβλα νερα της καρυδιας φταινε γιατι παρολο που δινουν ωραιο αποτελεσμα δυσκολεουν τα πραγματα.
Στην πρωτη φωτογραφια φαινονται τ σκαψιματα με τη ρασπα αριστερα ενω δεξια η σχεδον τελικη μορφοποιηση. Να και η κολατζα που δεν μου αρεσει. Αν δεν ηταν μεγαλο θεμα να ξηλωθει θα εφτιαχνα αλλα. Στη δευτερη και τριτη φωτογραφια, στην τελικη μορφη πριν τα γυαλοχαρτα λιγο βρεγμενο για να φαινεται το χρωμα.



Στάλθηκε από το SM-A715F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk