Ιωσήφ εγώ μετά από αυτά που είπαν τα παιδιά (αφαίρεση των "χοντρών" με φαλτσέτα, στρογγυλή ράσπα κτλ.) μετά συνεχίζω ως εξής: έχω έναν τάκο οξιάς από στυλιάρι τσεκουριού πάνω στον οποίο στερεώνω γυαλόχαρτο 80άρι και αφού δώσω σχήμα συνεχίζω με το χέρι με 100άρι, 150άρι κτλ.
Ο τάκος αυτός (το στυλιάρι δηλαδή) έχει την ιδιομορφία της διατομής με διαφορετική καμπύλη από κάθε πλευρά (για λόγους εργονομίας, να πιάνεις το τσεκούρι καλά), μοιάζει πολύ με το μεταλλικό στέλεχος της μηχανής του stewmac για το λύγισμα των πλαϊνών:
οπότε αν θέλω ανοιχτή καμπύλη χρησιμοποιώ την φαρδειά πλευρά, πιο κλειστή την πάνω (όπως φαίνεται στην φωτογραφία), ακόμα πιο κλειστή (π.χ. στο τελείωμα της κεφαλής στην κορυφή της διατομής του μπράτσου θες κλειστή καμπύλη με μικρή ακτίνα και μικρό ύψος) την κάτω πλευρά. Έχεις τρία σε ένα δηλαδή και αλλάζεις επιτόπου πλευρά ανάλογα με τη διατομή που θες. Επειδή και οι τρεις διατομές έχουν μεταξύ τους καλή σχέση (προέρχονται από τον ίδιο τάκο) οι συναρμογές μεταξύ καμπυλών γίνονται πολύ καλές.
Κι όπως είπα, έχω 80άρι μόνο για την αρχική διαμόρφωση και μετά συνεχίζω με ψιλότερα και με το χέρι να μην γίνει πατάτα.
