Λόγω εγκλεισμού που για μένα συνεχίζεται ακόμα λόγω δουλειάς, ο χρόνος περίσσευε αυτές τις μέρες . Τελείωσα δύο σκαφάκια, ένα από σφενδάμι για τρίχορδο κι ένα από ελιά για τετράχορδο. Το σφενδάμι πανέμορφο μετά το τρίψιμο και πολύ εύκολο στη διαχείρισή του (πλάνισμα, κόψιμο, τρίψιμο, κόλλημα κλπ..) σχεδόν "πλαστικό" θα έλεγα. Απ την άλλη η Ελιά...!!!! Μέχρι σήμερα το πιο δύσκολο ξύλο που έχω δουλέψει.Το βίτσιο μου με τα ξύλα συνεχίζεται...Δύσκολη στο λύγισμα και στο πλάνισμα...Σπάει αμέσως και απροειδοποίητα....Μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι τρίβεται πολύ ευκολότερα από πολλά ξύλα με τα γυαλόχαρτα....Σε αποζημιώνει στο τέλος η ομορφιά της αν είσαι λάτρης αυτών των νερών. Και τα δύο σκάφη παρουσιάζουν τα δικά τους χαρακτηριστικά στον ήχο ( το βίτσιο που ανέφερα πριν) τα οποία καταγράφω με το ακόμα φτωχό αυτί μου. Το σφενδάμι θα το χαρακτήριζα γλυκό με καλό "σκάσιμο" αλλά όχι τόσο οξύ όσο του παλίσανδρου για παράδειγμα. Η ελιά αν και περίμενα λόγω της σκληρότητάς της να έχει περισσότερη "σπιρτάδα" δεν την έχει βγάλει μέχρι στιγμής. Περισσότερο μπάσος ο ήχος της από το αναμενόμενο...
