Το πρωτο αλλαζει ολη την κλασσικη γεωμετρια. Η χορδες εχουν μεγαλύτερη αποσταση απο το καπακι και δινουν ανεση στο δεξι χερι αλλα ταυτοχρονα δημιουργουν την αισθηση αρπας ως προς το παιξιμο με αναλογο ηχοχρωμα.
Το δευτερο διατηρει την γεωμετρια ως προς τον καβαλαρη και την αποσταση του χεριου απο το καπακι με αποτελεσμα να εχει υψωμενη ταστιερα και κλασσικο ηχο.
Καλυτερο -χειροτερο, υποκειμενικο. Εχω φτασει σε ενα σημειο αυτο που καποιοι θεωρουν εξαιρετικο σε ηχοχρωματα και ισορροπια να ειναι αδιαφορο στα αυτια μου και να ψαχνω το διαφορετικο και οχι το κλασσικο.
Αν μου πεις να παιξω κιθαρα δεν θα πιασω την "καλη" μου αλλα την kasha μονο και μονο για να δω αντιδρασεις στα προσωπα των ακροατων στο ακουσμα μιας Μι ματζορε και ενα τρελο Μι μπασο να πάλλεται "αιωνια" :p