2 cigar box guitars

[Μάνος Τουρπάλης]

Μετά από τις lap steel, έπιασα τα cigar boxes. Λόγω ρεπερτορίου, αλλά - όπως πάντα - και εμφάνισης.
Δυο λόγια για τα όργανα αυτά:

Το cigar box (guitar ή και fiddle = βιολί) είναι αυτό που δηλώνει το όνομά του: κουτί από πούρα. Τα πετούσαν οι αφεντάδες στις φυτείες, τα μάζευαν οι σκλάβοι και τα έκαναν όργανα. Τα πρώτα είναι εντελώς «πρωτόγονες» κατασκευές με ότι υλικά έβρισκαν, ένα παλούκι για μπράτσο και μια ή δυο χορδές. Χωρίς τάστα (κάποια στιγμή άρχισαν να ζωγραφίζουν τάστα στις «κιθάρες», πολύ αργότερα μπήκαν και ένθετα (αρχικά κι αυτά ιδιοκατασκευές με σύρματα όπως κι οι χορδές), βίδες για κλειδιά και καβαλάρηδες κτλ.



κι εδώ από μουσείο http://americanhistory.si.edu/collections/search/object/nmah_605717

Λόγω μοναδικής ευαισθησίας των παικτών αλλά και κατασκευής με ελάχιστα μέσα και υλικά, προέκυψε και με τα χρόνια καθιερώθηκε μια «κιθάρα» με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όπως το slide παίξιμο – που αφενός είναι κομμάτι του blues, αφετέρου όμως ταιριάζει γάντι σ’ ένα όργανο χωρίς ταστιέρα και με τις χορδές ψηλά (χωρίς κλίσεις στο μπράτσο). Για τους ίδιους λόγους (κατασκευαστικά - και σαν μέρος της λαϊκής «folk» μουσικής) χρησιμοποιήθηκαν και σαν «βιολιά».



Στην πορεία το όργανο έτυχε ευρείας αποδοχής από κοινό και μουσικούς, έγχρωμους και λευκούς. Η προσθήκη μαγνητών έβαλε μεν την φυσική ακουστική σε δεύτερη μοίρα – ούτως ή άλλως εκεί υπάρχει θέμα - από την άλλη όμως «απογείωσε» την χρήση και το cigar box καθιερώθηκε στην Αμερικάνικη κουλτούρα. Υπάρχει σήμερα ένθερμο κοινό, φόρουμ κτλ. αλλά και διαδικτυακά μαγαζιά που πουλάνε από υλικά κατασκευής μέχρι μπλουζάκια κι αυτοκόλλητα. Σταδιακά άλλαξαν και οι κατασκευές ενσωματώνοντας πολλά σύγχρονα στοιχεία σε πολύ εξελιγμένα όργανα, ενώ βέβαια πολλοί παραμένουν «πιστοί» στις αρχικές καταβολές.

Άλλωστε διατηρώντας μόνο τα απολύτως απαραίτητα μπορεί κανείς να φτάσει σε αυτό (εγώ θα το βάφτιζα "λισγάρ γκιτάρ", από το λισγάρι = πατόφτυαρο):

 https://www.youtube.com/watch?v=V9-ltPsbw9g

ο παίχτης όμως είναι ... παίχτουρας, θα τον δούμε και παρακάτω στα κουρδίσματα.

[Μάνος Τουρπάλης]

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ – ΚΟΥΡΔΙΣΜΑΤΑ

Η κατασκευή όπως φάνηκε παραπάνω δεν έχει περιορισμούς. Εξακολουθεί να παραμένει «ένα κουτί μ’ ένα παλούκι», κι από κει και πέρα ό,τι ιδέα κατεβάσει ο καθένας. Η συνήθης πρακτική είναι το μπράτσο να «ξετρυπάει» το κουτί κι έτσι να μην απασχολούν ζητήματα όπως η ένωση, οπλισμός κτλ.
Πολλές φορές δεν χρησιμοποιούνται κουτιά από πούρα αλλά ό,τι βρίσκει ο καθένας (μπισκότα, πυρομαχικά, κτλ.), πάντως εξακολουθούν να τα ονομάζουν cigar boxes.
Φυσικά γίνονται και resonator, πάλι με διάφορα υλικά για κώνο, με πιο συνηθισμένα καπάκια κονσέρβας και το πιατάκι για τον σκύλο.



Οι κλίμακες «παίζουν» επίσης, με πιο συνηθισμένες πάντως από 20-25 ίντσες (50-63 εκ.). Οι πιο «ερασιτεχνικές» κατασκευές είναι για slide παίξιμο με ζωγραφισμένα τάστα, αλλά υπάρχουν βέβαια και κατασκευές που «φυσάνε» με κουτιά – αντίκες μεγάλης αξίας από μόνα τους, ταστιέρες «κανονικές», neck joint, ακριβά υλικά και κλειδιά, μαγνήτες, λούστρα κτλ.

Υπάρχουν πάντως κατά τη γνώμη μου κάποιοι περιορισμοί που πρέπει κάποιος να λάβει υπόψη. Οι πιο σημαντικοί είναι οι χορδές (επιλογή υλικού και κλίμακας) και το κούρδισμα (τάσεις). Ψάχνοντας το κούρδισμα, είδα ότι τα τρίχορδα κουρδίζονται συνήθως GDG ενώ για τα τετράχορδα υπάρχουν διάφορα κουρδίσματα, απολύτως ανάλογα με τα δικά μας «ντουζένια».
Βρήκα κάποια ενδιαφέροντα βίντεο, το πιο επεξηγηματικό είναι αυτό, όπου φαίνεται ποιες χορδές (από τις έξι standard της κιθάρας) χρησιμοποιούνται σε κάθε ένα και πώς κουρδίζονται ανάλογα. Τα εξηγεί ο ίδιος παίχτουρας που έβαλα παραπάνω.

https://www.youtube.com/watch?v=AmD-KZ5uPbs

Φαίνεται επίσης ότι το κούρδισμα επιλέγεται βάσει στυλ (ρεύμα) και ρεπερτορίου, αλλά και του ρόλου του οργάνου : “bass” για ρυθμικό ή “lead” για σολαρίσματα. Το επικρατέστερο είναι το “Open G – Bass”, το οποίο χρησιμοποίησα κι εγώ. Προφανώς υπάρχουν κι άλλα κουρδίσματα, και κάποιος έμπειρος μπορεί να μεταπηδά επιτόπου.
Συγκέντρωσα κάπως εποπτικά τις πληροφορίες αυτές στον παρακάτω πίνακα, υπολογίζοντας επίσης τις τάσεις που αναλογούν (σε κάποια από τα κουρδίσματα, για κλίμακα 63 εκ. με 12άρες χορδές).

Προς χρήση από όποιον ενδιαφέρεται:

 [ Invalid Attachment ]

[Μάνος Τουρπάλης]

οι δικές μου κατασκευές:

Στην Ελλάδα βέβαια δεν υπάρχει η κουλτούρα αυτή - ούτε καν αρκετή κατανάλωση πούρων για να βρει κανείς κουτιά - τουλάχιστον εγώ δεν βρήκα, κι έτσι τα όργανα είναι φτιαγμένα από ένα απλό ξύλινο κουτί με καπάκι (4 ευρώ) που αρχικά προόριζα για άλλη χρήση.
Προέλευσης Κίνας, διαστάσεων 34x24x16 εκ., φτιαγμένο από ξύλο Παουλόβνιας (καπάκι - πλαϊνά) και κόντρα πλακέ (ο πάτος). Από το ίδιο κουτί έβγαζα δύο «σκάφη» για cigar box κι έτσι αποφάσισα να κάνω ένα τρίχορδο - κι ένα τετράχορδο resonator. Για το δεύτερο χρησιμοποίησα ένα ωραίο οβάλ πιατάκι (2,5 ευρώ) που βρήκα στο Praktiker (ξέρετε, ο μουρλός που κοπανάει καπάκια από κάδους απορριμμάτων - μεταλλικά πιατάκια - και πιατάκια σκύλων - στους διαδρόμους του πολυκαταστήματος για να ακούσει αν κουδουνίζουν).

Χρησιμοποίησα σφεντάμι για τα μπράτσα και για τις ταστιέρες βένγκε (στο τετράχορδο) και ιρόκο (στο τρίχορδο). Ένα σημαντικό στοιχείο των κατασκευών είναι ότι δεν τις ήθελα εντελώς «απλές», με τις χορδές ψηλά - αλλά με «κανονικό» σετάρισμα ακουστικής (και κάποια πατέντα για slide, που όμως δεν είχα μορφοποιήσει στο μυαλό μου από την αρχή). Αυτή η επιλογή απαιτούσε κλίσεις στις ενώσεις, που τελικά έγιναν με διαφορετικό τρόπο στα δυο όργανα. Ακολουθούν σχόλια παρακάτω, όπως και για άλλες λεπτομέρειες.


Ξεκινώντας από την πρώτη κατασκευή - τετράχορδο resonator - καταρχάς το πιατάκι ήθελε κάποια βάση για να στηριχτεί κι έτσι προέκυψε αυτό το σχέδιο

και η υλοποίηση με κομμάτια κόντρα πλακέ που είχαν περισσέψει από αλλη κατασκευή.

το καπάκι ντύθηκε με καπλαμά (καρυδιά) και περιμετρικό φιλέτο μάυρο ABS.
Εδώ φαίνεται και το μπράτσο με το headstock (άλλο κομμάτι) και μια κόντρα βένγκε.

για την ένωση, μιας και δεν μπορούσε το μπράτσο να είναι ενιαίο μέχρι πίσω, έγινε "τσέπη" (neck pocket) στο κουτί και δόθηκε κλίση στην κάτω επιφάνεια του μπράτσου (αυτή που εφάπτεται στον τάκο)

 [ Invalid Attachment ]

[Μάνος Τουρπάλης]

το μπράτσο ασφαλίζει με τρεις ξυλόβιδες περαστές από την πίσω πλευρά και κάλυμα από κομμάτι μεντεσέ

αυτήν την κατασκευή με τις βίδες σκοπεύω να την κάνω ρυθμιζόμενη (να αλλάζει κλίση το μπράτσο). Θα το κάνω κάποια στιγμή αντικαθιστώντας τις πάνω βίδες με πάσο και μεταλλική υποδοχή στον τάκο, την δε μεσαία (κάτω) βίδα με "σκουληκόβιδα" (άλλεν χωρίς κεφάλι) που θα σπρώχνει το μπράτσο - κάτω από την ένωση. Δεν το έκανα ακόμα γιατί η κατασκευή είναι λίγο βαρειά και σκέφτομαι κι άλλα: τα κόντρα πλακέ που χρησιμοποίησα για την στήριξη του πιατακίου ήταν όπως είπα περισσέματα και βαρύτερα απ' ό,τι χρειαζόταν, αλλά βαριόμουν να πάρω άλλα. Τα έκανα και υπερβολικά χοντρά, και βγήκε βαρύ. Σκέφτομαι να πετάξω όλο το κουτι και να κάνω ίδιο ελαφρύτερο, οπότε θα γίνει και η νέα ένωση με άλλες βίδες.

εδώ όλα τα υλικά πριν την συναρμολόγηση με έναν πρόχειρο χορδοκράτη, με τον οποίον έκανα το αρχικό σετάρισμα. Ο καβαλάρης (τύπου biscuit) είναι από σφεντάμι επίσης.

Μετά το πρώτο σετάρισμα επιβεβαίωσα ότι έπρεπε να κάνω την Break angle κάπως πιο απότομη - γι αυτό είχα "πρόχειρο" χορδοκράτη. Για να αλλάξει η γωνία έφερα πιο κοντά στον καβαλάρη τις στηρίξεις των χορδών. Αυτό έγινε περνώντας τις μέσα από το σκάφος, γνωστή πρακτική στις ηλεκτρικές κιθάρες. Δεν θυμάμαι πως λέγονται τα ειδικά κομμάτια οπλισμού των οπών, εγώ χρησιμοποίησα περτσίνια.

Επειδή όμως τα περτσίνια δεν έφταναν μέχρι πίσω, έκανα μια κοιλότητα με το ρούτερ στον "πάτο" για να εξασφαλίσω πρόσβαση για τις αλλαγές των χορδών. Στο πίσω μέρος έκανα επίσης και την υποδοχή για το βύσμα (jack), αφού θα είχε και ενίσχυση.

Η "ενίσχυση" είναι μια κάψα τοποθετημένη κάτω από τον καβαλάρη στην μέσα πλευρά του πιατακίου. Επι τη ευκαιρία έβγαλα απ' το ντουλάπι ένα κολλητήρι που δεν είχα χρησιμοποιήσει ποτέ. Ένας φίλος μου έδειξε τον τρόπο (κολλήσεις κτλ.) και μετά πλακώθηκα κι έκανα κάψες και για τα lap steel, σε άλλο ποστ αυτά.

κάπου εδώ μπήκαν κι αυτά τα προστατευτικά στις γωνίες, για στυλ περισσότερο βέβαια παρά από ανάγκη.

 [ Invalid Attachment ]

[Μάνος Τουρπάλης]

το μπράτσο έχει μια ελάχιστη επεξεργασία στις γωνίες

τα κλειδιά είναι εκείνα που είχα αναφέρει μια φορά στις "φωτογραφίες...", με κομμένες πλάκες (κανονικά έχουν τρεις άξονες στην πλάκα). Από Κίνα, μου άρεσαν πολύ λόγω χρώματος και οβάλ σχήματος των "κουμπιών" αλλά είχα αμφιβολίες για το αν θα κρατούσαν τη χορδή σωστά, μιας και η τρύπες στα αξονάκια είναι πολύ ψηλά. Τελικά κρατάνε μια χαρά, απλώς φροντίζω η χορδή να τυλίγεται κάτω από την τρύπα προς το headstock.

και "τελικές" φωτογραφίες σε αγροτικό περιβάλλον για να είμαστε συνεπείς με την καταγωγή 

αυτή λίγο "πειραγμένη"

κι αυτή που μ' αρέσει γιατί το πιατάκι μου φαίνεται σαν φατσούλα που χαμογελάει (οι αντανακλάσεις των φωτιστικών σχηματίζουν τα μάτια, αυτή του πάγκου το στόμα και ο καβαλάρης τη μύτη) 

 [ Invalid Attachment ]

αύριο συνέχεια με το τρίχορδο - ψαροκασέλα μποξ

[ΖΑΡΚΑΔΑΣ ΚΩΣΤΑΣ]

Τρελοπαιδο ............................χα χα χα χα

[Ιωσήφ Τορρένς]

Πολύ ωραία, επιμελημένη παρουσίαση - όπως πάντα - και κουκλιά τα οργανάκια ! Καλοτάξιδα και γλυκόπαιχτα ! 

ΜΠΡΑΒΟ Μάνο ! 

Θα ήθελα ν΄ακούσω το ψαροκασέλα μποξ (ακόμα και χωρίς ηλεκτρισμό)

Υ.Γ. κάτι το ντουλάπ στυλ γκιτάρ, κάτι τα cigar box , ε, δε θέλω και πολύ να κολλήσω το "μικρόβιο"
ίσως να εκδηλωθεί μελλοντικά κάτι σαν κι αυτό , αλλά σε μπουζουκοτρίχορδο , στο πιο ψωροκώσταινα στυλ

http://jbrad.org/pear_dulcimer/

[ΚαΠα]

Ένας είναι ο Μάνος!   

[ΚαΠα]

Σαν την φτυαρο-κιθάρα  που έβαλε παραπάνω ο Μάνος, τα πιό ωραία που έχω εντοπίσει ....

Συρταρο-ούτι

! No longer available

Φουρνο-μικροκυματο- κιθάρα 

Πεο-φλογέρα (γνωστή από τον Τύρναβο)

 [ Invalid Attachment ]  

[Μάνος Τουρπάλης]

Ένας είναι ο Μάνος!   

που είσαι μάστορα, χαθήκαμε (...συνηθίσαμε, βλέπεις)

καλά, τέτοια όργανα κάθομαι και τα χαζεύω... η φλογέρα βέβαια είναι εκτός συναγωνισμού 

[Μάνος Τουρπάλης]

.... Υ.Γ. κάτι το ντουλάπ στυλ γκιτάρ, κάτι τα cigar box , ε, δε θέλω και πολύ να κολλήσω το "μικρόβιο"
ίσως να εκδηλωθεί μελλοντικά κάτι σαν κι αυτό , αλλά σε μπουζουκοτρίχορδο , στο πιο ψωροκώσταινα στυλ


http://jbrad.org/pear_dulcimer/

έ, εγώ τι θα πω ? "απάνω τους" ! (επιφώνημα του Στελλάκη στους "Λαχανάδες" (στο 2:35), μόλις έχει περιγράψει πως τους πιάσανε και λέει : "απάνω τους", κορυφαίο το βρίσκω, ενάντια σε κάθε δυσκολία)

[Μάνος Τουρπάλης]

συνέχεια με το "psarokasela box"
Γι αυτό το όργανο χρησιμοποίησα το υπόλοιπο του αρχικού κουτιού, περίπου 8 εκ. βάθος σε δυο κομμάτια - αποφάσισα να το αφήσω έτσι με μεντεσέδες και λειτουργικό, να ανοιγοκλείνει δηλαδή. Αυτό τελικά είναι πολύ πρακτικό, και αφού θα είχε μαγνήτη δεν μ' ενδιέφερε να είναι απολύτως συμπαγές κτλ.
Ηθελα και κάποια "διακόσμηση", και ελλείψει αυθεντικού κουτιού έφτιαξα μόνος μου κάτι που να μ' αρέσει...
βρήκα (μεταξύ άλλων που εχω στα υπόψη ίσως για μελλοντικό project) μια εικόνα που μ' άρεσε.
Είναι από παρουσίαση / διαφήμιση γραφιστικών εφαρμογών για "nautical themes" (ναυτικά "θέματα') και στην ουσία αφορά διάφορα θέματα (σκίτσα με άγκυρες, σκοινιά κτλ.) και γραμματοσειράς.

Έκανα ένα γαλάζιο φόντο στο κουτί, αφήνοντας ένα άσπρο ορθογώνιο κεντρικά για να μεταφέρω εκεί την εικόνα.
Μετά την τύπωσα σε Α3, αντεστραμμένη (flip) σβήνοντας επίσης ορισμένα από τα γράμματα που δεν ήθελα να φαίνονται.

Δεν έχω φωτογραφίες από την διαδικασία μεταφοράς στο ξύλο, γράφω δυο λόγια γενικά:
Η βασική αρχή είναι πολύ απλή: τοποθετείς την (αντεστραμμένη) εικόνα πάνω στην επιφάνεια που θέλεις να μεταφερθεί με το "μελάνι" προς τα κάτω. Μετά περνάς από πάνω σιγά - σιγά και με πίεση ηλεκτρικό σίδερο (σιδερώματος, προσοχή βρέχει ... παντόφλες).
Οι ασπρόμαυρες εικόνες όπως αυτή μεταφέρονται πολύ εύκολα. Οι έγχρωμες θέλουν αρκετά περισσότερο χρόνο και επιμονή.
Τα χρώματα δεν μεταφέρονται το ίδιο ζωηρά όπως είναι στο πρωτότυπο. Αυτό αντιμετωπίζεται χρησιμοποιώντας δυο -τρία χαρτιά (καθώς το χρώμα μεταφέρεται στο ξύλο, το χαρτί "αδειάζει από χρώμα"). Αν όμως γίνει με περισσότερα από ένα χαρτιά, θέλει πολύ προσοχή να τοποθετηθούν ακριβώς στην ίδια θέαη - αλλιώς η εικόνα θα φαίνεται "κουνημένη".

Εμένα δεν με απασχόλησε το έντονο χρώμα, ούτως ή άλλως ήθελα να φαίνεται παλιό και ξεθωριασμένο, γι αυτό και έτριψα και το γαλάζιο χρώμα παντού, πριν αλλά και μετά την μεταφορά της εικόνας.

και η αρχική επιλογή υλικών. Στον μαγνήτη αναφέρθηκα ξανά εδώ
http://www.luthier.gr/index.php?topic=3629.msg63547#msg63547
Τα μαύρα δαχτυλίδια είναι από ABS, από συσκευασία ρολού χαρτιού για plotter.

εδώ φαίνεται η τοποθέτηση του μαγνήτη και του "περαστού" μπράτσου.
Η επεξεργασία του μπράτσου έχει ως εξής:
- το κομμάτι που είναι κάτω από το καπάκι έχει λεπτυνθεί - χαμήλωσα το πρόσωπο προς την πλευρά του καπακιού κατά 5 χιλ. για να μην ακουμπάει στο καπάκι
- η κλίση δόθηκε στο μπράτσο με ρούτερ, από την ένωση κι επάνω προς το headstock. Έτσι στην ένωση έχει πάχος ~ 20 χιλ. (όσο και μέσα στο κουτί) και στο headstock ~ 15 χιλ. Το headstock δεν είναι ξεχωριστό κομμάτι, αλλά το ίδιο το μπράτσο που το κατέβασα (στα 9 χιλ.) με το ρούτερ.

κι εδώ μέσα στο κουτί. Στην περιοχή της ένωσης υπάρχει τάκος, πίσω όχι.

Σ' αυτό το σημείο αποφάσισα να "κοντύνω" το κουτί - είχε βάθος περίπου 8 εκ. και το έκανα 5 εκ. Ταυτόχρονα αποφάσισα να κάνω έστω μια πατούρα, γιατί τα (original) χείλη δεν είχαν.
Εδώ παιδεύτηκα λιγάκι, το ένα μέρος (πάνω) βγήκε εύκολα μ΄αυτό


αλλά επειδή το κοπτάκι κόβει 3,2 χιλ. και το πάχος του χείλους ήταν 8, στο δεύτερο μέρος χρειάστηκε να αδειάσω με σκαρπέλο, γιαλόχαρτα κτλ.
Δεν ήταν δύσκολο, αλλά μάλλον χρονοβόρο - θα ήταν και πρώτη μούρη

και όλα μαζί με τους μεντεσέδες κτλ.

 [ Invalid Attachment ]  

[Μάνος Τουρπάλης]

Για την στερέωση των χορδών χρησιμοποίησα την ίδια τεχνική με τα περτσίνια.
Ο καβαλάρης είναι από το ίδιο ξύλο της ταστιέρας (ιρόκο) και με κόκκαλο ηχεί καλύτερα.

όπως έγραψα στην αρχή, ήθελα μεν "κανονικό" χαμηλό σετάρισμα, αλλά να έχει και δυνατότητα για slide.
Αν είχα πιάσει το πρόβλημα από την αρχή, θα μπορούσα να σκεφτώ κι άλλες λύσεις, π.χ. zero fret με μια (κοκκάλινη) προσθήκη από πάνω.
Όταν όμως ασχολήθηκα, είχα ήδη κόψει την ταστιέρα (άρα δεν μπορούσα να βάλω zero fret) και το αντιμετώπισα αλλιώς.
Έφτιαξα μια προσθήκη από αλουμίνιο (1,15 χιλ.) σε σχήμα "Π" (με ένα κοντό κι ένα μακρύ σκέλος) που "φωλιάζει" πάνω στο nut.
Δεν είναι βέβαια δική μου η ιδέα, υπάρχει στον StewMac αλλά πάλι για εξάχορδη κιθάρα, εγώ θα έπρεπε να αυτοσχεδιάσω αφού κι οι αποστάσεις των χορδών δεν είναι ίδιες με της κιθάρας (11 χιλ).
Είχα λίγο αγωνία για το αποτέλεσμα - όσο να πεις το nut θέλει καλή επεξεργασία και τα μέταλλα δεν είναι κόκκαλα - αλλά τελικά βγήκε αρκετά καλό αισθητικά - και το σημαντικότερο : κάνει τη δουλειά του.

Τα κλειδιά είναι MHG 327 από τον dimizparts, κατά τη γνώμη μου πολύ καλής ποιότητας για την τιμή τους. Στην ουσία είναι τα τρία κλειδιά της ίδιας πλάκας (κομμένης στα τρία εννοείται και με άνοιγμα τρυπών 3 χιλ. για βίδες) με το ένα (το μεσαίο) με το αξονάκι και το κουμπί γυρισμένο ανάποδα.
Τα αναφέρω επειδή λόγω αυτού του περίεργου - σχεδόν συνεπίπεδου και παράλληλου στην ταστιέρα - headstock, οι χορδές από το nut προς τα κλειδιά δεν έχουν αρκετή κλίση και συνήθως βάζουν κάποιο "βοήθημα" (απλές βίδες ή string trees όπως στις ηλεκτρικές) για να μπορούν οι χορδές να σταθούν. Τα συγκεκριμένα κλειδιά έχουν δυο τρύπες στους άξονες και περνωντας την χορδή από την κάτω τρύπα (εξ ου και το πάχος του headstock στα 9 χιλ.) η χορδή στέκεται χωρίς άλλη βοήθεια.

αυτή ήταν η κατασκευή και του δεύτερου.

Άμα (χρονικό και όχι υποθετικό, ελπίζω) καταφέρω να στριμώξω και να βιντεοσκοπήσω τον οργανοπαίχτη (ντρέπεται, θα πρέπει να του εμφυσήσω ...θράσος) θα βάλω και βίντεο με ήχο

 [ Invalid Attachment ]

[ΚαΠα]

που είσαι μάστορα, χαθήκαμε (...συνηθίσαμε, βλέπεις)

Μετά από διάφορες οικογενειακές υποχρεώσεις είμαστε για 4-5 μέρες στα πατρώα εδάφη.. Κοντά στον Ξενοφώντα (τον κυκλώνα ντεμέκ)!!!!!

[Παπαβλαχόπουλος Γιάννης]

Μάνο πολύ όμορφο βγήκε!!!! Μια ερώτηση  - το μαύρο abs το αγοράζεις σε φύλο η αυτό που πουλάνε για τις κιθάρες?