γρηγορη οχι, μονον κολλημα.
η κιθαρα ειναι μπαουλο, εχει και πολυουρεθανης.
για να γινει αυτο που λες, καλυτερα να φτιαξω ενα οργανο απο την αρχη παρα να βγαλω τα βερνικια (που δεν βγαινουν. Πρεπει να χαλασεις ποσο διαβρωτικο + γυαλοχαρτα + δαχτυλα

, βαλε και το λουστρο που αν το ανοιξεις, μετα 1 χρονο θα πεταξεις το Α, βαλε και το ρευμα

, και μετα για 2 πιστολιες ποσο διαλυτικό να πλυνω το πιστολι)
οταν ημουνα 15 χρονια νεοτερος τις εκανα αυτες τις βλακειες. Για μενα, για να "μαθω" πως και τι.
αλλα τωρα που τα εμαθα, και βαριεμαι αλλα και δεν δυναμαι να βαζω απο την τσεπη μου.
ποιος θα τα πληρωσει ολα αυτα; ο πιτσιρικας που δεν την προσεχει, ή οι γονεις που δωσανε 150 ευρω για την κιθαρα; γιατι αν τους πεις θελω ενα Χ ποσο για να ξαναγινει οπως ητανε, να μην φαινεται τιποτε, θα πουν (και με το δικιο τους) να παρω μια αλλη κιθαρα.
επισης εχω την εντυπωση οτι μονο οπτικο ειναι το θεμα, δεν ξαναγινεται οπως πριν, ειδικα αν λειπουν κομματακια ξυλου, αδυνατιζει εκεινο το σημειο, γινεται ευαισθητουλι, και σε τυχον (εστω και ελαφρυτερο) ξαναχτυπημα υπαρχει θεμα να ξεκολλησει. εκτος αν βαλεις πλακα απο πανω.
περα ομως απο τα ατυχηματα, (σε ολους εχει συμβει, σε μενα πολλες φορες...) ειναι και το θεμα της παιδειας: ειναι ευθυνη των ωδειων να μαθαινουν στα παιδια οτι πρεπει να προσεχουν το οργανο τους και δεν ειναι "παιχνιδι" να το πετουν απο δω κ απο κει, σαν να ειναι μπαλα μπασκετ.
ειναι ξυλινη, δεν ειναι σιδερενια
