Ευχαριστώ για τα καλά λόγια σας.
Η λύρα της Καρπάθου και της Κάσου, βασίζεται στην αχλαδόσχημη μορφή, και παρουσιάζει μικρές αλλά σημαντικές διαφορές με τις υπόλοιπες του Ελλαδικού χώρου. Για παράδειγμα, το κούρδισμα της είναι LA-RE-SOL. Η χορδή LA και η SOL επιβάλλεται να είναι εντέρινες, ενώ σαν RE, χρησιμοποείται η αντίστοιχη του βιολιού. Το καπάκι της επίσης επιβάλλεται να είναι απο κέδρο Λιβάνου-Φοινίκι-Κατράνι όπως λέμε εμείς οι Καρπάθιοι. Το ηχόχρωμα απο το συγκεκριμένο καπάκι είναι καθεριωμένο και κάθε προσπάθεια αντικατάστασης με έλατο ή ερυθρελάτη ή κέδρο Αλάσκας ή sitka spruce ή oregon pine, δεν είναι ηχητικά αρεστή. To πάχος του καπακιού είναι 3-3.5mm, ισόπαχο, και ίσιο. Δεν σκαλίζεται εσωτερικά προκειμένου να διαμορφώσει νεύρο, διότι λόγω του μέγιστου πλάτους των 17cm το καπάκι δεν βουλιάζει. Επίσης ιδανικό καπάκι θεωρείται το μονοκόματο και όχι το κολλητό, απο δυο αντικρυστά κομμάτια (bookmatched), γιατί οι παλιοί "μαστόροι" λένε ότι αλλοιώνεται ο ήχος. Εδώ με όλο το σεβασμό προς αυτούς θα διαφωνήσω μιας και οι περισσότερες λύρες που έχω κάνει, είναι με "κολλητό" καπάκι. Επίσης, η απόσταση μεταξύ του πανω χορδοστάτη και του καβαλάρη είναι 24.5cm. Το βάθος του αντηχείου κυμαίνεται μεταξύ 3.7-4 cm, και το πλάτος απο 16-17cm. Υπήρξαν και συνεχίζουν να κατασκευάζονται λύρες με λίγο μεγαλύτερο βάθος, μέχρι 4.5cm αλλά η λύρα είναι μπάσα. Το σώμα της λύρας, είναι μονοκόματο (τουλάχιστον μέχρι σήμερα δεν έχω δεί λύρα απο δύο κομμάτια στο χωριό μου), σκαφτό, απο ένα ξύλο (αχλαδιά, καρυδιές, μουριές, τριανταφυλλιά, padauk, κελμπέκι, ασκέλινος, αμπούρα κλπ). Ιδανικό ξύλο για το σώμα της λύρας θεωρείται το κυπαρίσσι.
Ευχαριστώ και πάλι για τα σχόλια, για οτιδήποτε άλλο στη διάθεση σας.
