Τέλεια ιδέα Μάνο.
Δηλαδη ατμιζες απευθείας την γέφυρα με αυτό και χαλαρωσαν οι σύνδεσμοι της κολλάς ; Δεν επιρρεαστηκε η ένωση του καπακιού;
Μετά κλασικά με "σπάτουλα" τον ξεκολλησες ;
αρχικά μ΄ένα ξυραφάκι άνοιξα μιαν ιδέα την επαφή γέφυρας-καπακιού, ελάχιστα, ίσα ίσα να περάσει μέσα ατμός. Άρχισα να ρίχνω ατμό μ΄ένα σχετικό άγχος, έχοντας καλύψει περιμετρικά της γέφυρας το καπάκι με χαρτοταινία και πλαστικά, χαρτιά κτλ.
Αμέσως όμως διαπίστωσα ότι ο ατμός ψύχεται και υγροποιείται (και αποβάλλει θερμότητα) στιγμιαία σχεδόν.
Οπότε τα έβγαλα όλα (ούτως ή άλλως ξεκολλήσανε με τον ατμό) και απλώς κρατούσα ένα βετέξ στο ελεύθερο χέρι, με το οποίο σκούπιζα αμέσως την υγρασία.
Ο ατμός υγροποιείται τόσο γρήγορα που σχεδόν μπορείς να ψεκάσεις το χέρι σου χωρίς να καείς - υπερβάλλω τώρα, αλλά θέλω να σου πω ότι είναι τόσο άμεση η υγροποίηση/ αποβολή θερμότητας που δεν προλαβαίνει να κάνει ζημιά σε άλλη κόλληση, εκτός από αυτήν που στοχεύεις απευθείας. Η οποία μάλιστα σ' αυτήν την περίπτωση είναι "περίκλειστη" ανάμεσα στη γέφυρα και στο καπάκι, οπότε υποθέτω ότι εκεί μέσα αργεί ίσως λίγο περισσότερο να ψυχρανθεί και κάνει δουλίτσα.
Σε κάνα πεντάλεπτο είχε ανοίξει αρκετά η σχισμή. Στην κάτω πλευρά δούλευα, προς το πίσω μέρος, και στα φτερά, εκεί μου "έδινε χέρι", από μπροστά (από την τρύπα) δεν βόλευε.
Ε, μόλις άνοιξε αρκετά η σχισμή ν΄αρχίσει να χωράει την γωνία της σπάτουλας, την έβαλα μέσα και ψέκαζα πλέον κατευθείαν πάνω της, δηλαδή μεταξύ ατμού και καπακιού παρεμβαλόταν η σπάτουλα κι ο ατμός πλέον δεν έφτανε στο καπάκι θεωρητικά (οι υγρασίες βέβαια κυλούσαν από την σπάτουλα στο καπάκι, όμως ήδη ψυχρές).
Σιγά - σιγά και γύρω γύρω τελικά ξεκόλλησε.
Καμία σχέση με το πιστόλι, πολύ πιο γρήγορα και άνετα, χώρια που η σπάτουλα προχωράει με ελάχιστη πίεση και δεν χρειάζεται προσπάθεια (με κίνδυνο για το καπάκι αν σου ξεφύγει).
Το επόμενο που έβαλα στο μάτι είναι μια ταστιέρα. Αν κάνω κι εκεί κάνα δεκάλεπτο με τον καφέ στο χέρι (δεν χρειάζεται να σκουπίζω χαχα), φέρτε μου να ξεκολλάω.
