Σύστημα Χιτωνίου – Εμβόλου – Φούσκας.Χιτώνιο.
Κάνουμε μια διαμπερή τρύπα Φ30 στο δεύτερο κομμάτι οξυάς (Α) από πάνω προς τα κάτω με κέντρο στον διαμήκη άξονα και απόσταση 2,5 εκ. από το πίσω σόκορο και την διαμπερή Φ5,5 στο κέντρο και πάνω μέρος του σόκορου.
Κάνουμε μία τρύπα Φ26 βάθους 8 εκ. στο κέντρο του άλλου σόκορου. Στην κάτω πλευρά κάνουμε τρύπα ανάλογη με τη διάμετρο του πλαστικού συνδέσμου που αγοράσαμε (θέλουμε ο σύνδεσμος να σφηνώνει) σε απόσταση 7-7,5 εκ. απ’ το μπροστινό σόκορο διαμπερή μέχρι την τρύπα Φ26. Ξύνουμε λίγο σαπούνι στην τρύπα και το τρίβουμε με το χέρι μας εσωτερικώς ώστε να υπάρχει λίπανση που να μειώσει τις τριβές κατά την κίνηση του εμβόλου.
Έμβολο.
Αυτό το εξάρτημα είναι το βασικότερο στην όλη κατασκευή και με παίδεψε πάρα πολύ ώστε να βρω το κατάλληλο βάρος που χτυπώντας το καπάκι θα του προκαλούσε επαρκή δόνηση για να καταλάβουμε το συντονισμό του.
Το έμβολο είναι ένα κομμάτι από κουρτινόξυλο Φ25,5 καλώς κυλινδρισμένο και μήκους 6 εκ. Στην πίσω πλευρά κάνουμε μια διαμήκη τρύπα Φ12 βάθους 5,5 εκ. (ώστε να μην ξετρυπήσει) και τη γεμίζουμε με λιωμένο μολύβι (τα βαρίδια) ώστε να αποκτήσει συνολικό βάρος περίπου 100 γρ. Το έμβολο θα πρέπει να αφήνει κενό 0,5 χιλ. περίπου όταν το εισάγουμε μέσα στο χιτώνιο. Για να έχουμε μείωση τριβών αλλά και καλή στεγανοποίηση τυλίγουμε γύρω του δύο ή τρεις φορές την ταινία συσκευασίας (μπορεί να χρειαστεί λιγότερες ή περισσότερες) φροντίζοντας να τυλιχτεί χωρίς ζάρες.
Βιδώνουμε μια νοβοπανόβιδα στο μολύβι και δένουμε το λαστιχάκι που θα λειτουργήσει ως ελατήριο επαναφοράς. Κολλάμε τον κτύπο στην μπροστινή άκρη του εμβόλου. Αμβλύνουμε την ακμή της περιφέρειας του εμβόλου μπρος και πίσω με ένα γυαλόχαρτο. Δοκιμάζουμε το έμβολο να μπαινοβγαίνει ελεύθερα στην τρύπα του χιτωνίου. Μια μικρή ανοχή είναι θεμιτή καθώς απαλύνει το χτύπημα του εμβόλου χωρίς να επηρεάζει τη λειτουργία του βοηθήματος.
Βάζουμε πρώτα το λαστιχάκι και μετά το έμβολο στην τρύπα και με ένα σύρμα τραβούμε έξω την άκρη από το λαστιχάκι και τη σφηνώνουμε με τον σύνδεσμο αφήνοντας κατάλληλο μπόσικο ώστε το έμβολο να χτυπάει ίσα-ίσα το κομμάτι χωρίς όμως να βγαίνει έξω το έμβολο. Αυτό θα το δοκιμάσουμε στην πράξη καθώς θα εξαρτηθεί απ’ την σκληρότητα του λάστιχου και την απόσταση του καπακιού απ' το έμβολο.
Βιδώνουμε τη βίδα Μ6 στο πίσω μέρος του χιτωνίου, προσαρμόζουμε τα δύο κομμάτια επάνω στο κουρτινόξυλο, προσαρμόζουμε το ένα άκρο του αλφαδολάστιχου στο σύνδεσμο του ξύλου και το άλλο άκρο με τον άλλο σύνδεσμο στη φούσκα του πιεσόμετρου.
Είναι έτοιμο.
[ Invalid Attachment ]
Υ.Γ. Όσο μικρότερο είναι το μήκος του αλφαδολάστιχου τόσο καλύτερη συμπίεση δίνει στο έμβολο.
Στην αρχή το μήκος του λάστιχου ήταν περίπου 1 μέτρο και το κρατούσα μαζί με το μάνικο ώστε να πατάω τη φούσκα και χωρίς να την αφήσω να μπορώ να πατήσω και τάστο. Μετά από μερικές δοκιμές μπορούσα απλώς να κρατάω το μπουζούκι οπότε κόντυνα το λάστιχο στους 40 πόντους περίπου.