Μιας και ρώτησες Γρηγόρη, εν τάχει:
1) Δεν βλέπω λόγο να βάλει το κεντρικό φιλέτο στην πλάτη. Πιστεύω πως έκλεινε χωρίς να κάνει μια τέτοια παρέμβαση.
2) Τα καμάρια της πλάτης. Είναι υπό συζήτηση η χρήση του σπασμένου και ξανακολλημένου. Και εγώ σαν πρώτη σκέψη θα το κράταγα, αλλά σίγουρα θα πρέπει να γίνει εκτίμηση επι τόπου.
3) Η χρήση κόλλας skin glue. Θα χρησιμοποιούσα ψαρόκολλα ή ακόμα και titebond. Δεν την γνωρίζω αλλά λογικά και σύμφωνα με τα λεγομένα του είναι πιο ελαστική από την οστεόκολλα οπότε υποθέτω ακάτάλληλη για την χρήση σε κύρια μέρη του οργάνου (καπάκι, πλάτη κοκ). Πιο πολύ να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κόλλημα καπλαμά στο καπάκι σαν πεναριά;
4) Το βερνίκι στο καπάκι. Θα το έτριβα να φύγει το παλιό βερνίκι (όχι όμως όσο απατείται για να φύγουν οι χαρακιές) και θα το πέρναγα γομαλάκα. Δεν με πειράζουν τα σημάδια του χρόνου αλλά το τελικό αποτέλεσμα του λούστρου δεν μου άρεσε. Το ψέκασε πάνω στα παλιά; Γενικά με τα βερνίκια του έχω θέμα.
5) Βάψιμο πλάτης, πλαϊνών με εμποτισμό. Έχεις ένα τόσο όμορφο ξύλο και το πνίγεις στην μαυρίλα; Διαφωνώ καθέτως.
6) Βάψιμο μάνικου, καράολου και ταστιέρας. Θα προτιμούσα το φυσικό χρώμα τους ακόμα και η πρακτική αυτή ήταν συνηθισμένα στα όργανα αυτά. Τώρα η ταστιέρα αφού δεν είναι έβενος γιατί να την μασκαρέψεις. Άσε που με την χρήση θα ξεβάφει και θα φαίνεται αηδία.
Τέλος δεν ξέρω με σιγουριά μιας και δεν έπιασα το όργανο στα χέρια μου αλλά μήπως χρειαζόταν κάποια επιπλέον ενίσχυση σε καπάκι, πλάτη πλαϊνά; Μπορεί και όχι. Υπο σύζήτηση επομένως.
Άσε που θα έτριβα εσωτερικά καπάκι, πλάτη και πλαϊνά και θα τα πέρναγα γομαλάκα. Το όλο μου σκεπτικό θα ήταν να μην απλά μαζέψω το όργανο αλλά να του δώσω επιπλέον χρόνια χρηστικά.
Αυτά.
