Έσκαψα ένα κανάλι με το ρούτερ, πλάτους όσο τα δυο φύλλα μαζί (4+4 χιλ.). Έγινε πολύ κοντά σε "τέλειο κύκλο"...
... ξέχασα (!) να πω ότι για την κόλληση έβαλα τα ήδη γυρισμένα στεφάνια με κόλλα ανάμεσά τους και τα "φύτεψα" μαζί μέσα στο κανάλι ώστε να πάρουν το σωστό σχήμα κατά την κόλληση. Τα εγκάρσια χείλη στις ενώσεις (εκεί όπου κάθε στεφάνι ενώνεται με τον εαυτό του) τα έβαλα αντιδιαμετρικά στον κύκλο. Αυτές οι εγκάρσιες ενώσεις δεν ακουμπούσαν μεταξύ τους (δεν ολοκληρωνόταν ο κύκλος σε κάθε στεφάνι δηλαδή) γιατί δεν με ενδιέφερε απόλυτη ακρίβεια. Τα κενά τα "γέμισα" με το ίδιο υλικό μετά.
Μετά την κόλληση υπό κανονικές συνθήκες δεν μπορούν να στρεβλώσουν, κάθε κομμάτι γίνεται κόντρα στο άλλο. Βέβαια με το δέρμα όπως είπα δεν ξέρω τι γίνεται. Για να μην κολλήσουν τα στεφάνια με το κόντρα πλακέ της βάσης (κανάλι) από το ξεχείλισμα της κόλλας, είχα βάλει ένα λεπτό σελοφάν που κάλυπτε πάτο και πλαϊνά του καναλιού, επειδή είναι πολύ λεπτό υλικό δεν επηρεάζει το σχήμα.
Αν ξεφύγουν τα χείλη (περίμετροι) υψομετρικά μεταξύ των δύο στεφανιών κατά την κόλληση, τα ξυρίζεις μετά με το ροκάνι.
Στην δεύτερη φωτογραφία πιο πάνω (με τους σφιγκτήρες) φαίνεται και μια πατούρα που μπήκε για να πατήσει ο κώνος, αυτή τοποθετήθηκε αργότερα και δεν έχει σχέση με το γύρισμα - κόλληση που περιγράφω παραπάνω.
Άλλη φωτο ήθελα να βάλω, αυτή (φαίνεται και το σελοφάν) :