Γιατρέ μου Μάνο να είσαι καλά !
κι εγώ ευχαριστώ κι ανταποδίδω, Ιωσήφ!
.... αλλά με την ευκαιρία, και κάτι άλλο που παρατήρησα, δυστυχώς (δηλαδή το έχω παρατηρήσει από καιρό αλλά έτσι πως έτυχε να τα ακούσω τώρα με τη σειρά επιβεβαιώνεται):
χρόνο με το χρόνο κι ελλείψει παιξιμάτων δεν πάνε τα δάχτυλα καθόλου, φθίνει συνεχώς το παίξιμο (δεν πειράζει τώρα τελευταία φτιάχνω κιθάρες που δεν παίζω ούτως ή άλλως κι έτσι δεν με πιάνουν τα υπαρξιακά και οι νοσταλγίες)
- θα γίνω (ελπίζω δηλαδή) σαν τον Δεκαβάλα τον Κώστα (μπαμπά του Βίκτορα) που ήταν κορυφαίος κατασκευαστής αλλά δεν έπαιζε τίποτα - τουλάχιστον όχι στους πελάτες, μόνος του δεν ξέρω τι έκανε