άλλο ένα jig της συνομοταξίας
"έπρεπε να το έχω κάνει χρόνια πριν", για την διαμόρφωση της βάσης του καβαλάρη με ρούτερ.
Για να έχω όμως δυνατότητα να μετρήσω σωστά, θα ήταν καλό να έχω διαθέσιμες τρεις - τέσσερις κιθάρες υπό κατασκευή, με κολλημένα όλα πλην του καβαλάρη, κι αυτό βέβαια είναι δύσκολο να συμβεί. Ε, τώρα βρέθηκε η ευκαιρία, εν όψει της έκθεσης έχω ...τρισήμιση κιθάρες σ΄αυτήν την κατάσταση. Όλα τα μοντέλα μου έχουν την ίδια καμπυλότητα στα καπάκια, οπότε το jigάκι δουλεύει για όλες τις κιθάρες (έλεγχος στις υπο κατασκευή: μια μικρή, μια μεσαία και δυο μεγάλες)
Είναι μια πολύ απλή κατασκευούλα, ένα ανάποδο "Π", τα σκέλη του οποίου είναι καμπυλωτά (τόξα) ακολουθώντας το αρνητικό αποτύπωμα της καμπύλης του καπακιού. Οπότε κολλάω στον πάτο του "Π" με ταινία διπλής όψης τον καβαλάρη ανάποδα (με τη βάση του να κοιτάει πάνω), και περνάω το ρούτερ από πάνω. Καθώς κινείται σε καμπύλη τροχιά (βαθύτερα στο κέντρο) διαμορφώνεται η καμπύλη στον πάτο του καβαλάρη με ένα πέρασμα.
μιλάμε για ...ανακούφιση. Μέχρι τώρα, η διαμόρφωση της καμπύλης με το χέρι (γιαλόχαρτο κολλημένο στο καπάκι και τρίψιμο) μου έπαιρνε στην καλύτερη περίπτωση καμιά ώρα, αν ήταν κάνας παλιοέβενος περισσότερο - με την αντίστοιχη κούραση, σκόνες κτλ. Τώρα σε τρία λεπτά έχει γίνει το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς, αν όχι όλο, ανάλογα μάλλον με το ξύλο (οι παλίσανδροι βγήκαν με το πρώτο πέρασμα, ο έβενος ήθελε λίγη επεξεργασία επιτόπου στο καπάκι) αλλά και πάλι, καμία σχέση με πριν. Έφτιαξα τρεις καβαλάρηδες χτες το βράδυ, σε χρόνο που παλιότερα θα έφτιαχνα έναν, καθαρά και χωρίς κούραση.
Καβαλερία Ρουστικάνα