"μπασκλασαρία λαϊκάντζα" #2
μια φορά κι έναν καιρό είχα φτιάξει αυτήν την κούκλα
η οποία είχε γίνει με μοναδικές συνθήκες: το καπάκι ήταν το τελευταίο από μια παρτίδα σκούρου κέδρου που είχα βρει κάποτε στον Σοφιανό (δεν έχει πια) αλλά ήταν ήδη λεπτό από την αγορά του και τα έβαζα σε τζουράδες. Τέλος πάντων, είχα ένα μεγάλο κομμάτι και είπα να το δοκιμάσω σε μικρή κιθάρα και με "ελαφριές" χορδές. Με silver 11άρες χορδές όχι μόνο άντεξε, αλλά έβγαλε και πολύ καλό ήχο - τότε είχα σκεφτεί πως ο λεπτός κέδρος με silver ήταν καλός συνδυασμός και θα τον ξανάκανα... αμ δε ( για τον λεπτό κέδρο).
Την έδωσα λοιπόν σε ένα άτομο (δεν λέω πιο πολλά λόγω προσωπικών δεδομένων
) με την ΣΑΦΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ να ΜΗΝ ΒΑΛΕΙ bronze χορδές, ούτε πάνω από 11'αρες silver (την είχα κανα χρόνο και την παρακολουθούσα και ήμουν πλέον σίγουρος).
Χτυπάει λοιπόν το τηλέφωνο και το άτομο μου λέει : "εεεεεε η κιθάρα κάτι έπαθε..."
- τι έπαθε?
- κουνιέται ο καβαλάρης
- άλλαξες χορδές ?
-...... ναι....
- τι εβαλες ?
-.......
- τι έβαλες, πες μου
-.......12άρες bronze (!)
-
..............................................(τι να πω, άσε μη λες τίποτα)
- φέρτην να την δω
Να λοιπόν ο καβαλάρης που "κουνιέται"
δεν ξεκόλλησε, έκοψε τον κέδρο σαν πράσο στο περίγραμμα του bridgeplate και μετά ξεφλούδισε και τα φτερά. Η κόλλα (όπως ξέρουμε για την Titebond εντ΄χει πιο πολύ από το ίδιο το ξύλο) ήταν άθικτη. Ίσως τελικά πρέπει να κολλάω με ψαρόκολλα και τον καβαλάρη, έστω και μόνο για αυτόν τον λόγο.
να το πω (γράψω) κι εδώ να βγάλω το άχτι μου: αυτή η μόδα με τις 12'αρες bronze είναι τραγική. Μ' αρέσουν οι Bronze πιο πολύ από τις silver, αλλά γιατί ρε φίλε άμα σου λένε ΜΗ ΒΑΛΕΙΣ BRONZE πας και βάζεις και μάλιστα 12άρες (διαφορά ~ 15-20 κιλά από τις 11άρες silver). Δεν ξέρω τι να πω, τα λέγαμε με τον Παναγιώτη κι απορούσαμε..
τέλος πάντων, έβγαλα το καπάκι κι έβαλα συρταρωτά το καινούργιο, πάλι κέδρος (αυτή τη φορά με ενισχύσεις) αλλά προφανώς νοσταλγώ την παλιά κιθάρα.
και λίγα για συζήτηση:
νομίζω ότι ο κέδρος σε λαϊκές είναι "νέο φρούτο", της γενιάς μας, ούτε οι παλιοί έβαζαν κέδρο αλλά ούτε έχω δει κέδρο σε Αμερικάνικη ακουστική (αν γνωρίζετε διορθώστε με).
Τον πήραμε από την κλασική αλλά δεν είναι για μαγκιές, θέλει προσοχή, έτσι νομίζω εγώ τουλάχιστον. Δεν έχω βάλει ποτέ κέδρο σε κιθάρα από το μεγάλο ή από το μεσαίο καλούπι, μόνο απ' το μικρό, κι αυτό ποτέ με "βαρειές" χορδές και πάντα με προσοχή. Αρματώνω και την παρακολουθώ αρκετό καιρό να δω τι αλλαγές φέρνει. Εκείνο το καπάκι με τις silver ταίριαξε πολύ καλά, με τις Bronze ήρθε το τέλος του. Κι αυτό που έλεγα με την "μόδα" έχει να κάνει με τα πρότυπα των νέων κιθαριστών: βλέπουν τον Μυστακίδη και τον Σφίγγο με 12'αρες και νομίζουν όλα είναι ίσιωμα.
Ο Αλεξανδρής παρεμπιπτόντως βάζει 10άρες, και μόνο το καντίνι 11άρα "για να μην σπάει" στο πάλκο. Και ξέρετε τη γνώμη που έχω όχι μόνο για τις κιθάρες του Αλεξανδρή, αλλά και τον ίδιο σαν κιθαρίστα: ιστορία στο λαϊκό τραγούδι. Κι ο Χουλιάρας τα ίδια, 10άρες και μιλάμε για παίχτουρα. Αλλά αυτοί είναι πλέον "παλιοί".
Δεν ξέρω αν έχετε άποψη, εγώ βάζω (έβαζα) το πολύ 11'αρες αλλά με παρέσυρε κι εμένα η μόδα- όχι επειδή την ενστερνίζομαι αλλά έχοντας την παραπάνω εμπειρία δεν ξέρω τι άλλο θα του έρθει στο κεφάλι του καθένα, μπορεί να βάλει και 16άρες από resonator "για να έχει μπάσα" (μη ^&&6#σω)