Περάστηκε το μάνικο. Γαλλική καρυδιά (ανοιχτρωμη με κόντρα έβενο).
Διορθώθηκε ο η συμμετρία του τάκου με την προσθήκη επιπλέον ξύλου.
Εσωτερικά παραπέτια από τον ίδιο παλίσανδρο.
Αφού περάστηκε με καμπύλη ξύστρα το σκάφος εσωτερικά, μπήκαν δύο κορδέλες (αντί για γάζα) για την εσωτερική ενίσχυση του σκάφους.
Το μάνικο μπήκε με χελιδονοουρά. Όλες οι δουλειές γίνανε με το χέρι και όχι με ρούτερ. Για τον λόγο αυτό κατά την ευθυγράμιση του μάνικου στο σκάφος η αρμογή είχε κενά και μπήκανε σφήνες για να δέσει. Δεν μου άρεσε στην εμ΄φανιση οπότε έκοψα ένα κομμάτι καπλάμά μακασάρ, τον κόλλησα και έτσι ''έντυσα'' το ορατό μέρος του τάκου. Πάνω εκεί κολλήθηκε και η ετικέτα του οργάνου. Ένας άλλος λόγος για αυτήν την δουλειά ήτανε ότι υπάρχει μία άποψη ότι επειδή οι κόλλες που δουλέυουμε (είτε ψαρόκολλες είτε ή κλάσσική titebond στην περίπτωση μου είναι ευαίσθητες στην υγρασία, σε ένα νευραλγικό σημείο όπως ο τάκος καλό θα ήταν να μην έχει κενά και ακάλυπτες κόλλες. Δεν είμαι και τόσο σίγουρος για το πόσο σημαντικό είναι, αλλά το έχω κάνει σε αρκετές κατασκευές.
Επιλέχθηκε το ξύλο για το καπάκι. Κατράνι Λιβάνου πάνω από 100 ετών από παλιό δοκάρι ευγενική προσφορά του φίλου του Κώστα πριν από χρόνια. Το καπάκι είναι μονοκόμματο και όχι bookmatched. Δεν έχω ξαναδουλέψει τέτοιο ξύλο οπότε δεν ξέρω για το αποτέλεσμα αλλά σίγουρα χάρηκα πολύ την κατεργασία του καθώς μοσχοβολούσε υπέροχα.
Φτιάχτηκε μία λιτή ροζέτα σε οβάλ τρύπα από μαύρο και λευκό φιλέτο.
Περάστηκε ένα καμάρι από έλατο και περιμετρικά της ηχητική οπής μπήκε ενίσχυση εσωτερικά από ένα κομματάκι σίτκα με ενδιάμεσα διακοσμητικό μαύρο φιλέτο όπως έχω καθιερώσει πια στα όργανα που φτιάχνω.
Αφού ταιριάστηκε το καπάκι στο σκάφος πριν κολληθεί περάστηκε γομαλάκα εσωτερικά τόσο το καπάκι (εκτός από τα σημεία που θα γίνει η κόλληση) όσο και το σκάφος. Κολλήθηκε με titebond χθες και σήμερα κόπηκε με φαλτσέτα το περίσευμα του καπακιού για την ανάγκη της φωτογράφισης.
