Σχεδιασμός/κατασκευή καλουπιού τζουρά (και άλλων μπουζουκοειδών)

[sakkalis]

Μέχρι τώρα δεν είχα φτιάξει καλούπι για τζουρά και ότι τζουρά είχα φτιάξει το σκάφος ήταν μικρό σε καλούπι μπαγλαμά. Μιας και το αποφάσισα να φτιάξω από την αρχή ένα καλούπι τζουρά είπα να παρουσιάσω την κατασκευή/σχεδιασμό του καλουπιού ξεχωριστά. Πάμε να το δούμε λοιπόν από την αρχή.


Το βασικό χαρακτηριστικό ενός καλουπιού μπουζουκοειδούς είναι να έχει ένα ευδιάκριτο σημείο σύγκλισης των ντουγών στον πίσω τάκο. Το πρώτο μου καλούπι για μπουζούκι το σχεδίασα χωρίς να υπολογίσω την βασική αυτην αρχή με συνέπεια το μπουζούκι να βγει όμορφο στο σχήμα όπως μου άρεσε αλλά πολυ δύσκολο στο στίσιμο του σκάφους με συνέπεια να κολλάω και να ξεκολλάω συνέχεια ντούγιες. Η δυσκολία που ανέφερε ήταν στο ότι υπήρχε παραπάνω από ένα σημείο σύγκλισης (δηλαδή όχι ένα μπονο για όλες τις ντούγες). Για να έχεις ένα μόνο σημείο σύγκλισης μία απλή μέθοδος είναι το σχήμα το σκάφους να προκύπτει από την περιστροφή της περιμέτρου του σκάφους. Πως μπορεί να γίνει αυτό;


Για το σκάφος ξεκινάμε με την κάτοψη που επιθυμούμε. Στην συγκεκριμένη περίπτωση έφτιαξα ένα σχήμα σταγόνα. Έβγαλα το κέντρο συμμετρίας του σχήματος και πήρα την μισή κάτοψη του σκάφους για το σχηματισμό της πλάγιας όψης του καλουπιού. Προστέθηκε μία ''σφήνα'' για να βγουν οι επιθυμητές διαστάσεις του σκάφους (βάθος ηχείου). Στον σχεδιασμό του καλουπιου πρεπει να ληφθεί υπόψη πως:
1. Ο τάκος έχει μήκος 6 εκατοστά
2. Ο τάκος στο σημείο ένωσης με το μπράτσο έχει πάτος 3.2 εκατοστά και ύψος 2 εκατοστά.
Για να δούμε το τελικό σχήμα πρέπει να λάβουμε υπόψη πως το πλάτος του καλουπιού πρέπει να είναι 8 χιλιοστά στενότερος από το επιθυμητό πλάτος καθώς πρέπει να συνυπολογιστεί πως στην περίμετρο του σκάφους έχουμε την ντούγα με το πλαινάρια/κολάτζα (πάχος 2 ντουγών - 2 χιλιοστά για την κάθε ντούγα). Αυτός είναι ο λόγος που στον σχεδιασμό προσθέτουμε 4 χιλιοστά από την μία μεριά και άλλα 4 από την άλλη συνολικά 8 χιλιοστά όπως προαναφέραμε.   

[sakkalis]

Στην δεύτερη φωτογραφία του προηγούμενου μηύματος φαίνεται ότι στο σημείο που έχει προστεθεί η σφήνα, είναι και το σημείο σύγκλισης των ντουγών. Από την ζώνη αυτήν και κάτω δεν θα μπούνε οι απλές ντούγες αλλά αλλά τα φαρδύτερα πλαϊνάρια. Ένα σημείο ακόμα που πρέπει να προσεχθεί στον σχεδιασμό είναι στην περιοχή του πίσω τάκου που πρέπει να είναι η πλάγια όψη ίσια για να μπορεί να μπει η κολάτζα.
Αφού λοιπόν σχεδιαστηκε στο χαρτί η κάτοψη και η πλάγια όψη, κόπηκαν από κόντρα πλακέ θαλάσσης (2 εκατοστών) η αντίστοιχη κάτοψη και πλάγια όψη. Βιδώθηκε η πλάγια όψη στην κάτοψη και σχηματίστηκε το καλούπι. Στο σημείο που βλέπουμε στην άσπρη πινέζα είναι και το σημείο σύγκλισης.
Θα συνεχίσουμε με το πως θα γεμίσουμε το καλούπι.   

[Blekos Kerkyra]

Γεια σου Μήτσο και καλή αρχή στο θέμα σου.
Βασικό κ σημαντικό θέμα.
Εμένα μου ελυσες μόλις μία απορία για τη θέση του σημείου σύγκλισης...σίγουρα θα βρεθούν κ άλλες!

[sakkalis]

Να είσαι καλά Δημήτρη.
Το σκεπτικό μου να ανεβάσω ένα τέτοιο θέμα ήταν να μπορεί κάποιος να κατασκευάσει ένα καλούπι της επιλογής του χωρίς να ψάχνει να βρει έτοιμα σχέδια. Πάντα είχα τη λογική να μην δουλεύω έτοιμα σχέδια αλλά να φτιάχνω τα δικά μου. Το σημαντικό όμως είναι πως ένα καλούπι πρέπει να είναι λειτουργικό και να με σε παιδεύει.Με το τρόπο αυτό μου δίνεται η δυνατότητα να έχω άπειρες επιλογές. Βέβαια από ένα χρήστη του autocad αυτό μπορεί να γίνει άνετα αρκεί να υπολογίσεις τις βασικές αρχές που αναφέραμε. Εγώ παραμένω παλιακός με χαρτί μολύβι και διαβήτη.


Δυο λόγια ακόμα για τον σχεδιασμό των οργάνων αυτών. Μιλώντας για μπουζούκοειδή και μαντολίνα, το τα δύο βασικά χαρακτηριστικά του σχήματος είναι ότι έχουν μεγαλύτερο βάθος από το μισό μέγιστο πλάτος και για αυτό περιμετρικά είναι απαραίτητο για την κατασκευή τους να έχουν τις πρώτες ντούγιες πλαϊνάρια κάθετες στο καπάκι. Με την λογική αυτήν στο σχεδιασμό διαφορετικά όργανα όπως το ούτι ή το λαούτο μπορούν να κατασκευασθούν;


Μπορούμε να δούμε στο σχέδιο αυτό (συγνώμη για το πρόχειρο) πως γίνεται. 
Στα 3 αυτά σχέδια φαίνεται μία εγκάρσια τομή του καλουπιού σκάφους που θα μας βοηθήσει να δούμε πως θα γεμίσουμε το καλούπι που ξεκινήσαμε.
Στο σχέδιο 1 βλέπουμε πως το ύψος είναι α+β. Έτσι περιμετρικά του σκάφους θα είναι οι ντούγες κάθετες στο καπάκι με ύψος β. Από το ύψος αυτό και πάνω σχηματίζεται ημικύκλιο ακτίνας α. Με τον τρόπο αυτόν σχηματίζονται τα μπουζουκοειδή.
Στο σχέδιο 2 είναι μία εγκάρσια διατομή όπου το ύψος είναι ίσο με το μισό πλάτος, α δηλάδή. έτσι η διατομή που προκύπτει είναι ημικυκλική. Με τον τρόπο αυτόν φτιάχνονται τα ούτια.
Στο σχέδιο 3 βλέπουμε μία εγκάρσια διατομή σκάφους όπου όμως το ύψος (β) είναι μικρότερο από μισό πλάτος (α). Για να σχηματιστεί ένα τέτοιο σκάφος πρέπει επομένως να έχουμε μία επίπεδη επιφάνεια πλάτους γ στο κέντρο και αριστερά και δεξιά το σκάφος κλείνει με 2 τεταρτοκύκλια ακτίνας (α). Ένα τέτοιο σκάφος είναι ένα λαούτο.
Μπορούν να υπάρξουν άπειρες εναλλαγές και συνδυασμοί. Παραδείγματος χάρις στα μπουζούκια συχνά σχηματίζεται μια επίπεδη επιφάνεια κεντρικά (όπως του λαούτου αλλά μικρότερη) με τον πρακτικό σκοπό να έχει καλύτερο πιάσιμο και να μην γλιστράει στο σώμα (πιο συνηθισμένο στα τετράχορδα). 
Με τις παραλλαγές από το σχέδιο 1 ξεφεύγουμε από την λογική ενός κέντρου σύγκλισης και κάνουμε την δουλειά μας πιο δύσκολη αλλά όχι αδύνατη. Για καλύτερη κατανόηση ανεβάζω και σύνδεσμο (https://www.trixordo.com/el/eshop/musical-instruments/lute/la11-maple-mulberry) με μία φωτογραφία λαούτου του Παπαδάμου που φαίνεται αυτό που λέμε.

[sakkalis]

Πριν προχωρήσουμε την κατασκευή του καλουπιού μας που όπως καταλάβετε είναι το σχέδιο 1 από τα προαναφερόμενα, ανεβάζω μερικές φωτογραφίες από προηγούμενη ανάρτηση για κατασκευή μπουζουκομάνας. Πρόκειται για την περίπτωση που ένα υπάρχον καλούπι λάφτας (σχέδιο 2) που με μία προσθήκη βάθυνε το σκάφος και προέκυψε η μπουζουκομάνα.


Για πιο αναλυτικές πληροφορίεςστα σχετικά ποστ:
http://www.luthier.gr/index.php?topic=3891.0
http://www.luthier.gr/index.php?topic=1736.msg28989#msg28989

[sakkalis]

Και μιας και τώρα εξηγήσαμε πως χτίζεται το καλούπι στο χαρτί ας το δούμε και στην πράξη. Πριν όμως πάμε στο κατασκευαστικό ας πούμε δυο λόγια για την επιλογή του ξύλου του καλουπιού. Το ξύλο πρέπει να είναι μαλακό για να μπαίνουν τα καρφιά εύκολα όταν παιρνάμε τις ντούγες  χωρίς να σκίζεται όπως και να δουλεύεται εύκολα για να μορφοποιηθούν τα κομμάτια. Έχω φτιάξει καλούπια από έλατο, πεύκο, λεύκα. Το πρώτο μου καλούπι το έφτιαξα από ένα μαδέρι έλατο που το πήγα για πλάνισμα. Όλα τα υπόλοιπα καλούπια τα έφτιαξα από διάφορα ξύλα που βρήκα στο δρόμο τάβλες από κρεβάτια, κάσες από πόρτες, παλιά συρτάρια. Γενικά μαζεύω τέτοια ξύλα για βοηθητικές κατασκευές.
Η κατασκευή του καλουπιού έχει δύο βασικούς τύπους, το μασιφ και το καλούπι με κενά. Και οι δύο τρόποι έχουν τα πλεονεκτήματα τους και τα μειονεκτήματα τους. Το μασίφ καλούπι σου δίνει μεγαλύτερη επιφάνεια για να καρφώσεις και να πατήσει καλύτερα η ντούγια. Επίσης είναι πιο στιβαρό ως κατασκευή και με τη χρήση οι φθείρεται λιγότερο (καρφώματα, χαράξεις με πριόνια, καψίματα κ.ο.κ.). Στα αρνητικά του του είναι το μεγάλο βάρος όταν μιλάμε για όργανα με μεγάλο σκάφος όπως το λαούτο/ούτι που δυσκολεύει τη διαχείριση του. Το καλούπι με κενά είναι πιο ελαφρύ και δίνει πρόσβαση μέσω των κενών και κάτω από την ντούγια για να πιέσεις, να σφίξεις μια ντούγια που δεν κάθεται καλά. Όμως λόγω των κενών μπορεί να γλιστράνε πιο εύκολα τα φιλέτα ανάμεσα στις ντούγιες και μπορείς να βάλεις τα καρφιά που πιέζουν τις ντούγιες αυστηρά σε περιορισμένα σημεία - στα ίδια πάντα - με συνέπεια με την πολή χρήση να φθείρονται πιο εύκολα. Υπάρχει βέβαια και μία ενδιάμεση τεχνική για να ελαφρώνεις το καλούπι, αφαιρώντας ξύλο εσωτερικά. Το ποιο είναι το καλύτερο είδος νομίζω είναι καθαρά θέμα τι βολεύει τον καθέναν. Προσωπικά όλα τα καλούπια που έχω κάνει είναι μασίφ.
Πάμε και στο πρακτικό μέρος τώρα. Αφού κολλήσαμε τον κεντρικό νομέα, παίρνουμε ένα κομμάτι από τα ξύλα που θα χρησιμοποιήσουμε και το φέρνουμε πρόσωπο με στην ευθεία που ξεκινάει ο τάκος για να τοποθετήσουμε τα 2 πρώτα κομμάτια δεξιά και αριστερά. Σημαδεύουμε το ύψος που θα κοπεί βάσει του ύψους του εγκάρσιου νομέα και το πλάτος στο περίγραμμα του σκάφους. Με τον διαβήτη μετράμε την απόσταση από τον νομέα μέχρι το περίγραμμα του σκάφους (στο προηγούμενο σχέδιο - σχήμα 1 είναι το α) και χαράσσουμε το τεταρτοκύκλιο στο ξύλο. Κόβουμε τα 2 πρώτα κομμάτια (αριστερά και δεξιά) και σφιγκτήρες ή βίδες τα σταθεροποιούμε στην τελική τους θέση. Βήμα βήμα με τον τρόπο αυτόν κόβουμε και τα υπόλοιπα κομμάτια και τα προσθέτουμε στο καλούπι χωρίς όμως να τα κολλήσουμε. Είναι βοηθητικό τα κομμάτια πριν ατα κόψουμε να είναι πλανισμένα και γωνιασμένα για να κάθονται καλά στο καλούπι. Έτσι και σωστότερα σημαδεύονται αλλά και πιο καλά θα κολλάνε. Τα συγκεκριμένα που χρησιμοποιηθήκανε στην κατασκευή αυτή ήταν λεύκα από τάβλες κρεβατιού και πετσικαρισμένα. Με δυσκόλεψαν αλλά τα κατάφερα.
Αφού κοπούν όλα τα ξύλα ένα-ένα τα κολλάμε πάνω στο καλούπι με ξυλόκολλα. Στις κατασκευές αυτές μιας και χρειάζεται μεγάλη ποσότητα χρησιμοποιώ ατλακόλ και όχι την πανάκριβη κόλλα οργανοποίας.           

[sakkalis]

Αφού αφήσουμε τις κόλλες να στεγνώσουνε καλά το καλούπι θα πάρει την μορφή με τις πολλές γωνίες. Ένα ακόμα σημείο που πρέπει να αναφέρουμε είναι πως το καλούπι για να δουλεύται πρέπει να μπορεί να σταθεροποιηθεί σε μέγκενη. Για τον λόγο αυτόν από την κάτω μεριά του κόντρα πλακέ έχει βιδωθεί ένα ξύλο μακρόστενο και το καλούπι πλέον σταθεροποείται πλέον άνετα σε μέγκενη. Τώρα λοιπόν, με το πριόνι και με οδηγό τον εγκάρσιο νομέα, κόβουμε ότι περισσεύει από το πάνω μέρος. Αντίστοιχα ''ξυρίζουμε'' περιμετρικά του σκάφους ότι περισεύει και από εκεί. Για ναφέρουμε στην τελική του μορφή το καλούπι, πλέον θα δουλέψουμε με χοντρή ράσπα. Μια βασική αρχή που πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας στην κατασκευή είναι ότι για να διατηρηθεί το σχήμα που αρχικά σχεδιάσαμε, θα πρέπει σε όλη την περίμετρο του τεταρτοκύκλιου το κάθε κομμάτι θα πρέπει να κρατηθεί ανέπαφη η περίμετρος στο σημείο που σχεδιάσαμε και το υπόλοιπο να σβήσει μέχρι την σχεδιασμένη περίμετρο του επόμενου κομματιού.΄Ποως φαίνεται στο σχέδιο αφαιρούμε την κόκκινη περιοχή. συγκεριμένα για τα κομμάτια Α και Β, το Β στο σημείο 3 δεν το κατεβάζουμε, αλλά στο υπόλοιπο μέρος φτάνουμε στο σημείο 2 όπου είναι η περίμετρος το κομματιού Α.
Αφού μορφοποιηθεί το καλούπι με την ράσπα, σβήνουμε τις γραμμές και ομαλόποιούμε με λίμα και μετά με γυαλόχαρτα. Όταν είναι τελειωμένο, για να προχωρήσουμε στην κατασκευή του σκάφους πρέπει να εξασφαλίσουμεότι οι ντούγες δεν θα κολλήσουν στο καλούπι. Μία εύκολη και απλή μέθοδος που χρησιμοποιώ είναι να περάσω το καλούπι με υγρό σαπούνι για τα πιάτα. Αυτό το κάνω κάθε φορά πριν ξεκινήσω να στρώνω τις ντούγες. Θα μπορούσε να δουλεψει και κερί. Κάποιοι απλά ντύνουν το καλούπι με διάφανη μεμβράνη τροφίμων. 'Ολοι οι τρόποι δουλεύουν.
Τελειώντας καλούπι πρέπει να φτιάξουμε και τον τάκο. Ο τάκος φτιάχνεται συνήθως από φλαμούρι. Ο λόγος είναι πως θέλουμε ένα ξύλο ελαφρύ και όχι σκλήρό για να πάίρνει τις τάσεις. Τα νερά του τάκου τα πέρνουμε κάθετα στα νερά του μάνικου. Υπάρχει η λογική ο τάκος να μην είναι ενιαίος αλλά να αποτελείται από διαφορετικά κομμάτια ούτως ώστε αν προκύψει κάποιο σκίσιμο του ξύλου είτε από αστοχία είτε από χτύπημα, το σκίσιμο να μην προχωρήσει εύκολα σε όλο το μήκος - πλάτος του ξύλου. Πολλοί βάζουνε και ένα κόντρα πλακέ λεπτό ανάμεσα στα δύο ξύλα φλαμούρι, ενώ φίλος προτείνει ο τάκος να γίνεται από κόντρα πλακέ θαλάσσης. Σε μεγάλα σκάφη (μπουζούκια), συνήθως βάζω διαφορετικά κομμάτια φλαμούρι και συνήθως με ένα κόντρα πλακέ ανάμεσα. Κατα καιρούς έχω φτιάξει και τάκο από έλατο, αν και στον συγκεκριμένο τάκος έβαλα 2 κομμάτια φλαμούρι με ενδιάμεσα καστανιά.
Ο τάκος πρέπει να σταθεροποιηθεί στο καλούπι με μία βίδα από την κάτω μεριά του καλουπιού. Αφού κολλήσουμε τα κομμάτια του τάκου μεταξύ τους, τον σταθεροποιούμε στο καλούπι και τον διαμορφώνουμε με πριόνι, ράσπα, λίμες και γυαλόχαρτα όπως κάναμε και με το καλούπι. Προσέχουμε να μην λερωθεί με το σαπoύνι γιατί πάνω του πρέπει να κολλήσουν οι ντούγες. 

[sakkalis]

Και μερικές ακόμα φωτογραφίες:

[steliosguitar]

μαστοαρα ωραιος!


 αυτο το καλουπι μου χαριζεις; 

[sakkalis]

Αριστερα το μπαγλαμαδακι, δεξια ο τζουρας. Αποφασισε εσυ να φτιαξεις και οτι θελεις το 'χεις.

[sakkalis]

Και για να κλείσουμε την παρουσίαση για το σχεδιασμό και κατασκευή του καλουπιού τώρα που κατανοήσαμε την διαδικασία, ας αναφερθούμε στον γενικό σχεδιασμό του σκάφους. Κανονικά αυτά που θα αναφέρουμε στο ποστ αυτό θα μπορούσανε να είναι πρώτα, πριν καν αναφερθούμε στην τεχνική της κατασκευής του καλουπιού.
Όταν ξεκινήσαμε αναφέραμε πως επιλέγουμε το σχήμα του περιγράμματος που επιθυμούμε. Μπορούμε όμως να διαλέξουμε οποιοδήποτε σχήμα ή υπάρχουν κάποιες σχεδιαστικές λεπτομέρειες που πρέπει να λάβπουμε υπόψη;
Για να δούμε λοιπόν:
Θέση καβαλάρη:
Ο καβαλάρης μπαίνει συνήθως στο φαρδύτερο σημείο του σκάφους. Στην πλειοψηφία των κατασκευών το σημείο αυτό είναι περίπου στο 1/3 της απόσταση από τάκο σε τάκο.
Κλίμακα:
Η κλίμακα που θα επιλέξουμε είναι σημαντική σε σχέση με το σημείο του καβαλάρη, καθώς ορίζει την ένωση και επομένως πόσα τάστα θα είναι έξω από το όργανο και έυκολα προσβάσιμα. Στα μπουζούκια η ένωση συνηθίζεται να είναι στο 17-19 τάστο με συνέπεια να μπορούν να παιχτούν έως και το 24ο τάστο (2 οκτάβες). Δεν είναι υποχρεωτικό αυτό, αλλά για τα σημερινά παιξίματα είναι μάλλον απαραίτητο. 


Για το μέγεθος και το σχήμα της ηχητικής οπής υπάρχουν θεωρίες που δίνουν κατευθύνσεις για το πως θα κινηθούμε. Στερούμαι της θεωρίας και πηγαίνω εμπειρικά με βάση προηγούνμενες κατασκευές οπότε δεν θα αναφερθώ σε αυτό το θέμα.
Ένα άλλο σημείο για το σχεδιασμό που πρέπει να λάβουμε υπόψη, είναι ότι για το περίγραμμα του καλουπιού στους υπολογισμούς μας υπολογίζουμε και επιπλέον πλάτος που οφείλεται στα πάχη των ντουγών. Για καλύτερη κατανόηση των παραπάνω ανεβάζω ένα σχήμα, σε φυσικό μέγεθος, με την τελική διάταξη (σε κάτοψη του σκάφους) το οποίο ετοιμάστηκε πριν καταλήξουμε στην τελική μορφή του καλουπιού. Εδώ μιας και μιλάμε για τζουρά και όχι μπουζούκι, με κλίμακα 65 εκατοστά (καλή για τζουρά) η ένωση είναι στο 21ο τάστο. Το σχήμα έχει αρκετά επηξηγηματικά σχόλια επάνω καθώς και διάταξη των καμαριών. Εάν κάποιος ενδιαφέρεται για κάποια επιπλέον επεξήγηση είμαι διαθέσιμος για κουβέντα.
Το συγκεκριμένο καλούπι θα χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή τζουρά και ήδη έχει περαστεί όπως μπορείτε να δείτε στην  φωτογραφία η ντουγομάνα. Θα ακολουθήσει και η σχετική πλήρης παρουσίαση του οργάνου σε νέο θέμα.


Ελπίζω να βοήθησα για τυχόν απορίες που κατακαιρούς έχουμε συζητήσει εδώ  στο φόρουμ και να δωθεί το έναυσμα σε κάποιους από τους φίλους, νέους στην οργανοποία, να ξεκινήσουν να φτιάξουν το δικό τους καλούπι. Σίγουρα υπάρχουν και διαφορετικοί τρόποι από αυτόν που εξήγησα εδώ, αλλά η αίσθηση μου είναι πως με τον συγκεκριμένο μπορούν να αναπαραχθούν μεγάλη ποικιλία οργάνων και με σχετική ευκολία.

[Nikos]

Καλημέρα!! Δημήτριε είσαι Άρχοντας, ευχαριστούμαι για τις πληροφορίες!!! εμένα πάντως μου αρέσουν τα καλούπια να έχουν ένα πλατό στο πάνω μέρος, δηλ. εκεί που είναι η ντουγαμάνα και όσο πάει, αυτό που αναφέρω βέβαια, το ανέφερες και εσύ, ότι δηλαδή είναι αρκετά πιο δύσκολα στην κατασκευή αυτού του τύπου τα καλούπια που έχουν πάνω από ένα σημείο σύγκλησης.
Αν λοιπόν έχουμε ένα σημείο σύγκλησης είναι πιο εύκολο, νομίζω έτσι θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε και καλούπι τύπου σταγόνα, δηλ. να βουτάει λίγο πριν το τέλος προς τον τάκο η κάτοψη, και η πλάγια ή αλλιώς ο κεντρικός άξονας, και να ανασηκώνεται και να σβήνει γλυκά και όμορφα στο τέλος του τάκου και στο κέντρο και περιμετρικά.
Κάποια στιγμή θα κάνω ένα σχέδιο, αλλά θα καταλάβατε τι εννοώ.

[George_Kroustas]

Ένα τεράστιο ευχαριστώ για το θέμα, απο τότε που το ανακάλυψα σταμάτησα να φοβάμαι αυτόν τον κόσμο!
Έχω κάποιον καιρό που πριν προχωρήσω σε επόμενη κατασκευή προσπαθώ να σχεδιάσω ένα τρισδιάστατο σχέδιο για να κατανοήσω πλήρως τη γεωμετρία, και η σημαντική ερώτηση μου είναι: το σημείο σύγκλισης των ντουγών στην ένωση με το μανίκι, πρέπει να πέφτει ακριβώς στην ένωση ή λίγο έξω; (μη φτάνοντας 0 χιλιοστά στην πράξη). Όπως το καταλαβαίνω, είναι το δεύτερο. Στο παρών σχέδιο μου αυτό που με προβληματίζει είναι οτι η παράντουγα πρέπει να παραμορφωθεί αρκετά: στην ένωση με το μανίκι έχει τεράστια απόκλιση απο την κάτοψη, στο μέγιστο σχεδόν συγκλίνει και μετά ξανά απομακρύνεται.

[George_Kroustas]

Σε παλιότερο σχέδιο, με σημείο σύγκλισης των ντουγών ακριβώς στην ένωση με το μανίκι, χρειάζεται πολύ λιγότερη παραμόρφωση η παράντουγα, εκεί βέβαια η "σφήνα" που έβαλα είχε πολύ μικρότερο φάλτσο, είναι και αυτή μια παράμετρος σίγουρα.

[George_Kroustas]

Οκ, βλέποντας πιο προσεκτικά τα καλούπια σου αποφάσισα να μη με νοιάξει η ένωση και βγάζει πολύ περισσότερο νόημα τώρα.
Πείτε μου αν είναι καλύτερα να διαγράψω τις προηγούμενες εικόνες μην μπερδέψω κανέναν.
Μετά τα δοκιμαστικά θα ξεκινήσω ένα σταγονογόντατο και θα ανεβάσω το σχέδιο σε autocad.