Decisions! ... Decisions! ... Μια καλή άσκηση σχεδιασμού?
Προσοχή! Ακολουθεί σεντόνι!
Όταν ξεκίνησα την κατασκευή της συγκεκριμένης κιθάρας με βάση το περίγραμμα της τελευταίας λαϊκής κιθάρας του Μάνου, θεωρούσα ότι δεν θα ήταν και πολύ δύσκολο να κάνω μια προσαρμογή (έστω αυθαίρετη) σε υπάρχοντα σχέδια ώστε να κατασκευάσω το καπάκι με καμάρωμα τύπου Χ, με την προϋπόθεση ότι το μήκος ελεύθερης χορδής θα είναι γύρω στα 63cm και η ένωση του μπράτσου με το σκάφος θα γίνει στο 12ο τάστο. Την ώρα όμως "της κρίσεως" φάνηκε ότι το εγχείρημα δεν είναι και τόσο απλό.
Συνήθως οι κιθάρες που κατασκευάζονται με καμάρωμα τύπου Χ έχουν την ένωση του μπράτσου στο 14ο τάστο. Με αυτό τον τρόπο ο καβαλάρης ανεβαίνει προς την ηχητική τρύπα και έτσι μπορεί να τοποθετηθεί σε μια λογική απόσταση από το σημείο τη συνάντησης του δύο κεντρικών καμαριών. Στην περίπτωση όμως της ένωσης στο 12 τάστο ο καβαλάρης τοποθετείται αρκετά πίσω από το σημείο διασταύρωσης των καμαριών και προκύπτει θέμα εφαρμογής της τεχνικής αυτής.
Σε περιπτώσεις που εφαρμόζεται παρόλα αυτά η τεχνική καμαρώματος τύπου Χ με ένωση στο 12ο τάστο, διαπιστώνει κανείς ότι είτε το σκάφος είναι συνολικά αρκετά μικρό και στενό, είτε είναι αρκετά μακρύ. Για παράδειγμα στην περίπτωση της κιθάρας που κατασκευάζει ο Στέργιος, παρόλο ότι η άνω καμπάνα είναι 25cm και η μέση μόλις 21cm, το μήκος του σκάφους είναι 50cm δηλαδή όσο μια μεγάλη κιθάρα. Έτσι υπάρχει περιθώριο να πάει προς τα πίσω ο καβαλάρης λόγω της ένωσης στο 12 τάστο. Στην περίπτωση όμως της κιθάρας που κατασκευάζω το μήκος του σκάφους είναι 47 cm, με πάνω καμπάνω 27cm και μέση 22cm.
Μια συμβιβαστική λύση που σκέφτηκα είναι να μικρύνω την κλίμακα. Έτσι με μήκος ελεύθερης χορδής 62cm μπορεί να υπάρξει μια αξιοπρεπής λύση με καμάρωμα Χ, όπως στο παρακάτω πρόχειρο σχέδιο.
Με αυτό τον προβληματισμό, άρχισα να ψάχνω εναλλακτικές λύσεις. Ανακάλυψα λοιπόν ότι η Taylor (πολύ γνωστή βιομηχανία ακουστικών κιθαρών) εδώ και 3-4 χρόνια εφαρμόζει σε κάποια μοντέλα της ένα καινούργιο είδος καμαρώματος που φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία (δεν είναι βίντεο) και το ονομάζει V-class bracing.
Μπήκα λοιπόν στο τριπάκι να κάνω μια τέτοια λύση και έτσι δημουργήθηκε το παρακάτω σχέδιο.
Όμως και σε αυτή τη λύση υπάρχει το πρόβλημα με την ένωση στο 12ο τάστο. Αν η ένωση δεν γίνει στο 14ο τάστο, ότι κλίμακα και να διαλέξει κανείς ο καβαλάρης θα πατάει πάνω στα δύο κεντρικά καμάρια του "V". Η λύση αυτή άρεσε πολύ στο Μάνο (που του αρέσουν έτσι κι αλλιώς οι καινοτομίες) και θεωρεί ότι δεν αποτελεί πρόβληματο που ο καβαλάρης πατάει πάνω στα δύο κεντρικά καμάρια . Το κάνουν ούτως ή άλλως στην κατασκευή κιθαρών archtop με F-holes όπου χρησιμοποιούν κάποιο ανάλογο καμάρωμα.
Απόψεις, ιδέες και σχόλια ευπρόσδεκτα!
