Πάμε τώρα στην επισκευή:
Το καπάκι πιέζοντας το ερχόνταν στη θέση του αλλά με μια μικρή απόκλιση αφήνοντας ένα σκαλοπάτι.
Η ιδιοκτήτρια του οργάνου είχε στο μυαλό της την αλλαγή του καπακιού όπως της είχε ένα μαγαζί στο Μοναστηράκι που πουλάει όργανα, και της ζήτησε ένα υπέρογκο ποσό για τη δουλειά αυτή. Η δική μου εκτίμηση ήταν ότι πρέπει πρώτα να προσπαθήσουμε να μαζέψουμε το υπάρχον καπάκι και αν τα καταφέρουμε χωρίς να επηρεαστεί ουσιαστικά ο ήχος αλλά και η αντοχή στο χρόνο του οργάνου να μείνει ως έχει απλά με κάποια σημάδια. Αν δεν απέδιδε η όλη διαδικασία τότε θα μιλάγαμε για αλλαγή καπακιού που ήθελα να αποφύγω μιας και πιθανά θα άλλαζε τελείως τον χαρακτήρα του οργάνου παρόλο που θα ήταν η πιο σωστή και ασφαλής λύση για μακροημέρευση του οργάνου.
Για να μπορέσω να κάνω την ένωση σωστά έφτιαξα μια μικρή ενίσχυση από έλατο μακρόστενη με στογγυλεμένες άκρες. Έκανα δυο μικρές τρυπούλες. Σε ίσες αποστάσεις και στο σημείο που ήθελα να κολλήσω έκανα και στο καπάκι 2 τρύπες και πέρασα μεσινέζα μεγάλη πρώτα από το καπάκι και μετά από το κομμάτι για την ενίσχυση. Πέρασα χαρτοταινία δεξιά και αριστερά του ανοίγματος. Έβαλα μια μικρή σφήνα για να μείνει ανοιχτή η ρωγμή και με πινελάκι ψιλό πέρασα titebond στη ρωγμή αλλά και στο καμάρι που είχε ξεκολήσει. Ειδικά για το καμάρι πέρνώτας το δάχτυλο μέσα από την τρύπα, πέρασα κόλλα και το σκάφος στο σημείο που ακουμπάει το καμάρι. Πίεσα το καπάκι όσο καλύτερα μπορούσα με το δάχτυλο για να έρθει στη θέση του. Μετά πέρασα κόλλα στο κομματάκι στο σημείο που θα εφάπτεται με το καπάκι και τραβώντας σιγά σιγά την πετονιά το κομμάτι ήρθε στη θέση του. Για να τεντώσω τη πετονιά και να έρθει το καπάκι ακριβώς έκανα μία πατέντα με ένα σφιγκτηράκι.(Παρένθεση - Σε ένα κομμάτι ξύλο ίσιο σφήνωσα ένα σφιγκτηράκι που του έβγαλα την μία δαγκάνα. Αυτά τα σφιγκτηράκια έχουν την ιδιότητα είτε να σφίγουν οι δαγκάνες είτε να απομακρύνονται.)
Έτσι λοιπόν αφού το ξύλο κάθισε πάνο στο καπάκι έσφιξα την μεσινέζα και τα κομμάτι του καπακιού ήρθανε πρόσωπο σχεδόν τέλεια. Με ένα άλλο σφιγκτηράκι και μέσα από την τρύπα έσφιξα το καμάρι στο καπάκι. Το άφησα έτσι 2 μέρες.
Τη 3η μέρα και αφού αφαίρεσα το σφιγκτηράκι του καμαριού, ξέσφιξα και το αάλλο. Η κόλληση πήγε καλά αλλά δεν πηγαινοντας μπορούσα να αφαιρέσω την πετονιά από μέσα. Είχα αφήσει λίγο πετονιά μετά το δέσιμο και δεν μπορούσα να πιάσω την πετονιά από μέσα. Από έξω είχε κολλήσει με την κόλλα και δεν μπορούσε να σπρωχτεί η πετονιά προς τα μέσα. Αναγκάστηκα να μεγαλώσω λίγο την τρύπα για να για μπορέσω να σπρώξω την πετονιά προς τα μέσα και να έχω χέρι να την τραβήξω να βγεί αφού την έκοβα από έξω. Αν το είχα υπολογίσει και είχα αφήσει μακρύ κομμάτι από την πετονιά μέσα, θα την έπιανα και θα την τράβαγα χωρίς να χρειαστεί να μεγαλώσω την τρύπα άρα και τα 2 σημάδια που τελικά έμειναν. Αφού αφαίρεσα την πετονιά έκοψα 2 ακόμα μικρά κομμάτια από καπάκι και τα κόλλησα εσωτερικά του σκάφους στο καπάκι. Ένα κομμάτι να ενώνει το καμάρι στο σημείο της ρωγμής τα 2 κομμάτι και με το σκάφος. Φοβόμουν ότι πιθανό μη καλό κόλλημα του καμαριού να βγάλει τρίξιμο και είπα να το ενισχύσω. Το άλλο κομμάτι μπήκε πάνω στη ρωγμή στο σημείο που έσβηνε και υπήρχε περίπτωση να μην είχε πάει πολύ κόλλα εκεί γιατί ήταν στενά.