Ἡ πρώτη μου λαϊκή κιθάρα

[Μάνος Τουρπάλης]

και κάτι που ξέχασα και εξαρτάται από την γεωμετρία που έχεις, δεν ξέρω τι καμπυλότητες έχεις επιλέξει στα χείλη καπακιού / πλάτης, εγώ στο μεν καπάκι κάνω ένα σύνθετο, λίγο περίεργο σχήμα που δεν είναι ενιαίο τμήμα (κυλίνδρου ή σφαίρας) και στην πλάτη "απλό" τμήμα σφαίρας με ακτίνα ~ 15 ft = ~ 4.56 m. Και στα δύο δεν μου βγαίνουν μονοκόμματες ΚΑΙ ισοϋψείς οι πατούρες, κάπου χρειάζεται κόψιμο + ράψιμο. Απλώς να το έχεις υπόψη.

[Λάμπρος Σταυρίδης]

Κατ' ἀρχήν εὐχαριστῶ γιά τίς ἀπαντήσεις σας , ἀλλά δέν κατάλαβα κάτι :
Πρίν ἀπ' ὅλα , ὑποτίθεται ὅτι ἔχουμε φέρει στό περίπου τά ὕψη στά πλαϊνά , διότι αὐτά , στήν μέν ἔνωση ἔχουν ὕψος ( δέν θυμᾶμαι πόσο ἀκριβῶς σ' αὐτήν τήν κιθάρα ) ἄς ποῦμε 8 ἑκ. καί στό πίσω μέρος ἄς ποῦμε 9 ἑκ. . Τώρα νομίζω ὅτι τρίβουμε καί τίς δύο πλευρές σέ ἐπίπεδο γυαλόχαρτο , ὥστε ὅταν τίς βάλουμε στό μάρμαρο , νά ἐφαρμόζουν σ' αὐτό ἀκριβῶς . Ἔτσι κάνουμε ;
Μετά , πρῶτα θά κολλήσουμε τίς ( ὁποιεσδήποτε ) πατοῦρες καί μετά θά τρίψουμε γιά νά διαμορφώσουμε τούς " θόλους " , ἤ τό ἀντίθετο , μέ ἀποτέλεσμα νά ἀπομείνουν ἀνισόφαρδες πατοῦρες ;
Γιά τό πάχος τῆς πατούρας ( ὅπου θά πατήσουν πλάτη καί καπάκι ) , κατάλαβα ὅτι θά πρέπει νά εἶναι 5 χιλ. , τό φάρδος της ὅμως πόσο θά εἶναι ; 

[Μάνος Τουρπάλης]

Πρέπει τα χείλη να είναι μια γραμμή τομής με σφαίρα ή ό,τι άλλο στερεό επιλέγεις για σχήμα πλάτης / καπακιού.
Σε ανάπτυγμα είναι περίπου αυτό (στην μικρή μου κιθάρα)

 

κατά τη γνώμη μου δεν χρειάζεται να τρίψεις πρώτα σε επίπεδο, αφού θα καταλήξεις σε άλλο σχήμα με το disc, άρα όσο προχωράς δεν (θα) έχεις να μετρήσεις απόσταση από ευθεία γραμμή στο χείλος και η γεωμετρία της περιμέτρου είναι αρκετά πιο πολύπλοκη απ' ότι του μπουζουκιού (λόγω εσοχής μέσης). Πρόσεξε ότι η κάτω γραμμή (πλάτη) ΔΕΝ είναι ευθεία, λόγω γεωμετρίας. Αν κάνεις ευθεία ένωση - πίσω τάκο στο μάρμαρο με τα ύψη που θες (π.χ. 8 εκ. ένωση και 10 εκ. τάκο) και μετά τρίψεις στο disc, σε δίσκο με ακτίνα 15ft εγγυώμαι ότι θα χάσεις ύψος 100%.

Όπως βλέπεις παραπάνω, αν η καμπυλότητα στο καπάκι είναι μικρή μπορείς και να το φέρεις στην ευθεία αρχικά. Για την πλάτη δεν έχει νόημα νομίζω. Γενικά είναι και περισσότερος κόπος και κυρίως υλικό "χαμένο", ειδικά αν είσαι σε λίγο μικρά φάρδη εξαρχής.

Αυτό που χρειάζεται είναι, 
α) πριν το τρίψιμο να εξασφαλίσεις ότι τα πλαϊνά είναι κάθετα στο καλούπι (ελέγχεις με ορθή γωνία "ξυλουργού" πίσω προς πλάτη, μπροστά προς καπάκι, σε όλη την περίμετρο)
β) κατά το τρίψιμο να ελέγχεις συχνά το ύψος όσο αφαιρείς υλικό, ώστε να κατεβαίνεις συμμετρικά αριστερά - δεξιά. Αυτό μπορείς να το μετράς με το παχύμετρο "από μέσα" στα πλαϊνά, μπορείς όμως και να μετράς απέξω (εφόσον έχεις εξασφαλίσει την καθετότητα παραπάνω) μετρώντας από κάθε πλευρά (καπάκι - πλάτη) την απόσταση του χείλους από το καλούπι, που είναι πολύ πιο γρήγορο και εύκολο και δεν έχεις και τα "εμπόδια" (τους σφιγκτήρες στο εσωτερικό με τα ξύλινα "κεφάλια").

Στα τελικά στάδια βέβαια μετράς οπωσδήποτε και από μέσα, ειδικά ένωση - τάκο.

το ύψος της πατούρας επιδιώκω να το κάνω από 1,3-1,4  έως 1,5-1,6 εκ.
σχετικά με το πότε κολλάω την πατούρα, βλέπεις στο σχέδιο οτι καταλήγω σε αρκετά διαφορετικά ύψη (συνεχής γραμμή) από το αρχικό κομμάτι (διακεκομμένη). Γι αυτό διαμορφώνω πρώτα το χείλος πολύ κοντά (0,5 χιλ.) στις τελικές διαστάσεις, κολλάω τις πατούρες και ξανατρίβω στο τελικό. Προσωπικά δεν θα μπορούσα να βάλω τις πατούρες λοξά μέσα στα πλαϊνά προτού τρίψω και μετά να μαντεύω "που θα κάτσει η μπάλλα".

[Λάμπρος Σταυρίδης]

Φίλε Μάνο , εὐχαριστῶ πολύ , ἦταν πολύ κατατοπιστικά !!!

[Λάμπρος Σταυρίδης]

Φίλοι καλημέρα ,
Μετά ἀπό ἀρκετές ἡμέρες " ἀπουσίας " ( Στέλιο , πόσο περιθώριο ἔχω ἀκόμη γιά νά μή μείνω στήν ἴδια τάξη ; ) συνεχίζω μέ τήν διαμόρφωση τοῦ χείλους τῶν πλαϊνῶν , γιά νά δεχθοῦν τήν πλάτη καί τό καπάκι .

Ἐπειδή ἡ μέθοδος τοῦ radius dish μοῦ φάνηκε ἀρκετά δύσκολη , διάλεξα ν' ἀκολουθήσω τήν μέθοδο πού ἀκολουθεῖ ὁ Παναγιώτης ὁ Καγιάφας ( ΚαΠα ) στήν παρουσίασή του : http://www.luthier.gr/index.php?topic=1060.0 , ἀπάντηση #1 , 3η φωτογραφία .
Ἐκεῖ ὁ Παναγιώτης , χρησιμοποιεῖ ἕνα " μίνι " radius dish , δηλαδή , ἀντί νά χρησιμοποιήση ἑνα τμῆμα τής περιφερείας τῆς σφαίρας δεδομένης ἀκτῖνος , χρησιμοποιεῖ μιά " φέτα " αὐτοῦ τοῦ τμήματος . Μετά ἀπό ἕνα π.μ. πού μοῦ ἔστειλε καί μιά τηλεφωνική ἐπικοινωνία πού εἴχαμε , μοῦ ἔδειξε πῶς νά κατασκευάσω καί νά χρησιμοποιήσω αὐτή τή " φέτα " τοῦ radius dish .

Πρῶτα ἡ κατασκευή :
- Παίρνουμε μια μεταλλική ρίγα (ἕνα εὔκαμπτο μεταλλικό χάρακα ή ἕνα ἄλλο ἁπλό μεταλλικό ἔλλασμα) μήκους 60 ἑκ.
- Την κρατοῦμε να στέκεται ὄρθια στήν λεπτή της μακρυά πλευρά. Στερεώνουμε τα δύο ἄκρα της μέ δυό + δυό καρφάκια ( στό δεξί καί ἀριστερό μέρος της ) πάνω στόν πάγκο .
- πιέζουμε στή μέση της ρίγας τόση ἀπόσταση (ἀπό τη θέση ἠρεμίας της) ἀνάλογα μέ τήν καμπύλη πού θέλουμε να δώσουμε (περίπου 1 cm γιά καμπύλη ἀκτῖνος 15" ( ποδῶν ) =4,5 μέτρα ( 1 πόδι = 30 ἑκ. ) - 0,6cm γιά καμπύλη ἀκτῖνος 25" ( = 7,5 μ. ) - 0,5 cm γιά καμπύλη ἀκτῖνος 30" ( = 9 μ. ) . Ἐμεῖς σχεδιάζουμε 2 καμπῦλες : Μία ἀκτῖνος 4,5 μ. γιά τήν πλάτη καί μία 9 μ. γιά τό καπάκι .
- Σχεδιάζουμε σε 2 χαρτιά τίς καμπῦλες που δημιουργήθηκαν ἀπό τή ρίγα .
- Κόβουμε πατρόν
- Κόβουμε ἕνα τάκο διαστάσεων 60 ( + ) Χ 8 Χ 8 , καί ἀντιγράφουμε , μέ τή βοήθεια τῶν πατρόν , τίς δύο καμπῦλες στίς δύο ἀπέναντι πλευρές τοῦ τάκου . Κόβουμε στήν κορδέλα δύο ἀτρακτοειδεῖς φέτες , ἔχοντας σάν ὁδηγούς τίς καμπῦλες .
Ἀφοῦ τρίψουμε ἐλαφρά προσέχοντας μήν χαλάση τό σχῆμα γιά νά φύγουν οἱ κορδελιές , τρυπᾶμε μέ τρυπάνι forstner διαμέτρου 25 χιλ. μιά διαμπερῆ τρύπα στόν τάκο , στίς πλευρές τῶν καμπυλῶν ( θά δοῦμε παρακάτω γιατί ) . 

 

 

- Κολλοῦμε γυαλόχαρτο 80άρι στίς πλευρές τῶν καμπυλῶν μέ κολλητική ταινία διπλῆς ὄψεως . Προσωρινά κόλλησα δύο κομμάτια γυαλόχαρτο στήν πλευρά τῆς μεγάλης καμπύλης , αὐτῆς πού ὁ ἀντίστοιχος κύκλος ἔχει ἀκτίνα 4,5 μ.

 

 

Ἀφοῦ τελειώσαμε μέ τόν τάκο , τώρα κανονικά ἔχει σειρά τό τρίψιμο τῶν χειλέων τῶν πλαϊνῶν τῆς μεριᾶς τῆς πλάτης . Για τό πῶς θά τρίψουμε , δηλαδή σέ πιά θέση καί πῶς θά πρέπει νά κρατήσουμε τόν τάκο καί μέ ποιά φορά θά τόν κινήσουμε ὥστε νά πετύχουμε τήν καμπυλότητα πού θέλουμε , ρώτησα τηλεφωνικῶς τόν Παναγιώτη καί μοῦ εἶπε πώς , θά τρίβουμε κυκλικά σάν νά στρίβουμε ἕνα τιμόνι πρός μία μόνο κατεύθυνση καί πως τό βαθύτερο σημεῖο τοῦ τάκου θά πρέπει νά βρίσκεται στό μέσον τῆς γραμμῆς πού συνδέει τά δύο πιό κοντινά ἀπέναντι σημεῖα τῶν πλαϊνῶν , δηλαδή στό μέσον τῆς διαστάσεως πού ὀνομάζουμε " μέση " , καί πού στήν κιθάρα αὐτή εἶναι 19 ἑκ. Πού σημαίνει ὅτι , ἐκεῖνο τό σημεῖο , εἶναι τό βαθύτερο τοῦ σκάφους . Ἄλλωστε , μέ τήν ἴδια λογική τρίβουμε καί μέ τό radius dish .
Ἐπειδή ὅμως , τό κρατάη κανείς αὐτόν τόν τάκο στόν ἀέρα καί νά τρίβη κυκλικά , καί πολύ κουραστικό εἶναι , ἀλλά καί δέν θά μπορεῖ νά τρίβη συμμετρικά μέ κίνδυνο νά φαγωθοῦν " μονόπατα " τά πλαϊνά , σκέφθηκα νά τοποθετήσω τόν τάκο σέ σταθερό ἄξονα , ὥστε αὐτός , ὄντας παράλληλος μέ τόν πάγκο πού εἶναι τοποθετημένο τό καλούπι , νά " τρώει " τά πλαϊνά  μέ τρόπο " προγραμματισμένο " , ὄχι ὅπως νἆναι .
Γι' αὐτό ἔκανα τήν παρακάτω διάταξη :
Ἀγόρασα 2 κινέζικα ρουλεμάν , 2 ευρώ τό ἕνα , ἐσωτερικῆς διαμέτρου 25 χιλ. καί ἐξωτερικῆς 47 χιλ. Εἶχα καί ἕνα κομμάτι ἄξονα καλιμπρέ 25 χιλ. , περίσσευμα απ' τόν ξεχονδριστῆρα γυαλόχαρτο , μήκους 19 ἑκ. καί μέ 5 σανιδάκια , κατασκεύασα κάτι σάν κύβο μέ τρύπα 25 χιλ. πέρα πέρα γιά τόν ἄξονα , ἐνῶ ἡ τρύπα αὐτή διευρύνθηκε στό πάνω καί κάτω μέρος του γιά νά χωνευτοῦν τά ρουλεμάν . Ἀφοῦ αὐτά τοποθετήθηκαν , στό κάτω μέρος τοῦ κύβου , κόλλησα ἕνα πάτο ἀπό κόντρα πλακέ , γιά νά μήν πέφτη τό κάτω ρουλεμάν , καθώς θά τό σ(ζ)μπρώνη ὁ ἄξονας :

 

 

Πάνω - πάνω , γιά νά καλυφθῆ τό ἐπάνω ρουλεμάν καί νά μήν βγαίνη , κόλλησα μιά ἀκόμη φέτα μέ τρύπα μικρότερης διαμέτρου τῆς ἐξωτερικῆς τοῦ ρουλεμάν . ὅλος ὁ κύβος ἔχει ὑψος περίπου 8 ἑκ.

 

 

Συνεχίζεται.....

[Λάμπρος Σταυρίδης]

Αὐτός λοιπόν ὁ κύβος μέ τά ρουλεμάν πάνω - κάτω , ἀφοῦ τοποθετήθηκε καί ὁ πάτος του ἀπό κόντρα πλακέ :

 

σταθεροποιήθηκε στόν πάγκο μέ τή βοήθεια γωνιῶν :

 

Πρῶτα ὅμως τοποθετήθηκε καί σταθεροποιήθηκε πάλι μέ γωνίες στόν πάγκο τό καλούπι μέ σφιγμένα τά πλαϊνά στό μέσα μέρος του . Καί τοποθετήθηκε ὁ ἄξονας μέσα στά ρουλεμάν τοῦ κύβου . Καί τοποθετήθηκε ἔτσι , ὥστε τό κέντρο τῆς κυκλικῆς διατομῆς τοῦ ἄξονα , νά συμπίπτη μέ τό μέσον τῆς " μέσης " ( ἐντάξει , περίπου...) :

 

 

 

Τελικά , τοποθετήθηκε - φορέθηκε μέσα στόν ἄξονα ὁ τάκος ἀπ' τήν διαμπερῆ τρύπα τῶν 25 χιλ. , μέ τήν καμπύλη τῶν 4,5 μ. στήν ὁποία εἶναι κολλημένα τά γυαλόχαρτα πρός τά κάτω - νά " βλέπουν " τά πλαϊνά πού σέ λίγο θά τρίψουν . Προηγουμένως ἐλέγχθηκε ἡ καθετότητα , τόσο τῶν πλαϊνῶν , ὅσο καί τοῦ κύβου καί τοῦ ἄξονα . Ἐπίσης , φορέθηκε στόν ἄξονα καί μία ξύλινη " φλάντζα " , γιά ἀποστάτης . Κανονικά ἤθελε ροδέλλες , ἀλλά δέν εἶχα μέ τόσο μεγάλη τρύπα ( 25 χιλ. ) .
Πρίν ἀρχίση τό τρίψιμο , στό πάνω καί στό κάτω μέρος τῶν πλαϊνῶν ἀκουμποῦσε ὁ τάκος , ἐνῶ στό μέσον του ἀπεῖχε ἀπ'  τά πλαϊνά περίπου 3 χιλ. Καί τώρα , ἐπί τό ἔργον :

 

 

Φαίνεται καθαρά ἡ σκόνη απ' τό τρίψιμο πάνω στό καλούπι

 

Συνεχίζεται.........

[Λάμπρος Σταυρίδης]

Τό τρίψιμο διήρκεσε 10 περίπου λεπτά ( οὔτε ἱδρώτας οὔτε κόπος , τίποτα !!! ) . Τό ἀποτέλεσμα ἤταν αὐτό :

 

Χωριστά : Ἡ ἀπόσταση ἀπό μιά ὀριζόντια μελαμίνη τοῦ σημείου ὅπου θά γίνη ἡ ἔνωση , στό στενό τμῆμα τοῦ " 8 " :

 

......καί ἡ ἴδια ἀπόσταση στήν περιοχή τοῦ κάτω τάκου :

 

Δηλαδή φαγώθηκαν τά πλαϊνά ὥστε νά γίνη ὁ θόλος καί ἀπ' τό πάνω καί ἀπ' τό κάτω μέρος τους ( ἔνωση - κάτω τάκος ) , σέ ἀντίθεση μέ τό σχέδιο πού ἀνέβασε ὁ φίλος Μάνος , λίγο πιό πάνω , ὅπου τό φάγωμα γίνεται μόνο στήν περιοχή τῆς ἐνώσεως . Δέν ξέρω αὐτό πού ἔκανα εἶναι σωστό , ἀλλά πάντως , τό φάγωμα πού ἔκανα στό κάτω μέρος , ἔχει ἀνεπαίσθητη διαφορά ἀπ' τό ἀνώτερο ( βαθύτερο ) σημεῖο τοῦ σκάφους , μόνο 3 χιλ.

Μετά θέλησα νά δῶ ἄν ταιριάζει ἡ πλάτη στά φαγωμένα πλαϊνά . Ἀφοῦ δοκίμασα καί ἔκοψα τίς ἄκρες τῶν καμαριῶν πού περίσσευαν γιά νά " καθίση " ἡ πλάτη στή θέση της , εἶδα μέ ἱκανοποίηση ὅτι , μέ λίγο πατηματάκι , ἐρχόταν "κουτί " :

 

 

 

 

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι , ὅταν σκεφτόμουν ὁτι ἔπρεπε ἡ πλάτη νά γίνη " θόλος " , ἀναρωτιόμουν πῶς αὐτή θά καμπυλωθῆ σέ δύο κατευθύνσεις . Ἐδῶ συνέβησαν δύο πολύ εὐτυχεῖς συγκυρίες : Πρῶτον ὅτι ἡ κατά πλάτος καμπύλωση πού ἔγινε ἐξ αἰτίας τῶν καμπουρωτῶν καμαριῶν συνέπεσε νά εἶναι τῆς ἰδίας ἀκτίνας τῶν 4,5 μ. μέ τήν καμπυλότητα τοῦ τάκου , δηλαδή τά καμάρια εἶχαν τήν ἴδια ( ἐντάξει , περίπου ) καμπυλότητα μέ τόν τάκο , καί δεύτερον , ἐπειδή τά καμάρια καθώς καί τά μεταξύ τους κάθετα ξυλάκια κολλήθηκαν ἀπ' τή μιά μεριά τῆς πλάτης , τράβηξε ἡ κόλλα καί ἔγινε καμπύλωση καί κατά μῆκος !!!

Συνεχίζεται.........

[steliosguitar]

μπραβο λαμπρο!
σπεσιαλε!

>( Στέλιο , πόσο περιθώριο ἔχω ἀκόμη γιά νά μή μείνω στήν ἴδια τάξη ; )
θα σε περασω, μη φοβασαι...  αρκει να κανεις την επομενη κλασικη 

[Λάμπρος Σταυρίδης]

>( Στέλιο , πόσο περιθώριο ἔχω ἀκόμη γιά νά μή μείνω στήν ἴδια τάξη ; )
θα σε περασω, μη φοβασαι...  αρκει να κανεις την επομενη κλασικη 

Ἄ!!!

[Λάμπρος Σταυρίδης]

Πρέπει τα χείλη να είναι μια γραμμή τομής με σφαίρα ή ό,τι άλλο στερεό επιλέγεις για σχήμα πλάτης / καπακιού.
Σε ανάπτυγμα είναι περίπου αυτό (στην μικρή μου κιθάρα)

 

κατά τη γνώμη μου δεν χρειάζεται να τρίψεις πρώτα σε επίπεδο, αφού θα καταλήξεις σε άλλο σχήμα με το disc, άρα όσο προχωράς δεν (θα) έχεις να μετρήσεις απόσταση από ευθεία γραμμή στο χείλος και η γεωμετρία της περιμέτρου είναι αρκετά πιο πολύπλοκη απ' ότι του μπουζουκιού (λόγω εσοχής μέσης). Πρόσεξε ότι η κάτω γραμμή (πλάτη) ΔΕΝ είναι ευθεία, λόγω γεωμετρίας. Αν κάνεις ευθεία ένωση - πίσω τάκο στο μάρμαρο με τα ύψη που θες (π.χ. 8 εκ. ένωση και 10 εκ. τάκο) και μετά τρίψεις στο disc, σε δίσκο με ακτίνα 15ft εγγυώμαι ότι θα χάσεις ύψος 100%.

Όπως βλέπεις παραπάνω, αν η καμπυλότητα στο καπάκι είναι μικρή μπορείς και να το φέρεις στην ευθεία αρχικά. Για την πλάτη δεν έχει νόημα νομίζω. Γενικά είναι και περισσότερος κόπος και κυρίως υλικό "χαμένο", ειδικά αν είσαι σε λίγο μικρά φάρδη εξαρχής.

Φίλοι καλημέρα ,
Ἔχοντας δημιουργήσει τήν καμπυλότητα - θόλο στό ἕνα μέρος τῶν πλαϊνῶν ὅπου θά πατήση ἡ πλάτη , νομίζω ὅτι σειρά ἔχει τό κόλλημα τῶν μικρῶν ξύλινων κύβων ( νομίζω λέγονται kerfing ) κατά μῆκος τοῦ διαμορφωμένου χείλους . Ὅπως λέει καί ὁ Μάνος , σταματάει τό τρίψιμο τοῦ χείλους 0,5 χιλ. πρίν , κολλάει τά κυβάκια καί κάνει τό τελικό τρίψιμο . Αὐτά θά τά κόψω ἀπό μαόνι .
Ἡ ἀπορία μου τώρα εἶναι : Σύμφωνα μέ τό σχέδιο τοῦ Μάνου , τό καπάκι στήν ἔνωση σκάφους - μάνικου , δημιουργεῖ ὀρθή ( δίεδρη ) γωνία μέ τό ὄρθιο ξῦλο τῶν πλαϊνῶν . Καί αὐτό εἶναι τό φυσιολογικό , διότι , ἄν δημιουργηθῆ καί σ' αὐτή τήν πλευρά τῶν πλαϊνῶν θόλος ὅπως καί στήν πλάτη , ἔστω καί μικρότερης καμπυλότητος , καί τό καπάκι ἀκολουθήση αὐτήν τήν καμπυλότητα , τότε , θά ὑπάρξη πρόβλημα μέ τό κόλλημα τῆς ταστιέρας , διότι τό μάνικο μέ τό καπάκι δέν θά εἶναι στήν εὐθεῖα .
Ὁ Μάνος κάπου λέει πώς , στήν πλευρά τοῦ καπακιοῦ δημιουργεῖ θόλο στά πλαϊνά , πού ὅμως αὐτός εἶναι τμῆμα κυλίνδρου , πρᾶγμα πού φυσικά δέν φαίνεται στό σχῆμα . Στό παραπάνω σχῆμα ὅμως , δείχνει ὅτι τό καπάκι , στήν πλάγιά του ὄψη , " βουτάει " πρός τό μέρος τοῦ κάτω τάκου . Καί αὐτό νομίζω τό κάνει , δεδομένου ὅτι τό μάνικο μπορεῖ νά μήν ἔχη ( οὔτε την ἐλάχιστη ) κλίση σχετικά μέ τό σκάφος , νά ὑπάρχη ἡ δυνατότητα κατασκευῆς ἑνός ὑψηλότερου καβαλλάρη ἀπ' τά 7 χιλ. ( = πάχος ταστιέρας 6 χιλ. + ὑψος τάστου 1 χιλ. ) Δηλαδή , αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ κυλινδρικός θόλος ἀρχίζει ἀπ' τήν ἔνωση , σταματάει περίπου στό μέσον τοῦ σκάφους , καί μετά , μέχρι τόν κάτω τάκο γίνεται λίγο σφαιρικός ;  

Ἤθελα νά πῶ καί κάτι ἀκόμη : Ἡ διαμόρφωση τῶν χειλέων τοῦ σκάφους μέ τή μέθοδο τοῦ τάκου , πού ὅμως εἶναι ἐλέυθερος ( ὄχι μέ ἄξονα σέ σταθερό σημεῖο ) , ἔχει τή δυνατότητα νά τρίψη καθώς τόν σταθεροποιοῦμε μέ τό χέρι σέ διάφορα σημεῖα τοῦ καλουπιοῦ . Εἶδα ἕνα βιντεάκι ( θά τό ἀνεβάσω προσεχῶς ) , πού ὁ κατασκευαστής κρατάει τόν τάκο μέ τό ἕνα χέρι στήν περιοχή τῆς κάτω καμπάνας , καί τρίβει τήν περιοχή τῆς διαγωνίως ἀπέναντι ἄνω καμπάνας .

Ἐπίσης ὑπάρχει ἡ δυνατότητα , μέ σταθερό στόν ἄξονα τάκο , νά δώσουμε στόν μισό τάκο διαφορετικῆς ἀκτῖνος καμπυλότητα ἀπ' ὅτι στόν ἄλλο μισό , καί τρίβοντας τήν μία πλευρά τῶν πλαϊνῶν ἀποκλειστικά μέ τό ἕνα μισό τοῦ τάκου καί τήν ἄλλη μέ τό ἄλλο μισό ( σάν νά γυρίζουμε ἕνα τιμόνι μισή στροφή δεξιά καί μισή ἀριστερά ) , νά πετύχουμε αὐτό πού περιγράφει μέ τό σχῆμα του ὁ Μάνος : πολύ φάγωμα στήν περιοχή τῆς ἄνω καμπάνας καί μηδαμινό φάγωμα στήν περιοχή τῆς κάτω .
Ἐπίσης μποροῦμε νά δώσουμε στόν μισό τάκο μιᾶς συγκεκριμένης ἀκτῖνος καμπυλότητα , ἐνῶ τόν ἄλλο μισό νά τόν ἀφήσουμε ἐπίπεδο μέ τ' ἀνάλογα ἀποτελέσματα .

[Μάνος Τουρπάλης]

...  διότι , ἄν δημιουργηθῆ καί σ' αὐτή τήν πλευρά τῶν πλαϊνῶν θόλος ὅπως καί στήν πλάτη , ἔστω καί μικρότερης καμπυλότητος , καί τό καπάκι ἀκολουθήση αὐτήν τήν καμπυλότητα , τότε , θά ὑπάρξη πρόβλημα μέ τό κόλλημα τῆς ταστιέρας , διότι τό μάνικο μέ τό καπάκι δέν θά εἶναι στήν εὐθεῖα .

αυτός είναι ο λόγος που εγώ ΔΕΝ κάνω καμπύλες στην περιοχή πάνω από την τρύπα (από την ένωση μέχρι την τρύπα δηλαδή), σε κανένα όργανο (μπουζούκι, τζουρά, κιθάρα κτλ.).
Σε όλα αυτά τα όργανα πρέπει το καπάκι στο σημείο του καβαλάρη να είναι χαμηλότερα από την ένωση, αλλιώς βγαίνει πολύ κοντός ο καβαλάρης. Σε κιθάρες Αμερικάνικες ακουστικές η συνήθης κατασκευή είναι με χελιδονοουρά και καπάκι/πλάτη διαμορφωμένα σε θόλους- τμήματα σφαίρας (σε καπάκι ακτίνα 30 ft και πλάτη ακτίνα 15 ft). 'Για αυτήν την κατασκευή, έχω διαβάσει σε αμερικάνικα forum (και το είδα και ο ίδιος στα όργανα που κάνω) ότι για να πάρεις την διαφορά που περιγράφεις (η ταστιέρα δεν πατάει στο καπάκι επειδή η καμπυλότητά του ξεκινά ήδη από την ένωση) υπάρχουν διάφοροι τρόποι που προσωπικά δεν μου αρέσουν. Ο πιο απλός είναι να βάλεις έναν σφηνοειδή καπλαμά κάτω από την ταστιέρα (0 στην ένωση και όσο σου βγαίνει προς στην τρύπα). Ο Στέλιος στις κλασικές και ο Στέργιος στα μπουζούκια (αν θυμάσαι το έχουμε συζητήσει σε άλλα ποστ) δεν θεωρούν απαραίτητο να είναι ευθεία η ταστιέρα - όπως νομίζω εγώ. Ακόμα μπορείς να πλανιάρεις (ροκάνι) την ταστιέρα αφού την κολλήσεις και έτσι να διορθώσεις την τελική της επιφάνεια.

Εγώ δεν τα θέλω όλα αυτά, και παράλληλα πιστεύω ότι η ταστιέρα πρέπει να είναι απόλυτα ευθεία.

Για να μου έρθουν λοιπόν απολύτως συνευθειακά (μπράτσο / ταστιέρα / καπάκι) όπως τα θέλω, ΔΕΝ δίνω κλίση μέχρι την τρύπα (κέντρο). Είναι όλα ομοεπίπεδα (καπάκι - μπράτσο). Την κατά μήκος κλίση (τα "φάγωμα" των χειλιών, χειλέων τέλος πάντων) το κάνω με καμπύλο οδηγό, τμήμα κυλίνδρου ΜΕΤΑ την τρύπα (κέντρο). Φαίνεται καθαρά στο ανάπτυγμα. Φροντίζω ώστε το χαμήλωμα στα χείλη στην περιοχή του καβαλάρη να είναι τόσο ώστε να παίρνει το ύψος της εγκάρσιας καμπύλης + το επιπλέον ύψος που συνήθως χρειάζεται (συνυπολογίζοντας το action) για να σου βγει ο καβαλάρης π.χ. 8 χιλιοστά (για ακουστική, μετρώντας από ταστιέρα με τα τάστα περασμένα στο πάνω μέρος του καβαλάρη χωρίς το κόκκαλο),

..... Αν κάνεις καβαλάρη με Pins (και όχι τύπου κλασικής που χρειάζεσαι ύψος για να ανοίξεις τρύπες για τις χορδές), δεν θα χαθεί κι ο κόσμος αν δεν έχεις τα έξτρα χιλιοστά. Αν τα κάνεις όλα ευθεία χωρίς κατά μήκος κλίση θα σου βγει ο καβαλάρης λγο χαμηλός, ~ 6 χιλιοστά (χωρίς το κόκκαλο πάντα) . Η κιθάρα θα παίξει κανονικά, αλλά σε κάποια χρόνια που ενδεχομένως χρειαστεί χαμήλωμα ο καβαλάρης (αν έχει έρθει μπροστά το μανίκι με τα χρόνια) δεν θα έχεις ύψος στον καβαλάρη να το "φας" για να χαμηλώσεις τις χορδές. Αλλά αυτό (να έρθει το μανίκι μπροστά) συμβαίνει συνήθως σε ένωση με χελιδονοουρά. Χαλαρώνει η ένωση και θέλει επαναρρύθμιση (ψάξε για neck reset). Γι αυτό και ορισμένοι κατασκευαστές φτιάχνουν ρυθμιζόμενη ένωση με χελιδονουρά ΚΑΙ βίδες (ψάξε για Cumpiano neck joint). Με Ισπανικό τακούνι όμως αφενός δεν είναι καθόλου πιθανό να χαλαρώσει η ένωση, και αφετέρου η ρύθμιση γίνεται από την πλάτη (ξεκολλάς - ρυθμίζεις ύψη - ξανακολλάς). Πιο πιθανό είναι να σου τραβήξουν οι χορδές το καπάκι ψηλά (ανεβάζοντας το action) παρά να πάρει κλίση το μανίκι από την ένωση (δεν έχει καμία σχέση το Ισπανικό με την χελιδονοουρά), αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.

Ὁ Μάνος κάπου λέει πώς , στήν πλευρά τοῦ καπακιοῦ δημιουργεῖ θόλο στά πλαϊνά , πού ὅμως αὐτός εἶναι τμῆμα κυλίνδρου , πρᾶγμα πού φυσικά δέν φαίνεται στό σχῆμα . Στό παραπάνω σχῆμα ὅμως , δείχνει ὅτι τό καπάκι , στήν πλάγιά του ὄψη , " βουτάει " πρός τό μέρος τοῦ κάτω τάκου . Καί αὐτό νομίζω τό κάνει , δεδομένου ὅτι τό μάνικο μπορεῖ νά μήν ἔχη ( οὔτε την ἐλάχιστη ) κλίση σχετικά μέ τό σκάφος , νά ὑπάρχη ἡ δυνατότητα κατασκευῆς ἑνός ὑψηλότερου καβαλλάρη ἀπ' τά 7 χιλ. ( = πάχος ταστιέρας 6 χιλ. + ὑψος τάστου 1 χιλ. ) Δηλαδή , αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ κυλινδρικός θόλος ἀρχίζει ἀπ' τήν ἔνωση , σταματάει περίπου στό μέσον τοῦ σκάφους , καί μετά , μέχρι τόν κάτω τάκο γίνεται λίγο σφαιρικός ;  

Σύμφωνα με τα παραπάνω, στα δικά μου όργανα το καπάκι είναι ομοεπίπεδο μέχρι την τρύπα (κέντρο) και μετά κατεβαίνει προς τον πίσω τάκο με έναν ενιαίο κυλινδρικό θόλο.

[Μάνος Τουρπάλης]

ξαναδιαβάζοντας τα προηγούμενα, ακόμα δυο πραγματάκια που ξέχασα:

... για να πάρεις την διαφορά που περιγράφεις (η ταστιέρα δεν πατάει στο καπάκι επειδή η καμπυλότητά του ξεκινά ήδη από την ένωση) υπάρχουν διάφοροι τρόποι

θυμήθηκα ακόμα έναν τρόπο σε μια συζήτηση (αλλά δεν θυμάμαι πού ακριβώς να βάλω το link) : μεταξύ Κ. Ζαρκάδα και Γ. Παπαβλαχόπουλου όπου ο Γ. Π.  δίνει μεν καμπύλη στο καπάκι πάνω από την τρύπα, αλλά το αντίστοιχο καμάρι (μπουζουκιού) το φτιάχνει σε σχήμα όχι 100% καμπύλο, αλλά για "στέψη" στο μέσον ακριβώς διαμορφώνει ένα μικρό ευθύγραμμο τμήμα, για να πατήσει η ταστιέρα ψηλότερα και ευθεία

... Ἔχοντας δημιουργήσει τήν καμπυλότητα - θόλο στό ἕνα μέρος τῶν πλαϊνῶν ὅπου θά πατήση ἡ πλάτη , νομίζω ὅτι σειρά ἔχει τό κόλλημα τῶν μικρῶν ξύλινων κύβων ( νομίζω λέγονται kerfing ) κατά μῆκος τοῦ διαμορφωμένου χείλους .

αν βάλεις tantalones (μεμονωμένα κυβάκια) ίσως να τα έβαζες καλύτερα αφού κολλήσεις το καπάκι στα πλαϊνά  ? δεν ξέρω. Αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να παιδεύεσαι πώς θα τα σφίξεις πάνω στα πλαϊνά ένα - ένα.
Και μια παρατήρηση : ο "παραδοσιακός" τρόπος στον οποίον αναφέρεται ο Songless Bird νομίζω πως δεν είναι τα tantalones αλλά το lining, μιας και οι μπαρόκ, ρομαντικές κτλ. κιθάρες που είναι φτιαγμένες έτσι προηγούνται χρονικά της κλασικής (αν κάνω λάθος διορθώστε με). Η κατασκευή με τη solera καθιστά σχεδόν -μονόδρομο τα tantalones, καθώς φτάνεις μεν εύκολα στην ένωση καπακιού - πλαϊνών (καθώς δεν υπάρχει πλάτη) αλλά από την άλλη δεν μπορείς να σφίξεις ενιαίο κομμάτι (lining η Kerfing) στην εσωτερική αυτή γωνία (ειδικά αν έχεις καμπύλες στο καπάκι, όπου το lining η kerfing δεν θα είναι "ευθεία"). Σκέψεις κάνω, αν κάτι είναι λάθος όπως είπα διορθώστε με.

[Λάμπρος Σταυρίδης]

Φίλε Μάνο καλημέρα καί ἐυχαριστῶ γιά τήν ἐμπεριστατωμένη ἀπάντηση !!!
Κατάλαβα ἀκριβῶς τί πρέπει νά κάνω καί μᾶλλον θά κατασκευάσω ἕνα ἀκόμη τάκο σάν τόν προηγούμενο , ἀλλά πού ὁ μισός ( ἀπ' τή μιά μεριά τῆς τρύπας ) θά ἔχη καμπύλη ἀκτῖνος 30" ( 9 μ. ) καί τό γυαλόχαρτό του θά " τρώη " ἀπ' τή " μέση " τοῦ σκάφους καί κάτω , καί ἀπ' τήν ἄλλη θά εἶναι ἐπίπεδος , ὥστε τό γυαλόχαρτό του νά  " τρώη " ἀπ' τή " μέση " καί πάνω .

[Μάνος Τουρπάλης]

... ἕνα ἀκόμη τάκο σάν τόν προηγούμενο , ἀλλά πού ὁ μισός ( ἀπ' τή μιά μεριά τῆς τρύπας ) θά ἔχη καμπύλη ἀκτῖνος 30" ( 9 μ. ) καί τό γυαλόχαρτό του θά " τρώη " ἀπ' τή " μέση " τοῦ σκάφους καί κάτω , καί ἀπ' τήν ἄλλη θά εἶναι ἐπίπεδος , ὥστε τό γυαλόχαρτό του νά  " τρώη " ἀπ' τή " μέση " καί πάνω .

δεν ξέρω τι ακριβώς θα κάνεις, αλλά:
πρώτον : να επισημάνω ότι αυτά που γράφω παραπάνω ανήκουν στο "έτσι το κάνω εγώ" - άλλοι το κάνουν αλλιώς (δες την κατασκευή του Ιωσήφ).
Δεύτερον : αν αυτός ο νέος σύνθετος (ευθεία - καμπύλη) τάκος κινείται περιστροφικά όπως αυτός της πλάτης με άξονα περίπου στο "κέντρο βάρους" του περιγράμματος, για το ίδιο κατέβασμα στον πίσω τάκο θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι η εγκάρσια καμπύλη θα βγει με σωστό βέλος τόξου και όχι μικρότερο απ' ότι αν έτριβες παλινδρομικά σε πιάτο ίδιας ακτίνας (έχω αυτήν την υποψία, αν προλάβω σήμερα θα κάνω σχέδιο να το δω, αλλιώς αύριο).
Εγώ κάνω τις κλίσεις του καπακιού με κυλινδρικό πιάτο κινώντας το με παλινδρομική και όχι περιστροφική κίνηση, απλώς κινούμαι κάτω από την τρύπα. Ο Ιωσήφ που έλεγα προηγουμένως, αν θυμάμαι καλά έδωσε επίσης κυλινδρική καμπύλη με κυλινδρικό πιάτο (αλλά σε όλο το μήκος του καπακιού) πάλι με παλινδρομική κίνηση.
δες τις φωτογραφίες εδώ, είναι από την πλάτη αλλά έχω την αίσθηση ότι και το καπάκι έγινε τμήμα κυλίνδρου
http://www.luthier.gr/index.php?topic=3795.msg68769#msg68769
Αν διαβάσει ο Ιωσήφ θα επιβεβαιώσει

και νωρίτερα σ' αυτό το νήμα γράφω:

Για dish για θόλο "τμήμα κυλίνδρου", η λογική είναι ίδια αλλά το τρίψιμο γίνεται με παλινδρομική (μπρος πίσω στην διεύθυνση του κατά μήκος άξονα) και όχι περιστροφική κίνηση.

μακάρι να βγαίνει ίδια καμπύλη, αν είναι έτσι θα αντιγράψω την τεχνική (όταν λειώσουν τα πιάτα) 

[steliosguitar]

μια παρενθεση
υπαρχουν αρκετοι κατασκευαστες που παρ οτι κανουν κατασκευη σε σολερα βαζουν συνεχομενο κερφιινγκ (καπακι-πλαϊνο) για λογους ομοιομορφιας (μα αφου δεν το βλεπει κανενας... τελος παντων, το εχω κανει και εγω σε κανα 2 αλλα ειναι μπελαλιδικο)
μετα το ξεκαλουπωμα των πλαινων, και αφου εχει κρυωσει-παρει το σχημα οκ, κολλας το συνεχομενο κερφινγκ και μετα το εφαρμοζεις στο καπακι.
επισης ειναι πιο ευκολα για αυτους που χρησιμοποιουν πολλες λωριδες του μισου+ χιλιοστου (για ηχητικους...λογους), και αφου κολλησουν 6-7 στο παλϊνο, μετα εφαρμοζουν στο καπακι