Για ν' "ακούσω" τον ήχο από τα ξύλα μου, τα χτυπούσα μέχρι τώρα άλλες φορές με τον αντίχειρα κι άλλες φορές με τον παραμέσο.
Εντάξει, γινόταν η δουλειά, μόνο που κάποιες φορές ο παραμέσος άφηνε "νυχιά" στο μαλακό καπάκι. Συχνά πάλι δεν έλεγχα και τόσο καλά το χτύπημα και το κομμάτι ταλαντευόταν ενοχλητικά. Και ο ήχος δεν ήταν πάντα ο ίδιος καθώς ο τρόπος που το χτυπούσα δεν είχε συχνά ...ας πούμε το σωστό μομέντουμ.
Τα πράγματα βελτιώθηκαν με τη γρήγορη κατασκευή μιας μπαγκέτας, ενός tapping stick.
Τα υλικά:
- Ένας φελός από αφρώδη οίνο, δηλαδή με στρογγυλάδα στην απόληξη (που τρυπήθηκε κατάλληλα)
- Ένα ραβδί (εγώ χρησιμοποίησα ένα κομμάτι από μια βέργα για να τραβάς τις κουρτίνες απ' το ΙΚΕΑ)
- Ένα μεταλλικό βάρος που κρύφτηκε μέσα στο φελλό
Όχι μόνο με βόλεψε αλλά και δίνει έναν αέρα επαγγελματισμού όταν φοράω το βαθυστόχαστο ύφος του γνώστη όταν κάνω tapping.