Αποστολέας Θέμα: Το Μπουζούκι του κιθαρίστα νούμερο 6  (Αναγνώστηκε 25342 φορές)

Nikos

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.466
  • Αγαπημένο ξύλο: Καρυδιά Πρώτα καιιιιιι οοοοοοολαα τα άλλα καρποφόρα και ρετσινόδεντρα.
  • Αριθμός κατασκευών: 1-0=1+2=3 και ο κούκος.
  • Περιοχή: Αθήνα.
Απ: Το Μπουζούκι του κιθαρίστα νούμερο 6
« Απάντηση #165 στις: Φεβρουάριος 03, 2020, 03:40:20 μμ »
Καλή συνέχεια Στέργιο,σίγουρα η συνταγή θα πετύχει.
Είμαι Βασιλιάς στα βράχια,
Στις δροσές και στα φεγγάρια.

Stergios_lutherie

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.159
  • Αγαπημένο ξύλο: Αυτο που εχω διαθεσιμο
  • Αριθμός κατασκευών: 14
Απ: Το Μπουζούκι του κιθαρίστα νούμερο 6
« Απάντηση #166 στις: Φεβρουάριος 03, 2020, 05:36:31 μμ »
στεργιο, κατσε χαλαρωσε λιγο με τον μοτσαρτ
https://www.youtube.com/watch?v=hqS66sXf1Bo&feature=youtu.be...
...το σκαρπελο του ντεϊβιτ ρουμπιο, αξεπεραστου κατασκευαστη

Στέλιο (και songless bird) με το Μοτσαρτ χαλάρωσα, αλλά μετα το έψαξα λίγο με τον David Rubio http://www.rubioviolins.com/ και η έξαψη επανήλθε  ;D

Δηλαδή πόσο πιο συναρπαστική ζωή μπορεί να έχεις!
- Ξεκινάει σπουδές για χειρουργός που διακόπτονται γιατί αποδείχτηκε ότι είχε αχρωματωψία!
- Την κάνει για Ισπανία και γίνεται φλαμένκο κιθαρίστας (όπου και απέκτησε το παρατσούκλι Ρούμπιο γιατί ήταν κοκκινιγένης)!
- Μια ευκαιριακή τουρνέ τον βρίσκει κατά Νεα Υόρκη μεριά και αποφασίζει να μείνει παίζοντας εδώ και κει (αλητεία...)!
- Αποφασίζει μεσ' απ το πουθενα να γίνει κατασκευαστής κιθαρών -γιατί λέει θυμότανε από μνήμης(!) πώς δουλεύανε οι μαστόροι στην Ισπανία- και γνωρίζει επιτυχία και αναγνώριση.
- Γυρίζει στη Βρεττανία συνεχίζοντας με κιθάρες και λαούτα και επεκτείνεται και στα harpsichords που ήτανε λέει τότε της μόδας!
- Επεκτείνεται στα έγχορδα (βιολιά τσέλλα και τα σχετικά), παλιά και σύγχρονα και εξελίσσει και την οκτάχορδη κιθάρα του βίντεο κι ανακατεύεται με την έρευνα στα παλιά εγχορδα...
Και όλα τα ανωτέρω με μεγάλη επιτυχία που του την αναγνωρίζει και το Καίμπριτζ!

Μου τέλειωσαν τα θαυμαστικά και κρεμάσανε τα σαγόνια μου.
.............................

Σ' ευχαριστώ Νίκο, έχω μια αισιοδοξία και γω αλλά τη συγκρατώ γιατί η μάχη με τους καλικάντζαρους του εργαστηρίου ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει...



steliosguitar

  • Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 7.121
  • Αριθμός κατασκευών: #78
  • Περιοχή: Ελληνικό
Απ: Το Μπουζούκι του κιθαρίστα νούμερο 6
« Απάντηση #167 στις: Φεβρουάριος 03, 2020, 08:31:35 μμ »
γι αυτο στα βαλα.... για να ξεκινησεις κανενα βιολι....
αντε και κανα ποδαροδρομο στα ελατα...  ;D

οι μεγαλοι, απο τους μεγαλους εμπνεονται.
τιποτε καλυτερο απο μια κιθαρα.
εκτος ισως απο δυο...

Stergios_lutherie

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.159
  • Αγαπημένο ξύλο: Αυτο που εχω διαθεσιμο
  • Αριθμός κατασκευών: 14
Απ: Το Μπουζούκι του κιθαρίστα νούμερο 6
« Απάντηση #168 στις: Φεβρουάριος 15, 2020, 12:02:49 μμ »
κανα ποδαροδρομο στα ελατα...  ;D

Για να δούμε, θα ωριμάσει; ;D
......................................

Το καμάρωμα

Τα δυο βασικά καμάρια έγιναν από ελάτινο δοκαράκι 7Χ18 χιλιοστά ως συνήθως. Το τρίτο καμάρι (αυτό προς καράολο μεριά) παραμένει, όμως εντελώς ατροφικό, μόνο για την τιμή των όπλων.

Το καμάρι της φωνής μπήκε υπό γωνία 5 μοιρών και σε (αξονική) απόσταση 35 χιλιοστών από τη γραμμή του καβαλάρη.
Ακολούθησα τη συνήθη διαδικασία πελεκώντας τα καμάρια με τα σκαρπέλα και μικροπλανίζοντας και έκανα τις κλίσεις και τα σβησίματα ως συνήθως. Είμαι βέβαιος ότι αν η σκηνή καταγραφότανε σε βίντεο θα έμενε η εντύπωση ότι εργαζόμουν με αυτοπεποίθηση και πλήρη έλεγχο της δουλειάς. Σας διαβεβαιώ ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο!  :( Για άλλη μια φορά αισθάνομαι ότι ψηλαφώ στα σκοτάδια.

Και σα να μην έφτανε αυτό, ζυγίζοντας το οπλισμένο καπάκι αφού το «τελείωσα», διαπίστωσα ότι ήταν 109 γραμμάρια, δηλαδή πιο βαρύ κατά 5-6 γραμμάρια σε σύγκριση με προηγούμενα καπάκια κι αντί να δεχτώ ότι ένα κομμάτι ξύλου μπορεί να είναι βαρύτερο από ένα μακρινό αδελφάκι του άρχισα να έχω φαγούρα.

Αποφάσισα να πάρω βοήθεια. Αυτή τη φορά σκάλωσα σ’ ένα άρθρο που έγραψε ο πολύς William Cumpiano https://www.cumpiano.com/ σε ένα μπλόγκ του το 2016 με τίτλο: Ελάχιστη Επαρκής Δομή (Minimum adequate structure) σαν απάντηση σε μια ερώτηση που έλαβε σχετικά με το πώς κάνει το καμάρωμα (bracing). http://dolcecano.blogspot.com/2016/12/#8195736529969717920.
Αυτός ο οργανοποιός είναι στην ουσία ο πρώτος μου διαδικτυακός δάσκαλος οργανοποιίας και θυμάμαι μια εκτεταμένη περίοδο πριν 15 χρόνια που τον είχα ξεκοκκαλίσει. Αλλά εκείνη η μαθητεία μου τότε δεν έβγαλε φρούτα και ο δάσκαλος περιέπεσε σε λήθη.
Ο Cumpiano λοιπόν, σε κάπως ελεύθερη απόδοση ισχυρίζεται εδώ -καθ’ υπερβολή- ότι η όλη κατασκευή της κιθάρας (και του μπουζουκιού μαντεύουμε) συνιστά κατά κάποιο τρόπο ένα “αναγκαίο κακό” που παρεμβάλλεται (gets in the way) ανάμεσα στην αρχική ταλάντωση της χορδής και το επιθυμητό αποτέλεσμα της παραγωγής του ήχου. Έτσι λοιπόν, πέρα από τη διάταξη των καμαριών, η κύρια προσπάθειά του είναι να μειώσει όσο το δυνατόν περισσότερο τη μάζα της κατασκευής του καπακιού εν προκειμένω, άρα και την ανεπιθύμητη επέμβαση του οργάνου στον ήχο. Ισχυρίζεται ότι “Εάν η δομή είναι υπερβάλλουσα, η ομορφιά τσαλακώνεται, περιορίζεται, μειώνεται” (If the structure is excessive, the beauty is muffled, limited, impaired), έτσι λοιπόν θα πρέπει ν΄αφαιρείται όσο γίνεται περισσότερο υλικό, εστιάζοντας όμως πάντα στο να εξακολουθήσει ν’ ανταποκρίνεται η κατασκευή στις απαιτήσεις που επιβάλλονται από την τάση των χορδών ώστε να μη καταρρεύσει (bend) το όργανο.

Λίγη έρευνα ακόμα οδήγησε σε ένα εκτεταμένο άρθρο του σεβάσμιου Εrvin Somogyi https://esomogyi.com/articles/principles-of-guitar-dynamics-and-design/, από το οποίο κράτησα μόνο ό,τι με συμφέρει γιατί είχα πάρει ήδη τις αποφάσεις μου και το μόνο που μου έλειπε ήταν λίγη θεωρητική υποστήριξη. Εστίασα λοιπόν στο απόφθεγμά του το ότι όλα στην οργανοποιία είναι έξυπνες μαντεψιές (Everything in lutherie is intelligent guesses) και σα γνήσιος εξυπνάκιας στρώθηκα στη δουλειά.

Έβαλα χέρι στα δυο βασικά καμάρια, σκάβοντας προοδευτικά μια βαθιά καμπύλη στο καμάρι της φωνής και μια ρηχότερη στο καμάρι της τρύπας, ελέγχοντας κάθε τόσο με τα δυο μου χέρια το πόσο αντιστεκότανε το καπάκι στην προσπάθειά μου να το λυγίσω κατά πλάτος. Σταμάτησα να σκάβω αμέσως μόλις αισθάνθηκα να εμφανίζεται μια υποψία ενδοτικότητας. Vivere pericolosamente!
Κατέληξα μ’ αυτό τον τρόπο ν’ απομακρύνω άλλα 4 γραμμάρια και να συνειδητοποιήσω ότι όσο αρμενίζεις στ’ ανοιχτά τόσο ο ωκεανός της οργανοποιίας μεγαλώνει και τελειωμό δεν έχει...

Για όσους δικαιολογημένα διαμαρτυρηθούνε ότι οι παραπάνω πηγές είναι από κιθαροποιούς, θυμίζω ότι μιλάμε για το μπουζούκι του κιθαρίστα 😊

Οι φωτογραφίες είναι μάλλον πολλές αλλά εντάξει, είναι Σαββατοκύριακο.
« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουάριος 15, 2020, 12:17:51 μμ από Stergios_craftopia »

Stergios_lutherie

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.159
  • Αγαπημένο ξύλο: Αυτο που εχω διαθεσιμο
  • Αριθμός κατασκευών: 14
Απ: Το Μπουζούκι του κιθαρίστα νούμερο 6
« Απάντηση #169 στις: Φεβρουάριος 15, 2020, 12:05:29 μμ »
Ένα σχόλιο για τη γλώσσα: Έχω μια φωνή που μου υπαγορεύει να την κάνω σφηνοειδή, δηλαδή με ύψος που βαίνει μειούμενο καθώς προχωράει από το κέντρο του καπακιού προς την περιφέρεια (συμβαίνει συχνά σε οργανοποιούς ν’ ακούνε φωνές, μη σας ανησυχεί δεν είναι επικίνδυνο). Την κόβω υπό γωνία με επιμέλεια στο ένα άκρο της (5 μοίρες σ’ αυτό το όργανο, όσο και η κλίση του καμαριού της φωνής), την καμπυλώνω στο θερμαστήρι/λυγιστήρι και την κολλάω έτσι ώστε το σόκορό της να κολλάει επίσης στο καμάρι της φωνής. Έχω την αίσθηση ότι η ένωση και συνεργασία γλώσσας/καμαριού-φωνής εισφέρει στην αντοχή και τη μακροζωία του καπακιού.
Για το πώς επηρεάζει αυτή η διάταξη τον ήχο δεν έχω ιδέα γιατί την εφαρμόζω ήδη από το δεύτερο όργανο (το πρώτο παραμένει μακράν εκτός συναγωνισμού!) Αλλά πάλι δεν έχω ενδείξεις ότι προκαλεί κάτι ανεπιθύμητο.

Ιωσήφ Τορρένς

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 3.207
  • Αριθμός κατασκευών: Λίγα πράματα
  • Περιοχή: Αθήνα Κυψέλη
Απ: Το Μπουζούκι του κιθαρίστα νούμερο 6
« Απάντηση #170 στις: Φεβρουάριος 15, 2020, 01:17:16 μμ »
Στέργιε !  Φίλε μου !

Σε θαυμάζω !   :)

κι αναστενάζω ...
Τίποτα δεν ισιώνει από μόνο του ... θέλει πολλή δουλειά ...
Να είστε όλοι καλά ! ... για να ισιώνετε τα "στραβά " ...

billis hrakleio

  • Jr. Member
  • **
  • Μηνύματα: 57
  • Αγαπημένο ξύλο: Μουριά
  • Αριθμός κατασκευών: 15
  • Περιοχή: Ηράκλειο Κρήτης
Απ: Το Μπουζούκι του κιθαρίστα νούμερο 6
« Απάντηση #171 στις: Φεβρουάριος 15, 2020, 02:22:08 μμ »
Μπράβο στέργιε καταπληκτικη δουλειά με επιμέλεια...μπραβο και πάλι μπράβο.!!!

ΖΑΡΚΑΔΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 6.115
Απ: Το Μπουζούκι του κιθαρίστα νούμερο 6
« Απάντηση #172 στις: Φεβρουάριος 15, 2020, 09:59:57 μμ »
Στεργιο μου 18 χιλιοστα καμαρι εγω ουτε σε λαουτο δεν εχω δει.Και η σφηνα σου ειναι αρκετα μπολικη απ οτι διακρινω.Γνωριζω βεβαια την κατασκευαστικη σου φιλοσοφια και το παθος σου για πειραματισμους και δεν λεω κατι........................περα απο καλη επιτυχια
Αφου μπορει αυτος, μπορω κι εγω...........................

steliosguitar

  • Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 7.121
  • Αριθμός κατασκευών: #78
  • Περιοχή: Ελληνικό
Απ: Το Μπουζούκι του κιθαρίστα νούμερο 6
« Απάντηση #173 στις: Φεβρουάριος 16, 2020, 08:35:36 πμ »
καλα, αυτος ο κουμπιανο, πολλους εχει καταστρεψει:
αλλους εχει κλεισει μεσα στα εργαστηρια απο το πρωι εως το βραδυ και τουμπαλιν, αλλοι χωρισανε μη τη γυναικα τους γιατι βλεπανε περισσοτερο τα ξυλα απο αυτην, και του βαλεντινου τ αγκαλιαζανε κι ολας,  ;D , αλλοι αλλαξανε επαγγελμα, αλλοι κοβανε βολτες στο δασος σαν τρελοι με το τσεκουρι στη μασχαλη....

μπραβο στεργιο, καταπληκτικη δουλεια, οπως και η αφαιρεση μαζας απο τα καμαρια.
το κολλησες το καπακι; αυτη η μπαλα απο πανω (βαρος,μαυρου χρωματος...) τι ειναι;
οταν τα λεω μονο βαρος μετραμε.... η ζυγαρια εχει γινει το νο.1 στο εργαστηρι, τα παντα μετραω πλεον, και μπαινουν ολα τα νουμερα στο τεφτερι
τιποτε καλυτερο απο μια κιθαρα.
εκτος ισως απο δυο...

Ιωσήφ Τορρένς

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 3.207
  • Αριθμός κατασκευών: Λίγα πράματα
  • Περιοχή: Αθήνα Κυψέλη
Απ: Το Μπουζούκι του κιθαρίστα νούμερο 6
« Απάντηση #174 στις: Φεβρουάριος 16, 2020, 09:18:32 πμ »
καλα, αυτος ο κουμπιανο, πολλους εχει καταστρεψει:
αλλους εχει κλεισει μεσα στα εργαστηρια απο το πρωι εως το βραδυ και τουμπαλιν, αλλοι χωρισανε μη τη γυναικα τους γιατι βλεπανε περισσοτερο τα ξυλα απο αυτην, και του βαλεντινου τ αγκαλιαζανε κι ολας,  ;D , αλλοι αλλαξανε επαγγελμα, αλλοι κοβανε βολτες στο δασος σαν τρελοι με το τσεκουρι στη μασχαλη....

μπραβο στεργιο, καταπληκτικη δουλεια,  .........


Ωχ ! ....  Αυτό το βιβλίο του Κουμπιάνο , το είχε αναφέρει σε μένα , αρκετές φορές ο φίλος μας ο ΚαΠα σε κατ' ιδίαν συζητήσεις .

Ο φίλος μας ο Στέργιος γράφει ότι εδώ και χρόνια το έχει ξεκοκκαλίσει ...  ε ,  άνθρωπος είμαι κι εγώ , τίγκα στα πάθη , υπέκυψα στον πειρασμό και το παρήγγειλα ...

... Αν η κατάσταση ξεφύγει και με πάει η γυναίκα μου στα δικαστήρια , ελπίζω να πείτε μια καλή κουβέντα ...
Τίποτα δεν ισιώνει από μόνο του ... θέλει πολλή δουλειά ...
Να είστε όλοι καλά ! ... για να ισιώνετε τα "στραβά " ...

steliosguitar

  • Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 7.121
  • Αριθμός κατασκευών: #78
  • Περιοχή: Ελληνικό
Απ: Το Μπουζούκι του κιθαρίστα νούμερο 6
« Απάντηση #175 στις: Φεβρουάριος 16, 2020, 11:07:52 πμ »
μη φοβασαι ακουμπα πανω μας...
 θα ιδρωσουμε, αλλα θα σε σωσουμε....  :cheesy2:
https://www.youtube.com/watch?v=iQPQrHLfB1s
τιποτε καλυτερο απο μια κιθαρα.
εκτος ισως απο δυο...

Stergios_lutherie

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.159
  • Αγαπημένο ξύλο: Αυτο που εχω διαθεσιμο
  • Αριθμός κατασκευών: 14
Απ: Το Μπουζούκι του κιθαρίστα νούμερο 6
« Απάντηση #176 στις: Φεβρουάριος 17, 2020, 01:00:24 πμ »
Παιδιά σας ευχαριστώ θερμά για τα καλά σας λόγια!
.........................................

Ιωσήφ, καλή ανάγνωση!

το κολλησες το καπακι; αυτη η μπαλα απο πανω (βαρος,μαυρου χρωματος...) τι ειναι;
Είναι ένα μαντέμι 2 κιλά κι από πάνω του ένα κουρσούμι με βάση στα 3 κιλά. Σύνολο 5 κιλά, αποτελούν το πρεσσάρισμα για την κόλληση πάνω στον τάκο.

Στεργιο μου 18 χιλιοστα καμαρι εγω ουτε σε λαουτο δεν εχω δει.Και η σφηνα σου ειναι αρκετα μπολικη απ οτι διακρινω.
Κώστα 18 χιλιοστά ήτανε τα δοκαράκια στην αρχή μόνο. Μετά τα radius dish και τα σκαψίματα,οι κορυφές μείνανε κάπου στα 15-16 χιλιοστά. Το περισσότερο υλικό έχει αφαιρεθεί.
Όσο για τη γλώσσα, πιστεύω ότι οι κάπως ενισχυμένες διαστάσεις της είναι μια μικρή μόνο θυσία. Στο ψηλό της σημείο είναι στα 4 χιλιοστά και κατεβαίνει στο 1 και κάτι πριν να σβήσει. Αλλά πιστεύω ότι είναι ένα ανακουφιστικό δεκανίκι για το καπάκι -που θυμίζω είναι ελεύθερο πακτώσεων περιμετρικά (η κίτρινη ζώνη στη φωτο) που, όπως έχω ξαναπεί, μ' αρέσει να πιστεύω ότι αυτό επιτρέπει στη μεμβράνη του καπακιού να λειτουργεί κάπως σαν τον κώνο του μεγαφώνου.

Ιωσήφ Τορρένς

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 3.207
  • Αριθμός κατασκευών: Λίγα πράματα
  • Περιοχή: Αθήνα Κυψέλη
Απ: Το Μπουζούκι του κιθαρίστα νούμερο 6
« Απάντηση #177 στις: Φεβρουάριος 17, 2020, 07:05:03 πμ »
 :13:   {celebrate013}   {celebrate012}

Μπράβο Στέργιε !!!

 
Τίποτα δεν ισιώνει από μόνο του ... θέλει πολλή δουλειά ...
Να είστε όλοι καλά ! ... για να ισιώνετε τα "στραβά " ...

Stergios_lutherie

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.159
  • Αγαπημένο ξύλο: Αυτο που εχω διαθεσιμο
  • Αριθμός κατασκευών: 14
Απ: Το Μπουζούκι του κιθαρίστα νούμερο 6
« Απάντηση #178 στις: Φεβρουάριος 22, 2020, 05:50:39 μμ »
Λοιπόν βάλτε το μπρίκι στη φωτιά. Η σημερινή βαλίτσα θα πάει μακριά.

Άλλος ένας νεωτερισμός του 6ου είναι η διαμόρφωση μιας αρνητικής κλίσης στο μάνικο πριν να κολληθεί η ταστιέρα.

Με την παρατήρηση της συμπεριφοράς των οργάνων που έφτιαξα μέχρι τώρα, διαπίστωσα ότι μόλις φορτώνεται το όργανο με χορδές, σχεδόν αμέσως το μάνικο έρχεται  λίγο μπροστά (σκεβρώνει) κατά μερικά δέκατα του χιλιοστού. Μετά από μια βδομάδα το φαινόμενο εξελίσσεται λιγουλάκι ακόμα και μετά από μήνες μια τρίχα ακόμα. Χοντρικά, το όλο φαινόμενο αυτής της παραμόρφωσης λόγω της τάσης των χορδών εμφανίζεται κυρίως στη περιοχή από το 1ο  μέχρι το 7ο-8ο τάστο, -τουλάχιστον στα δικά μου όργανα. Σε κάποιο βαθμό, η κύρτωση αυτή δημιουργεί ένα είδος ρελιέφ που ευνοεί το δυνατό παίξιμο (έως κοπάνημα), αλλά καλό θα ήταν να τεθεί το φαινόμενο κάποια στιγμή υπό πλήρη έλεγχο. Γιάννη Καραβασίλη θυμάμαι με επιείκεια που διαμόρφωσα ρελιέφ στο μάνικο στο πρώτο μου όργανο (έκανα δηλαδή μάλλον το αντίθετο απ’ αυτό που έπρεπε!) και πόσο συγκρατημένος και ευγενικός ήσουνα στο σχόλιό σου...

Ο ρόλος της βέργας από ανθρακονήματα, αν με ρωτάτε, μάλλον δεν μπορεί να αναιρέσει αυτή την παραμόρφωση αλλά απ΄ό,τι φαίνεται μόνο να τη συγκρατήσει σε μια οριακή τιμή για να μη σκεβρώσει περισσότερο το μάνικο.
Από την άλλη, η λύση της βέργας trussrod δεν με έχει πείσει. Λέγεται ότι ανατρέπει κάπως το ζύγισμα του οργάνου και δε μου φαίνεται και τόσο σέξι για μπουζούκι.

Σκέφτομαι επίσης μ’ αυτή την ευκαιρία, ότι υπάρχουν εκεί έξω κορυφαίοι μουσικοί των οποίων η ερμηνεία  καθόλου δεν απαιτεί μεγάλες φυσικές εντάσεις  από τα όργανά τους. Τέτοιο παράδειγμα μουσικού είναι και ο Δημήτρης Λάππας. Ιδού ένα κομψότατο εργόχειρό του (με μπουζούκι αυτή τη φορά) μαζί με τους άλλους δυο τρισμέγιστους: https://www.youtube.com/watch?v=ZHVlQPcWigs.

Ορέχτηκα λοιπόν να είναι το 6ο ένα όργανο με μηδενικό ρελιέφ που ίσως δεν θα ήτανε κατάλληλο να παιχτεί σε αίθουσες με θόρυβο. Αλλά να είναι αντιθέτως ένα μπουζούκι για ηχοληψία που να απαιτεί την ελαχιστότατη προσπάθεια από το μουσικό. Να παίζει (λέμε τώρα) σχεδόν μόνο με τη σκέψη!

Και τώρα στο “δια ταύτα”: Αυτά τα αναθεματισμένα δέκατα σκεβρώματος είναι κάτι όπως τα δέκατα του πυρετού! Δεν είναι πραγματική αρρώστια αλλά πρέπει να αντιμετωπιστούν.
•   Μια τέτοια θεραπεία φαίνεται να είναι η διαμόρφωση μιας αρνητική κλίση στο μάνικο της τάξης των λίγων δέκατων του χιλιοστού, ελπίζοντας ότι όταν κολληθεί η ταστιέρα να λειτουργήσει αυτό σαν μια προκαταβολική αποζημίωση που θα πατσίσει το σκέβρωμα που ξέρουμε ότι θ’ ακολουθήσει.

Έφτιαξα λοιπόν άλλο ένα σφηνοειδές βοήθημα 😊 με σκοπό ν’ απομακρύνω στο drum sander υλικό κάτω από την ταστιέρα που το πάχος του φαγώματος να ξεκινάει από μηδέν στο 7o-8o τάστο και ν’ αυξάνεται προοδευτικά όσο πλησιάζει προς το καράολο.

Το βοήθημα και η ταστιέρα (αφού φαγώθηκε) φαίνονται στην πρώτη φωτογραφία που όμως δε διακρίνονται και πολλές πληροφορίες. Παρατηρήστε την περιοχή του φαγώματος που φτάνει μέχρι το σημείο που εξαφανίζεται η δυσδιάκριτη διαγράμμιση.
 
Στη δεύτερη φωτογραφία αντιθέτως, φαίνεται καθαρά το κενό που δημιουργήθηκε από αυτή την κατεργασία αρνητικής κλίσης. Παρατηρήστε τα λαμάκια που χωράνε να μπούνε κάτω από την ευθεία αλουμινένια ρίγα (αφού πια έχει κολληθεί η ταστιέρα).

Αυτή η μέθοδος δεν είναι τίποτα πρωτόφαντο. Είναι κάτι που νομίζω έχει ήδη αναφερθεί εδώ κι εκεί στο φόρουμ. Αλλά συνιστά μια εξέλιξη στη μανιέρα μου.
Στο μεταξύ έμαθα ότι παρόμοια μέθοδο εφαρμόζει και ο Σπουρδαλάκης διαμορφώνοντας (το μάνικο όμως) με CNC.
« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουάριος 22, 2020, 06:35:36 μμ από Stergios_craftopia »

Stergios_lutherie

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1.159
  • Αγαπημένο ξύλο: Αυτο που εχω διαθεσιμο
  • Αριθμός κατασκευών: 14
Απ: Το Μπουζούκι του κιθαρίστα νούμερο 6
« Απάντηση #179 στις: Φεβρουάριος 22, 2020, 05:54:02 μμ »
Όμως η ιστορία δεν τελειώνει εδώ.

Έβαλα χορδές και διαπίστωσα ότι η αρνητική κλίση δεν ήταν αρκετή. Φαίνεται ότι ο τρόπος που την υπολόγισα εκ των προτέρων κάπου αστοχεί. Ή ότι κάθε μάνικο αντιδρά διαφορετικά και δεν υπάρχει τελικά ενιαίος τρόπος υπολογισμού (που είναι και το πιθανότερο).
Η προφανής λύση θα ήταν να βγάλω τις χορδές να προχωρήσω λίγο ακόμα και να τις ξαναβάλω για να δω τι έγινε κ.ο.κ. (δοκιμή-και-σφάλμα).
 Στη συνέχεια όμως παρατήρησα και κάτι ακόμα: ότι η τάση των χορδών προκαλούσε και μια μικρο-παραμόρφωση με τη μορφή μικρής καμπούρας πάνω από την περιοχή του τάκου. Αυτή η παραμόρφωση δεν ήταν εμφανής παρά μόνο όταν μπήκαν οι χορδές. Το πρόβλημα αυτό εμφανίστηκε σε όλα τα προηγούμενα όργανά μου και το έλυνα κάθε φορά με το να τρίβω τα τάστα της περιοχής, μια ίσως και δυο φορές, μέχρι να διορθωθεί.  Όμως, όπως όλοι ξέρουμε, το τρίψιμο των τάστων είναι μια μπελαλίδικη μανούβρα -αν είναι να γίνει σωστά- και σε γενικές γραμμές είναι κάτι ανεπιθύμητο γιατί μειώνει τη διάρκεια ζωής των τάστων.

Το ξέρω ότι πλατειάζω, αλλά ακριβώς σ’ αυτό το σημείο ήρθε η φώτιση: Αποφάσισα να κάνω πρώτα τη διόρθωση της καμπούρας του τάκου (δηλαδή να λύσω το μισό πρόβλημα) με τις χορδές κουρντισμένες και το όργανο σε τάση (θυμίζω ότι όλα αυτά γίνονται πριν να τοποθετηθούν τα τάστα).

Ένα γυαλόχαρτο Ρ150 κολλημένο σε μια πλάκα 3 χιλιοστών (από HPL ή πλεξιγκλάς ή χαρτομελαμίνη) αποδείχτηκε ότι μπορεί να δουλέψει γλιστρώντας κάτω από τις χορδές και ν’ αφαιρέσει από την ταστιέρα με προσοχή και προοδευτικά ακριβώς τόσο υλικό  όσο χρειαζόταν, ελέγχοντας κάθε τόσο με τη ρίγα, μέχρι να εξαφανιστεί η ανεπιθύμητη καμπούρα με κάθε δυνατή ακρίβεια! Αξιοσημείωτο είναι ότι χρειάστηκε αρκετή δουλειά για να εξομαλυνθεί αυτή η περιοχή.

Να αναφέρω εδώ ότι οι χαρακιές των τάστων έγιναν ως συνήθως λίγο βαθύτερες, κατά μισό χιλιοστό περίπου, ώστε να μπορεί να γίνει αυτή η κατεργασία χωρίς να αντιμετωπίσει προβλήματα ρηχότητας το σφήνωμα των τάστων που θ’ ακολουθήσει.