Παιδιά σας ευχαριστώ θερμά για τη συμμετοχή σας! Πολύ χαίρομαι που σας άρεσε ο ήχος.
Από τις αντιδράσεις σας διακρίνω ότι το τασταριστό ηχόχρωμα θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό ακόμη και ως έχει (όπως είναι λόγου χάριν ο ήχος της κιθάρας φλαμένκο) χωρίς άλλες διορθώσεις. Τέτοιες διορθώσεις ωστόσο σκεφτόμουνα ότι θα μπορούσαν να είναι:
1. Ανύψωση του καβαλάρη για να μειωθεί/εξαλειφθεί το ταστάρισμα.
2. Προσεκτικό τρίψιμο στα τάστα για τη δημιουργία ρελιέφ
3. Προσεκτική λέπτυνση του μάνικου ώστε να ενθαρρυνθεί να ενδώσει λίγο ακόμη λόγω «αδυναμίας» και να «σκεβρώσει» μια ιδέα περισσότερο δημιουργώντας ρελιέφ.
4. Αναμονή μερικών μηνών ώστε το μάνικο να εξαντλήσει όλη την κύρτωση που του έμελλε να υποστεί πριν καθίσει στο τελικό του σχήμα.
Όπως είχα αναφέρει και παλιότερα
http://www.luthier.gr/index.php?topic=3866.msg72275#msg72275 το 6ο σκόπευα να είναι “ένα μπουζούκι για ηχοληψία που να απαιτεί την ελαχιστότατη προσπάθεια από το μουσικό”, δηλαδή με τη
χαμηλότερη δυνατή απόσταση χορδών (action). Άρα η λύση 1. δεν είναι επιθυμητή.
Η λύση 2. παρ’ όλο που είναι αναστρέψιμη (καθώς τα τάστα μπορούν ν’ αντικατασταθούν αν χρειαστεί) δεν ενθουσιάζει γιατί μειώνει τη διάρκεια ζωής τους.
Η λύση 3. δεν είναι αναστρέψιμη. Σε περίπτωση λάθους έχουμε αδιέξοδο. Απορρίπτεται.
Η λύση 4. φαίνεται η πιο συνετή, αλλά απαιτεί υπομονή... Αν το μάνικο κυρτωθεί ακόμη λίγο τότε ο τασταριστός ήχος θα μειωθεί/χαθεί. Αν παραμείνει ως έχει τότε θα μείνουμε με ότι έχουμε -που είναι πάλι καλό. Ας αποφανθεί λοπόν το ...κισμέτ του μάνικου!
Παράπλευρη απώλεια αυτής της επιλογής είναι η καθυστέρηση του βερνικώματος. Αυτό βέβαια δεν θα εμποδίσει την προεργασία (πλήρωση πόρων και τριψίματα) που είναι και το σοβαρότερο κομμάτι του φινιρίσματος.
..............................................
Στο μεταξύ παρέλαβα το ψηφιακό μοιρογνωμόνιο που είχα παραγγείλει και θα επιχειρήσω να πω λίγα πράγματα παρ’ όλο που το φόρουμ διαθέτει τους καθ’ ύλην αρμόδιους -ξέρουν αυτοί κι ας ετοιμάζονται να μας φωτίσουν λίγο περισσότερο...😊
Break-angle (γωνία προσβολής)Η break-angle αποτελεί όπως φαίνεται θεμελιώδες μέγεθος για τα όργανα που δεν έχουν κολλημένο καβαλάρη (μπουζούκια, μαντολίνα, κιθάρες archtop, έγχορδα -όπως το βιολί και το τσέλο κλπ.)
Επηρεάζει άμεσα τη δύναμη με την οποία ο καβαλάρης πατάει το καπάκι, δηλαδή την ένταση αλλά και τη χροιά του ήχου. Όπως κάποιοι αναφέρουν, επηρεάζει επίσης και τη φαινόμενη δυσκολία στο παίξιμο
(παρ’ όλο που αυτό το τελευταίο δεν θεμελιώνεται θεωρητικά καθότι η τάση της χορδής -άρα και η δυσκολία στο παίξιμο- για ένα δεδομένο κούρδισμα παραμένει σταθερή ανεξάρτητα από γωνίες). Μετρήθηκαν οι break-angles για τα δύο ακραία σενάρια του συγκεκριμένου οργάνου, δηλαδή για τον ψηλότερο επιθυμητό καθώς και για τον χαμηλότερο δυνατό καβαλάρη (σούπερ κουνούπι) όπως επιλέχτηκαν από τον πίνακα εδώ
http://www.luthier.gr/index.php?topic=3866.msg72483#msg72483Ψηλός καβαλάρης: 12,30mm – action 1.45mm
Break-angle = 6,45 μοίρες Πολύ χαμηλός καβαλάρης: 11,30mm – action 0.95mm
Break-angle = 6,05 μοίρες