... Μια ερώτηση για όσους έχουν άποψη: Ποιά πιστεύετε ότι είναι η ελάχιστη απόσταση που μπορεί να έχουν οι χορδές (action) σ’ ένα μπουζούκι για να θεωρείται πολύ μαλακό -αλλά να παίζει, δηλαδή να μην είναι «μουγγό»;
edit παρασύρθηκα σε διάφορα θέματα, αλλά πώς να το κάνουμε, όλα επηρεάζουν όλα.... παρακάτω πηδάω σαν βατράχι από το ένα στο άλλο, πιστεύω όμως ότι βγαίνει νόημα τελικά
.......
.. η προσωπική μου προτίμηση για το action είναι να κινείται σε μια
περιοχή 1.30 -1.70... αλλά :
1) είναι αρκετά υποκειμενικό το θέμα (τρόπος παιξίματος), και
2) εξαρτάται κι από τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του οργάνου
για τον τρόπο παιξίματος, το χαμηλό action είναι βέβαια πιο ξεκούραστο αλλά νομίζω ότι μειώνει κάπως τις εκφραστικές δυνατότητες του παίκτη. Δεν μιλάω βέβαια για τους τρισμέγιστους Κ. Παπαδόπουλο και Δ. Λάππα που αναφέρθηκαν παραπάνω, αλλά για μας τους πληβείους που με τις λίγες δυνατότητές μας περιμένουμε βοήθεια και από το όργανο για ν' ακουστεί. Όσο προχωράμε από "τετράδα του Πειραιώς" σε Χιώτη, τόσο περισσότερο φαίνεται να χρειάζεται να χαμηλώσει το action αλλά πάλι δεν είναι κανόνας, μπορεί κάλλιστα κάποιος (εγώ ας πούμε) να αφαιρεί πλήθος για να προσθέσει όγκο, οπότε γενικά εμένα με βολεύει περισσότερο το action γύρω στο 1,50 + mm. Ο Κώστας Τρικάλης (μέλος εδώ αλλά έχει να εμφανιστεί πολύν καιρό), άριστο μπουζούκι κατά την γνώμη μου, είχε αναφέρει ιδανικό το 1,80. Τότε μου είχε κάνει εντύπωση (μου φάνηκε ψηλό) αλλά από τότε έχει κυλήσει νερό στο αυλάκι.
Επίσης παίζει τεράστιο ρόλο ο χώρος. Όλα τα όργανα που έχω σετάρει χαμηλά στο εργαστήριο, συνήθως χρειάζεται να "ψηλώσουν" αργότερα, αφού περάσουν από παίξιμο σε μαγαζί (τυπικά παίζουμε χωρίς ενίσχυση και μ' αρέσει έτσι).
Όργανα που θα παίξουν μόνο σε στούντιο (υπάρχει και ειδικός όρος: "κουνούπια") είναι συνήθως εξαιρετικά χαμηλά, αλλά μάλλον "άφωνα".
για τα "υπόλοιπα χαρακτηριστικά":
- το αν το όργανο ανταποκρίνεται άμεσα ή όχι-και-τόσο-άμεσα είναι μέρος του ζητήματος. Σε ένα καινούργιο και "άστρωτο" όργανο επίσης προτιμώ ψηλότερο action. Σε ένα στρωμένο όργανο πολύ απλά δεν κάνει και μεγάλη διαφορά αν το ψηλώσεις ή το χαμηλώσεις.
- το χαμηλό action μπορεί να είναι πρόβλημα εάν η υπόλοιπη γεωμετρία είναι επίσης "χαμηλή". Π.χ. αν οι χαμηλές χορδές κάνουν το δεξί σου χέρι να "ξύνει" το καπάκι. Φαίνεται απίστευτο, αλλά αυτά τα δέκατα του χιλιοστού το επηρεάζουν: π.χ. σε μπουζούκι που μετά από σκέβρωμα και επισκευή που χρειάστηκε το μανίκι (*), κατάφερα να φέρω το action περίπου στο 1,10 (ίσως και λιγότερο, δεν θυμάμαι αλλά είχα εντυπωσιαστεί) και το μπουζούκι να παίζει κανονικά, λίγο πιο χαμηλά σε ένταση αλλά χωρίς τασταρίσματα. Ε, τελικά όμως δεν μπορούσα να παίξω εγώ, η πένα "έσκαβε" το καπάκι και άκουγα συνέχεια τα χτυπήματα τάκα-τάκα-τάκα. Εννοείται ότι το ανέβασα στο 1,5 και όλα καλά.
Για τα υπόλοιπα "κατασκευαστικά": έχω ακριβώς τις ίδιες εμπειρίες και έχω καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα με τον Γ. Καραβασίλη (αυτό συμβαίνει τακτικά, πρέπει κάποτε να συναντηθούμε
). Τάστο με δόντι μόνο με βέργα, χωρίς βέργα μόνο τάστο χωρίς δόντι και πολύ καλά σφηνωμένο - ή αντίθετα χαλαρό αν το παρακάνεις και χρειάζεται ανακούφιση (relief). Επίσης έχω στο μυαλό μου το σύνολο {τάστο-ταστιέρα-καβαλάρη} σαν συνδυασμό και μέρος μιας "συνταγής" την οποία ψάχνω να βρω κάθε φορά. Π.χ., τάστο χωρίς δόντι μπαίνει με την σειρά (από εύκολα σε δύσκολα) σε παλίσανδρο, βένγκε, έβενο αλλά κατά τη γνώμη μου επηρεάζει διαφορετικά τόσο την γεωμετρία (πιο εύκολα γυρνάει πίσω ο έβενος) όσο και τον ήχο (το βέγκε με τάστο χωρίς δόντι βγάζει πιο "σκληρό" ήχο απ' ότι αν είχε δόντι)... τώρα πιάσαμε πολύ ψιλά γράμματα, παρασύρθηκα λίγο εκτός θέματος.. τέλος πάντων το αφήνω το κείμενο μιας και παραπάνω αναφέρεσαι και στη γεωμετρία που προσπαθείς να πετύχεις...
Για την γεωμετρία: σε μπουζούκι με βέργα τα κάνω όλα ευθεία και αναλαμβάνει η βέργα με επιτυχία (έχει σημασία που και πόσο βαθειά την βάζεις .. τηην βέργα εννοώ μη γελάτε.... αλλά αυτό είναι πάλι άλλη τεράστια κουβέντα). Χωρίς βέργα, κάνω το ίδιο που περιγράφεις (μείωση πάχους, εσύ από το 7ο-8ο, εγώ από το 5ο) προς τον καράολα και "έρχεται" μετά με τις τάσεις.
(*) η επισκευή που γράφω έγινε με μια βέργα άνθρακα, αλλά επειδή είχα κάνει πατάτα στην ένωση (στα πλαϊνά του μάνικου) έπρεπε να "γεμίσω".. αποφάσισα να γεμίσω σε όλο το μήκος και να χρησιμοποιήσω βένγκε γιατί δεν είχα φλαμούρι πρόχειρο κι έτσι το μπράτσο από πέντε κομμάτια έγινε εφτά, με τα ακριανά όμως βένγκε (το κεντρικό βένγκε βέβαια ουσιαστικά αχρηστεύτηκε από το κανάλι της βέργας)... αυτό συγκεκριμένα είναι το μπουζούκι στο οποίο κατάφερα να κατεβασω το action αλλά μετά το ξανανέβασα. Έγινε τελείως άκαμπτο - και παραμένει έτσι. Χωρίς να έχω μεγάλη εμπειρία, πιστεύω ότι η βέργα άνθρακα πρέπει να μπει με κατάλληλο τρόπο. Θεωρητικά έχει απίστευτες αντοχές (μιλάμε για Gpascal, δηλαδή χιλιάδες κιλά). Σε άλλα όργανα δεν είχα την ίδια επιτυχία, αλλά πιστεύω ότι στο συγκεκριμένο είτε βοήθησαν τα εξτρα βένγκε είτε πέτυχα πολύ καλή τοποθέτηση είτε και τα δυο μαζί.
