Φίλοι μου σας ευχαριστώ για τα ευνοϊκά (εως και υπερβολικα
) σχόλιά σας!
………….
Γιάννη Καραβασίλη, η προσέγγισή μου στη διάταξη των καμαριών είναι κάπως "αλεξιπτωτιστική", επομένως η εμπειρία μου είναι αποσπασματική ώστε δυσκολεύομαι να δώσω μια τεκμηριωμένη απάντηση.
Από τα όσα μου έχουν πει και τα λίγα που έχω συμπεράνει ή μαντέψει μέχρι τώρα, η τοποθέτηση του καμαριού της φωνής υπό κλίση συμβάλλει στην ομογενοποίηση του ήχου, δηλαδή το ηχόχρωμα διατηρεί κάποια συνέπεια καθώς παίζοντας ανεβοκατεβαίνουμε τις κλίμακες και αλλάζουμε χορδές. Αλλά μου φαίνεται ότι υπάρχει μια "κρίσιμη" γωνία που αν την υπερβούμε απομακρυνόμαστε από την επιθυμητή ομοιογένεια. Προσωπικά ξεκίνησα από μεγάλη γωνία, τη μίκρυνα στις 7,5 μοίρες αλλά ψυχανεμίζομαι ότι ίσως πρέπει να μικρύνει κι άλλο.
Οι παραλλαγές με το ελλειπές ή και καθόλου 3ο καμάρι, εκτός από τη μικρή τους επίδραση στο βάρος του καπακιού, δε μου έδωσαν ακόμη κάποια τρανταχτή αλλαγή στον ήχο. Ίσως αυτό επιβεβαιώνει αυτό που λέγεται για την περιοχή της τρύπας ότι δεν είναι ηχητικά ενεργή.
Παναγιώτη, το καράολο με σχισμές είναι πράγματι επιλογή αισθητικής.
Λάμπρο, για τη μη πάκτωση έχω να πω τα ίδια. Ότι δηλαδή δεν έχω κάτι τεκμηριωμένο διότι δεν έχω πακτώσει παρά μόνο ένα καμάρι στο 1ο μου μπουζούκι.
Στο ίδιο θέμα, ιδού ένα σχήμα πως εξελίσσεται η απόληξη της μη-πάκτωσης των καμαριών στο μπουζούκι του κιθαρίστα:
[ Invalid Attachment ]
Στο 4ο όργανο θα επιχειρήσω να "σβήνει" το καμάρι αντί να κάνει σκαλάκι καθώς η αίσθησή μου είναι ότι αυτό μπορεί να ομαλοποιήσει ακόμη περισσότερο τη μετάβαση (transition) του ήχου από τα χαμηλά στα ψηλά και το αντίστροφο.
Αλλά
ΟΛΑ τα παραπάνω είναι περισσότερο πεποιθήσεις και δοξασίες παρά κάτι που να αντέχει σε σοβαρή κριτική.
Αυτό που μπορώ να πω με κάποια σιγουριά είναι ότι η αλλαγή του μήκους της κλίμακας από 67 εκατοστά στο πρώτο μπουζούκι σε 68 εκατοστά στο 2ο και στο 3ο, έδωσε ήχο πιο σβέλτο, στρόγγυλο, με διαυγέστερα πρίμα και εντέλει πιο επιθυμητό.
Γιώργο Χ. στο 4ο όργανο (που έρχεται από μακρια) το καπάκι θα έχει θόλο με ακόμη μικρότερη ακτίνα καμπυλότητας 4,5 μέτρα (15 πόδια), δηλαδή ακόμη πιο κλειστή καμπύλη, σαν αυτή που συναντάται στα καπάκια του Αμερικάνικου μαντολίνου. Το καινούργιο radius dish είναι έτοιμο και περιμένει… Ελπίζω μια τέτοια καμπύλη να καταφέρει να υποστηρίξει ακόμη λεπτότερο καπάκι από τα περίπου 2,5 χιλιοστά που έχει το καπάκι στο 3ο μπουζούκι.
Δε θυμάμαι ποιος μεγάλος μάγιστρος της οργανοποιίας έλεγε (περίπου) ότι στην ιδανική κατασκευή το καπάκι πρέπει να είναι τόσο λεπτό –όπως και η υπόλοιπη κατασκευή του οργάνου- που να πλησιάζει την κατάρρευση! Vivere pericolosamente!
