Μάνο,
Έχει να κάνει με την διόγκωση του ξύλου στο νερό: βάζεις κόλλα και μέχρι να εφαρμόσεις τα κομμάτια, το νερό της κόλλας διογκώνει το ξύλο. Το κακό είναι ότι όταν φύγει το νερό, το ξύλο επανέρχεται (αλλά όχι τελείως) στις αρχικές του διαστάσεις οπότε αν κάνεις πιο "χαλαρό" το μόρσο, αυτό θα συνοδεύει το όργανο σε όλη του τη ζωή. Για τον ίδιο λόγο δεν μπορείς να κάνεις τροποποίηση στην εφαρμογή με νοτισμένα ξύλα. Μια κόλλα που έχει άλλο διαλύτη, δεν έχει αυτή την ιδιότητα αλλά δεν μας κάνει για άλλους λόγους (πχ πολυουρεθάνης, εποξική, κλπ).
Θα πρότεινα λοιπόν το εξής (πείραμα):
Επάλειψη και των δύο κομματιών με σχετικά λεπτό φιλμ titebond (πράσινη κατά προτίμηση) και τα αφήνεις να στεγνώσουν στον αέρα (χωριστά, όχι ενωμένα), αλλά όχι τελείως. Νέα δοκιμή εφαρμογής και μικρορυθμίσεις αν χρειάζονται, νέο στρώμα titebond και τώρα η τελική εφαρμογή.
Λογικά, το πρώτο στρώμα θα διεισδύσει στο ξύλο και θα το φουσκώσει αλλά όταν στεγνώσει η κόλλα, θα είναι σχετικά ανθυγρό και εμποτισμένο με κόλλα. Αν δεν πήξει και τελείως το πρώτο χέρι (πχ 10ώρες μετά την εφαρμογή) τότε το νέο στρώμα θα κολλήσει τις δύο επιφάνειες σαν ένα σώμα.
Όπως είπα αυτό είναι ένα πείραμα που θα έκανα για να δω αν έχω βελτίωση.
Λαμπρή επιτυχία.