Ο λόγος που είχα εγγραφεί στο φόρουμ το μακρινό 2013 ήταν για να ρωτήσω πως χρησιμοποιείται το TRU-OIL (Τ-Ο). Έξι χρόνια μετά μπορώ να πω ότι είναι από τα πιο ανθεκτικά φινιρίσματα, απλά θέλει πολλά χέρια που όμως, μετά τα δύο πρώτα, είναι δουλειά των 20 λεπτών (έκαστο, μαζί με το γυαλοχαρτάρισμα) ενώ η εφαρμογή του επόμενου μπορεί να γίνει σε 3-5 ώρες (δουλεύω στο δωμάτιο του καυστήρα οπότε έχω σταθερή σχετικά θερμοκρασία χειμώνα-καλοκαίρι). Θα μοιραστώ λοιπόν στις παρακάτω γραμμές και τη δική μου εμπειρία, για να εμπνευστείτε όσοι επιθυμείτε.
Για την εφαρμογή χρησιμοποιώ ένα κομμάτι ύφασμα από παλιό t-shirt 10Χ10 εκ. το οποίο το διπλώνω έτσι ώστε να γίνει μικρό (3Χ3) και να μην φαίνονται τα ξέφτια. Βάζω γάντια γιατί το λινέλαιο είναι αγνό αλλά ο διαλύτης που το συνοδεύει, όχι και τόσο. Ταπώνω το μπουκαλάκι του Τ-Ο με το 3Χ3 πανάκι, το γυρνάω ανάποδα και το επαναφέρω και μετά, όπως είναι εμποτισμένο, το περνάω στο ξύλο.
Για να γίνει και η φραγή των πόρων, η ακολουθία που εφαρμόζω είναι η εξής:
Το ξύλο το έχω γυαλοχαρτάρει με 200άρι, το βρέχω με ψεκαστήρα και αφού στεγνώσει, ξανά 200άρι.
Το πρώτο χέρι χρειάζεται αρκετά παχύ στρώμα, πάντα όμως εφαρμοσμένο με το πανάκι.
Το αφήνω να στεγνώσει 1 ημέρα.
Με ψεκαστήρα, περνάω λίγο νερό πάνω από την επιφάνεια και με 300άρι ντουκόχαρτο το οποίο έχει 3 σταγόνες Τ-Ο, τρίβω όλη την επιφάνεια με κυκλικές κινήσεις. Από τις πρώτες στιγμές που ξεκινάει αυτή η διαδικασία, εμφανίζεται μια άσπρη πάστα. Αυτή είναι που φράζει και τους πόρους οπότε, με το συνδυασμό τριψίματος, νερού και Τ-Ο δημιουργείται και απλώνει αυτή η πάστα. Δηλαδή βρέξιμο στην επιφάνεια, Τ-Ο στο ντουκόχαρτο και τρίψιμο μέχρι να καλυφθεί όλη η επιφάνεια με την πάστα. Αυτό το βήμα είναι και το πιο επίπονο στην όλη διαδικασία.
Την επόμενη μέρα και αφού στεγνώσει καλά το 2ο χέρι, τρίβω με 400άρι (ομοιόμορφα, στη ροή των νερών αλλά όχι βαθιά, τυχόν άσπρες γραμμές από την πάστα φεύγουν στην επόμενη εφαρμογή Τ-Ο) και εφαρμόζω το 3ο χέρι με το πανάκι και το αφήνω να στεγνώσει 3-5 ώρες. Το πανάκι δεν το πετάω κάθε φορά, αλλά καθώς βγάζω το γάντι, το αφήνω σφιχτά δεμένο εκεί μέσα (για να μην εξατμίζεται ο διαλύτης) και το ανοίγω τη επόμενη φορά που θα το χρησιμοποιήσω. Συνολικά, χρησιμοποιώ 2 ή 3 πανάκια.
Επαναλαμβάνω το προηγούμενο στάδιο 5-6 φορές, μέχρι 1000-1500 γυαλόχαρτο. Ήδη από το 4 χέρι η γυαλάδα είναι καλή αλλά στο 8ο είναι καταπληκτική. Καθώς στα τελευταία χέρια είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς που είναι το προηγούμενο και που η τωρινή εφαρμογή, χρησιμοποιώ το την αντανάκλαση από το φως (το φρέσκο αντανακλά περισσότερο).
Τέλος να πω ότι το μπουκαλάκι το αφήνω ανάποδα στο ράφι, δηλ. με το καπάκι προς τα κάτω, ώστε αν πήξει η επιφάνεια λόγω μακροχρόνιας αποθήκευσης, να μπορώ να χρησιμοποιήσω το υπόλοιπο.
