Ήταν το '90 κάτι στα Μπλε Παράθυρα στη Σαλονίκη όπου δούλευα σαν κιθαρίστας
κοίτα να δεις... θα σε έχω δει αλλά δε θυμάμαι τίποτα (μνήμη χρυσόψαρου).
Τον Πάππο τον γνώρισα προσωπικά (στην εποχή Όμορφης Νύχτας) και έχω και γω διάφορες ιστορίες... μιας και το χαλαρώσαμε λίγο, να πω "ανέκδοτα με τον Πάππο" που μου μετέφεραν πρόσφατα κοινοί γνωστοί (μάλλον είναι "της μόδας" στο κύκλωμα)
... εμφανίζεται ο Πάππος για ηχογράφηση με το μπουζούκι μέσα σε σακκούλα σκουπιδιών αντί για θήκη. Κάποιος του λέει:
- καλέ ρε, δεν είχες καμιά θήκη της προκοπής ?
- γιατί ? η σακκούλα είναι η καλύτερη θήκη!
- άμα σου πέσει, το μπουζούκι θα γίνει κολυμπηθρόξυλα
- ... ναι αλλά η σακκούλα δεν θα πάθει τίποτα
...
- Ρε μανώλη γιατί δεν παίζεις ποτέ μπαγλαμά ?
- άσε καλύτερα
- ε δεν μπορεί, αν πιάσεις θα τον σκίσεις
- δεν βαριέσαι, έχει άλλους
- ε μα τόσες ενορχηστρώσεις τόσα τραγούδια, δεν μπορεί θα παίξεις
- μπα ... με ...παχαίνει
και μια προσωπική: κάποτε ήθελε ένα ούτι για να προετοιμαστεί για κάποια υποχρέωση. Εγώ έτυχε να έχω ένα (ακόμα το έχω) και του πρότεινα να του το δώσω για όσο καιρό το χρειαζόταν - δεν έπαιζα και δεν θα μου έλειπε. Του το πήγα και πίναμε καφέ. Αυτός αισθανόταν κάπως υποχρεωμένος και ήθελε να ανταποδώσει με ένα όργανο, κάτι σαν ανταλλαγή για όσο χρόνο προέκυπτε. Μου λέει "δεν έχω τίποτ' άλλο εδώ, να σου δώσω το κοντρα-μπάσο ?"
Του φαινόταν πολύ λογικό (αφού ο ίδιος παίζει ό,τι έχει χορδές, τότε είχε το κοντραμπάσο για κάποιες εμφανίσεις ... στο Πλατώ νομίζω? ούτε αυτό το θυμάμαι καλά) αλλά εμένα μου φάνηκε το λιγότερο αστείο.