η διαφορά είναι αμελητέα και για μένα προσωπικά κυρίως αισθητικής φύσεως (όσον αφορά τις κιθάρες)
προτιμώ τον 1ο τρόπο γιατί
1) συμφωνώ με τον john, πράγματι οι τάσεις είναι πολύ μεγαλύτερες (στην ακουστική με κλίμακα 63 εκ. και 12άρες 65-68 κιλά έναντι 42 κιλών της κλασικής με κλίμακα 65 εκ.) και - από ένστικτο περισσότερο - προτιμώ να φορτίζεται η περιοχή (1) που είναι κάπως "σταθερή" σε περίγραμμα παρά η (2) που επηρεάζεται αμέσως με άλλη κλίση ή άλλο σχέδιο της κεφαλής / καράολα / Headstock
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Ακουστική με κεφαλή χωρίς σχισμές ("παντόφλα" ή "παραδοσιακό" στην καθομιλουμένη) θα είχε όντως μεγαλύτερη επιφάνεια, αλλά και οι κλασικές και οι λαϊκές (απ΄ όπου ξεκινήσαμε) έχουν σχισμές
2) στα λαϊκά όργανα (*) είναι σύνηθες το καράολο να είναι από άλλο ξύλο, κι έτσι δεν έχει και πολύ νόημα να μην φαίνεται η ένωση
3) δεν νομίζω ότι έχει καμιά σημασία από πλευράς στατικής επάρκειας ποιό είναι το τμήμα που φορτίζεται από το κόκκαλο (nut). Είτε στον (1) τρόπο είτε στον (2) η στήριξη είναι επαρκέστατη (μην ξεχνάτε ότι η "αντικολλητή" ξυλεία έχει πολύ περισσότερες αντοχές από τα μασίφ στοιχεία). Από πλευράς ήχου, το μόνο πλεονέκτημα που βλέπω είναι ότι οι δονήσεις του nut στο μπράτσο στον τρόπο (2) μεταφέρονται στο μασίφ ξύλο απευθείας και όχι μέσω της κόλλησης του καράολα (1), αλλά είναι τόσο σημαντικό αυτό ? δεν ξέρω.
(*) και μια που το ανέφερα, η εξέλιξη οργάνων όπως οι κλασικές κιθάρες αποτυπώνεται στη ροή του χρόνου (με την όποια, αλλά υπάρχουσα τυποποίηση - έστω και κατά κατασκευαστή - με σχέδια που κυκλοφορούν ελεύθερα στο ιντερνετ και ποοοοολλές πληροφορίες) σε αντίθεση με τα λαϊκά όργανα που δεν υπάρχει καταγεγραμμένη εξέλιξη, ούτε τυποποίηση - και ελάχιστη πληροφορία (περισσότερες πληροφορίες έχουμε εμείς εδώ μέσα παρά οπουδήποτε αλλού).
Ιδέες παίρνουμε από παντού, αλλά ούτε τυποποίηση, ούτε καν δημοσιευμένη πληροφόρηση υπάρχει (εκτός από δύο περιπτώσεις: το βιβλίο του ΑΝΕΜΟΣ για τα αχλαδόσχημα και μιας αναφοράς δύο σελίδων με ένα σκίτσο του Θεοδωράκη στο βιβλίο του Μυστακίδη για την λαϊκή κιθάρα. Το βιβλίο του Φρονιμόπουλου για τον ταμπουρά του Μακρυγιάννη δεν το λογαριάζω γιατί αφορά ένα και μοναδικό όργανο)
