Νομίζω ἐπίσης , ὅτι ἡ ἔκθεση σάν ἐκδήλωση , εἶναι πολύ πιό ἐπίσημο γεγονός , ὑπό τήν ἔννοια ὅτι ὑπάρχει προβολή τῆς δουλειᾶς μας πρός τούς ἀνθρώπους , ὄχι σάν αὐτοπροβολή καί φιγούρα , ἀλλά σάν κοινωνική προσφορά μά καί ὑπηρεσία σ' αὐτό πού ὅλοι ἀγαποῦμε : τήν μουσική .
Οἱ ἐπισκέπται τῆς ἐκθέσεως , τό εἴδαμε σέ προηγούμενες ἐκθέσεις , χαίρονται καί εὐχαριστιοῦνται μέ τά τόσα ὡραῖα πού βλέπουν καί ἀκοῦνε . Ἔτσι προάγεται ὁ πολιτισμός πού τόσο ἔχουμε ἀνάγκη στήν σκληρή ἐποχή μας .
Ἐνῶ , σέ μιά μεταξύ μας σύναξη ( καλές εἶναι κι αὐτές ) , τί ἔχει νά κερδίση ἡ κοινωνία ; Τίποτε , οὔτε κἆν αὐτό τό μικρό πετραδάκι πού ἐμεῖς βάζουμε γιά τήν οἰκοδόμησή της , ἔστω κι ἄν τόσοι λίγοι ἄνθρωποι ἔρχονται καί μᾶς ἐπισκέπτονται .