Κάτι τα τρεχάματα, κάτι ότι βαριέμαι σαν το διάολο τα τριψίματα δεν ξανασχολήθηκα για κανά μήνα με την κιθάρα.
Χτες βράδυ ανασκουμπώθηκα όμως και δούλεψα μέχρι τις 6 το πρωί.
Λοιπόν:
Τριψίματα στο χέρι 60-80-120-240-320-400.
Πέρασμα γομαλάκα δύο χέρια να ποτίσει το ξύλο, να σκουρήνει και να τονίσει τα νερά (μόνο την πλάτη καπάκι και καράολο - το μουαρέ ξύλο δηλάδή)
Αποχαρτάρισμα 320-400
Κρέμασμα στο τσιγκέλι του χασάπη, συγνώμη του μπογιατζή, δύο περάσματα σήλερ νίτρου με πινέλο να κλείσουν οι πόροι.
Τώρα μένει να τρίψω το σήλερ και να δώ αν πρέπει να περάσω και άλλο ή να πάω για βερνίκια.
Συμπεράσματα:
Όμορφο ξύλο μα άτιμο. Δύστροπο στο τρίψιμο να αφήνει κενά.
Δυστυχώς στα πλαϊνά από κελεμπέκι έσφιξα πολύ το καπάκι και δυστυχώς το κελεμπέκι δεν άντεξε, παραμορφώθηκε και πετσικάρησε. Δεν βγήκε ίσιο, έχει κοιλότητες Η πλάκα είναι πω όταν κόλλαγα και έσφιξα σκέτη την πλάτη με τα πλαϊνά δεν πάθανε τίποτα. Έτσι πήρα θάρρος και παραέσφιξα το καπάκι και πάθαμε την ζημιά. Δεν έρχονται με το τριβείο γιατί θα ξετρυπήσει λόγω πάχους (2 χιλ.) . Εξού και το τρίψιμο όλο στο χέρι, μου βγήκανε τα χέρια!
Η καστανιά στο μάνικο με δυσκόλεψε επίσης και αυτή. Τα νερά της αλλού σκληρά αλλά μαλακά να κάνει κοιλότηετες και αυτή. Τρίψε και ξανατρίψε επομένως αλλά μαζεύτηκε καλύτερα.
Ανεβάζω φωτογραφίες δύο από το τσιγκέλι και μία στο τραπέζι. Όμορφο ξύλο η ρουφιάνα
Ακόμα δεν έχω αποφασίσει τα βερνίκια. ή λούστρο μπάλας ή λούστρο ματ από σπρεϋ (του Lidl). Το ματ μου αρέσει καλύτερα αλλά λογικά το το γυαλιστερό αναδεικνύει καλύτερα τα όμορφα νερά.