Ωραία Κώστα!
Δεν ξέρω βέβαια πως θα συμπεριφερθεί μια τέτοια κόλληση σε βάθος χρόνου. Έχω δει καπάκια να ανοίγουν κατά μήκος της κόλλησης λόγω συρρίκνωσης των ξύλων μετά από αρκετά χρόνια. Συνήθως επιδιορθώνονται εύκολα με μια μια πολύ λεπτή σφήνα από έλατο στο άνοιγμα.
Οι λόγοι που εκανα τέτοια είδους ενωση ειναι οι εξεις
Α) Οτι εχουμε μεγαλύτερο πλάτος συγκολλησης αρα μεγαλύτερη αντοχή στην ενωση των δυο κομματιών
Β) Σε περιπτωση διαστολής λογο φαλτσου δεν φενετε πολυ
Γ) Η τύπου finger joint ενώσεις χρησημοποιουντε κατα κόρον στην επεξεργασία ξυλου με εξερετικα αποτελέσματα οι οποίες εχουν φάλτσο
Δ) Με κάποιους υπολογισμούς που εκανα εχω 20% με 25% μεγαλύτερο πλάτος από την καθιερωμένη συγκόλληση
Ε) Εχουμε δυο πλευρές που ασκήτε πιεση για την συγκόλληση, μια κάθετη και μια οριζόντια αρα σίγουρα καλύτερη εφερμογη τον δυο κομματιών.
Επίςεις σε περιπτωση διαστολής εκτός απο την ενωση άνετα μπορη να "ανοίξει" και το καπάκι στα νερά του,
όπως επισεις ρόλο παίζει το επίπεδο υγρασίας που υπαρχη στον χώρο που γινετε η συγκόλληση και ειναι πάρα πολυ σοβαρο θεμα, το ποσο αραίωση εχει η κολλά, ακόμα η επιφάνεια που βάζουμε κολλά πρεπει να ειναι πεντακάθαρη, ακόμα και οι υδρότας τον δακτύλων δημιουργη προβλημα, και άλλοι λόγοι οι οποίοι μπορούν να δημιουργήσουν προβλημα σε μια συγκόλληση.
Επισεις για το άνοιγμα τον κάπακιων (διαστολή) σημαντικότερο ρόλο παίζει η υγρασία, εφ όσον το ξυλο σαν ύλη την απορροφά και την αποβάλει λογικό και επόμενο να συμβενει το φενόμενο των σκασματων αρα η ενωση παει περίπατο απο μονη της, μεγαλο θεμα ανοίξαμε και δεν το κρύβω κατι τέτοια ειναι τα αγαπημένα μου..... για το ποιο ωραίο υλικό την "Ύλη" μακάρι να επεκταθουμε και φυςικά περιμένω θέςεις και αντιθέσεις
Sent from my iPhone using Tapatalk
