Σε σχέση με την έτοιμη υγρή ψαρόκολλα, και σε σχέση με το ότι, χάριν επισκευασιμότητας, ίσως θα 'πρεπε να μην κάνουμε πολύ ισχυρή τη συγκόλληση της ταστιέρας που αναφέρθηκαν παραπάνω, έχω διαβάσει στο σάιτ δε-θυμάμαι-ποιανού ξένου οργανοποιού ότι η έτοιμη ψαρόκολλα παραείναι αδύναμη για συγκολλήσεις που πρέπει ν' αντέξουν σοβαρές πιέσεις, και για αυτό ο συγκεκριμένος δεν τη χρησιμοποιεί παρά μόνον στην ταστιέρα, για αυτόν ακριβώς το λόγο. Να εκφράσω όμως και τον σκεπτικισμό μου για την ιδέα του απεσταγμένου νερού. Φαντάζομαι ότι η λογική της ιδέας θα έχει να κάνει με τα άλατα; Δεδομένης όμως της πρώτης ύλης και της επεξεργασίας της (φαντάζομαι θα 'χει και κάμποσο βράσιμο σε μη απεσταγμένο νερό), γλιτώνουμε κάτι ουσιαστικό με το απεσταγμένο; και πόσο κακή είναι στ' αλήθεια η λίγη έξτρα αρμύρα, όταν ακόμα και το να ρίξουμε αλάτι δεν είναι καταστροφικό; Σκέφτομαι ότι μπορεί τον παλιό καιρό, που λέγεται ότι δεν υπήρχε η δέουσα προσοχή στη θερμοκρασία της ψαρόκολλας και πολλές φορές την παραζέσταιναν, ίσως με το απεσταγμένο να υπήρχε ευκολότερη διάλυση σε χαμηλότερη θερμοκρασία, και από εκεί να παρατηρήθηκε ότι η ψαρόκολλα που 'γινε με απεσταγμένο είναι καλύτερη.