Αποστολέας Θέμα: H περιπέτεια μιας κιθάρας στυλ Ρομανίλλος  (Αναγνώστηκε 2523 φορές)

filios

  • Full Member
  • ***
  • Μηνύματα: 197
  • Αγαπημένο ξύλο: rosewood
  • Αριθμός κατασκευών: 6 guitars 3 bouzoukis
H περιπέτεια μιας κιθάρας στυλ Ρομανίλλος
« στις: Ιουλίου 06, 2016, 12:30:09 μμ »

 Αυτή κατασκευάστηκε σε διαστάσεις και εσωτερική κατασκευή μιας από της σχετικά μικρές κιθάρες του Jose Romanillos

Body Length : 47.5 cm  Upper bout  :26.4 cm Waist:  22.2 cm Lower bout: 35 .5 cm
Sideς                    :  Lower bout     :  9.6 cm   Waist  :   9.5 cm    Upper bout:  9 cm
Body joint           :   8.5 cm               Διάμετρος τρύπας 8.6 cm

Είχε top grade German ( Bavarian ) silver spouse καπάκι, και πολύ παλιό rosewood back and sides με ωραία νερά (Grain) Ήταν ίσως η πιο προσεγμένη μου κιθάρα και με χαροποιούσε το γεγονός ότι κανείς δεν μου είπε « εσύ την έφτιαξες¨» Δηλ δεν φαινόταν Κυπριακή .
Όταν πριν καμιά 25 αρια χρόνια ο γνωστός Άγγλος κιθαρίστας Gary Ryan ήρθε για ένα ρεσιτάλ και την είδε στα χέρια μίας φίλης κιθαρίστριας και παρόλο που ήταν καινούργια και άστρωτη ενθουσιάστηκε και της είπε αγόρασε την . Μακάρι να της την είχα χαρίσει , και το εννοώ.
Και τώρα το αυτομαστίγωμα και τα γράφω αυτά για να αποτρέψω οποιονδήποτε φίλο εκεί ,που μελετά πολύ, από τέτοιους πειραματισμούς
Και  Στέλιο, Μάνο και οι υπόλοιποι φίλοι Παρακαλώ επιείκεια  Μην βαράτε
¨Ήταν η περίοδος που μελετούσα επισταμένα τις θεωρίες του  S. Sacconi  που ‘έψαχνε το μυστικό του Στραντιβάρι Για το wood treatment με Potassium silicate και   πρόπολη   Βρήκα πρόπολη από μελίσσια Μετά διάβασα τις θεωρίες του David Rubio και Nagyvari  για βελτίωση του ήχου βιολιών με επάλειψη με αυτά και άλλα  υλικά 
   Eφερα λοιπόν από την Αμερική από τους Kramer (K )potassium Silicate που ονομάζεται και water glass Αυτό το υλικό οστεοποιεί τα ξύλα τα κάνει να έχουν ένα ωραίο χρώμα και αναδεικνύονται το wood grain και τα medullary rays και υποτίθεται ότι τα ωριμάζει γρήγορα ( wood aging) και κάνει τον ήχο πιο γλυκό και του προσθέτει sustain  Eπίσης έφερα και το Rubio mineral ground 

Όμως έπρεπε πρώτα να είχα δοκιμάσει τα υλικά σε καμία φθηνή κινέζικη κιθάρα ( σαν αυτήν που ανέστησε ο Μάνος ) Εγώ όμως νοιώθοντας το σχετικά νεαρό της τότε ηλικίας μου και με την πεποίθηση ότι αν δεν μου αρέσουν φτιάχνω άλλες, άλειψα  δύο κιθάρες πρώτα  με ένα διάλυμα του water glass και μετά τiς πασπάλισα μέσα και έξω με  το Rubio mineral ground. Αφού φυσικά πρώτα αφαίρεσα το λούστρο.
 ¨Όλα καλά για καμιά βδομάδα και μετά …… καταστροφή Έκρυψα όλα τα αιχμηρά αντικείμενα και τα κυνηγητικά μου όπλα γιατί ένοιωθα suicidal και μετά άρχισα αντικαταθλιπτικά χάπια ! διότι :
Το ωραίο rosewood της πλάτης σχίστηκε σε 2 – 3 σημεία , παραμορφώθηκε και ξεκόλλησε από τα linings Το άριστο καπάκι αυτής της κιθάρας εμφάνισε (ευτυχώς )μόνο μία πολύ λεπτή ρωγμή πίσω από τα treble του καβαλάρη ( φαίνεται στην φωτογραφία ) Η άλλη όμως κιθάρα που είχε πολύ λεπτό καπάκι ίδιας ποιότητος  εμφάνισε δύο τεράααστιες ρωγμές μερικά εκ. δεξιά και αριστερά της ταστιέρας επεκτεινόμενη μέχρι πίσω από τον καβαλάρη Οι Άγγλοι λένε Deplorable condition
  .Επισκεύασα την πρώτη  αντικαθιστώντας την πλάτη με  4 κομμάτια πολύ παλιό παλίσανδρο με ενώσεις που ευτυχώς στο lower bout  είναι σχεδόν αόρατες , όπως μπορείτε να δείτε σε μεγέθυνση ( ταίριαξα τα νερά  των κομματιών όσο καλύτερα μπορούσα )
Προσπαθησα να αφαιρέσω το υλικό από το καπάκι αλλά  από το steel wool   0000   και τα υλικά που το είχα αλείψει  πριν , μαύρισε σε ορισμένα σημεία και αναγκάστηκα να το τρίψω ( λεπτύνω ) ευτυχώς μόνο στα μπάσα Μετά  λούστραρα όλη την κιθάρα με σκούρα γομαλάκα για να καλύψω λεκέδες  Όμως το πολύ ωραίο grain έγινε αόρατο
     Την άλλη την επισκεύασα αλλά θυμίζει δεν θέλω να γράψω τι. Την χάρισα στον ανιψιό μου που παίζει λίγο κιθάρα Όταν την είδε κάποιος και έπαιξε είπε ότι είναι Custom made ( O κόσμος είναι τρελός)
Επειδή υπάρχουν εκατοντάδες κατασκευαστές στο φόρουμ έγραψα τα ανωτέρω προσπαθώντας να αποτρέψω κάποιο που μπορεί να παρασυρθεί όπως εγώ σε πειραματισμούς.
 Ένας όμως ήταν ο Antonio Stradivari
Εδώ και δύο τρία χρόνια την  έχω δώσει για να δουλεύεται στον  καλό φίλο Πανίκο
Τιμοθέου που παίζει πολύ ωραία με πέννα  και που θέλει να κάνει ηχογραφήσεις
 Και καταλήγω με κάτι Αγγλικό 
 A person who has never made a mistake has never made anything Ε θα μου πείτε εξαρτάται από το mistake.

Ένα δείγμα του ήχου της που όντως  έχει αποκτήσει μια ωραία  γλυκύτητα
Μου λένε ότι είναι ακόμη πολύ καλή κιθάρα αλλά ποτέ δεν θα γνωρίζω πως θα ήταν αν  δεν ……..……
Παίζει η ψυχή όλων των κράσο- ψάρο- χτάποδο - τραγουδιστικών μας πάρτι, φίλος Πανίκος μελωδία και ακομπανιαμέντο στην ίδια κιθάρα
Το Maria   Elena ,κομμάτι της νιότης μας.

https://youtu.be/oT4u_1kprCc

Μάνος Τουρπάλης

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 3.287
  • Αριθμός κατασκευών: -
Απ: H περιπέτεια μιας κιθάρας στυλ Ρομανίλλος
« Απάντηση #1 στις: Ιουλίου 06, 2016, 01:13:19 μμ »
filios, ειλικρινά - αν δεν είχες διηγηθεί την ιστορία της, βλέποντας μόνο τις εικόνες, εγώ τουλάχιστον δεν θα είχα καταλάβει ότι κάποτε επισκευάστηκε ...
Αλλά και αφού τα διάβασα όλα αυτά, στην μεν πλάτη δεν βλέπω απολύτως τίποτα, στο δε καπάκι μόνο μια "υποψία" - και μόνο ξέροντας από την περιγραφή που περίπου να ψάξω...
όσο για τον ήχο και τον παίκτη (δηλώνω πάντως αναρμόδιος και ειδικά σε σύγκριση με εξασκημένα αυτιά) ... με "ταξίδεψε" κανονικά.

filios

  • Full Member
  • ***
  • Μηνύματα: 197
  • Αγαπημένο ξύλο: rosewood
  • Αριθμός κατασκευών: 6 guitars 3 bouzoukis
Απ: H περιπέτεια μιας κιθάρας στυλ Ρομανίλλος
« Απάντηση #2 στις: Ιουλίου 08, 2016, 07:07:54 μμ »
Μάνο ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για την επισκευήκιθ αλλά και για τον παίχτη που παίζει αυτό που αποκαλούμε μπουζουκοκιθάρα ( μιας και παίζει και μπουζούκι)
  Η πλάτη αφαιρέθηκε εύκολά αφού ήταν σπασμένη πέραν επισκευής Τα cross struts έμειναν κολλημένα στα πλαϊνά και ξανά χρησιμοποιήθηκαν  Η κατασκευαστική μέθοδος μου ( βασισμένη στον Τορρες ) απαιτεί αυτή την κατασκευή.
Το να ξεκολλήσω τα Bindings και purflings είναι σχετικά εύκολο πολύ  με ψαρόκολλα,(αλλά και η άσπρη ξεκολλάει) χωρίς να είναι ανάγκη να βρέχει ή να ζεσταίνει κανείς μεγάλες επιφάνειες της κιθάρας.
Η μέθοδος που ακολουθώ είναι αφού αφαιρέσω ( ξύσω ) το λούστρο τοπικά μετά εμβαπτίζω σε ‘ένα ποτήρι νερό ένα λεπτό σχετικά βαμβακερό σπάγκο (Φυτίλι )τον οποίο φέρνω γύρο γύρο και απλά ακουμπάει στη γραμμή ή στα σημεία που θέλω να ξεκολλήσω
Αυτός μένει μερικές ώρες και βρέχει μόνο τα σημεία που ακουμπάει Μετά με τοπική θερμότητα και μία πολύ λεπτή σπάτουλα ξεκολλάνε . Αν εκεί δεν χρησιμοποιείτε αυτή την μέθοδο να ανεβάσω φωτογραφίες
Νόστε καλά

Μάνος Τουρπάλης

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 3.287
  • Αριθμός κατασκευών: -
Απ: H περιπέτεια μιας κιθάρας στυλ Ρομανίλλος
« Απάντηση #3 στις: Ιουλίου 08, 2016, 08:43:36 μμ »
κατανοητή η μέθοδος (και χωρίς φωτογαφίες νομίζω)... ευχαριστούμε

filios

  • Full Member
  • ***
  • Μηνύματα: 197
  • Αγαπημένο ξύλο: rosewood
  • Αριθμός κατασκευών: 6 guitars 3 bouzoukis
Απ: H περιπέτεια μιας κιθάρας στυλ Ρομανίλλος
« Απάντηση #4 στις: Ιουλίου 09, 2016, 10:23:07 πμ »
Επειδή τα  πλαϊνά της κιθάρας έχουν μεγάλο μήκος ( 60 plus cm) και επειδή life is short and time is money για συντομία μπορεί να τοποθετηθούν 2 φλιτζάνια με νερό , ένα στην μία και ένα στην άλλη άκρη του σπάγκου παρόλο που δεν είναι απόλυτα αναγκαίο διότι το νερό στο φυτίλι ανεβαίνει και ανήφορο !!
Επίσης ίσως σε μερικές περιπτώσεις να βοηθάει εάν ο σπάγκος μπει και μέσα στην κιθάρα μεταξύ γωνίας πλάτης και lining (παρόλο που δεν το δοκίμασα).