.... προσωπικά θα προτιμούσα τον πρώτο τρόπο αλλά με αντίθετα τα νερά δηλαδή στο μάνικο να είναι παράλληλα με την ταστιέρα, γιατι έτσι έχουμε ποιο ελαστικό μάνικο, και στην κόντρα κάθετα τα νερά, και ο λόγος ότι το μανικο θέλουμε γενικά να υπακούει όταν επέμβουμε, και τι θελω να πώ με αυτό, όταν καρφώνουμε τα τάστα ελέγχουμε και βλέπουμε πόσο πίσω πάει το μανικο, και ανάλογα βάζουμε τάστα και προχωράμε, η κόντρα κρατάει της τάσεις τον χορδών...[/quote]
κι αυτόν τον τρόπο μου περιέγραψε ένας οργανοποιός εδώ, αλλά μου φάνηκε πολύ 'ανάποδος", πάντως έχει μια λογική (οι τάσεις στις κόντρες)[/quote]
Μάνο η πλατύβενη πλευρά σε ένα ξύλο έχει μεγαλύτερη ελαστικότητα, αν θυμάστε πολλές φορές έχω πει πώς τα ισόβενα ξύλα είναι καλύτερα σε στατικότητα, ο λόγος που το καπάκι ειναι ισοβενο αυτός ειναι γι' αυτό όσο περισσότερα νερά έχουμε στο καπάκι (ψιλοβενο) και οσο το δυνατόν καθετα, τοσο ποιο δυνατό ειναι στην τάση των χορδών
....τα στελέχοι στο μανικο πρεπει να είναι σε μόνο αριθμό στρώσεων διότι έτσι κρατάμε ένα σταθερό μανικο κατά την στρέβλωση στο φάρδος....
αυτό δεν το κατάλαβα, τι είναι "τα στελέχη"?
Μάνο με συγχωρείς, δεν το έθεσα σωστά, εννοω από πόσα κομμάτια αποτελείτε το μανικο κατά το φάρδος του, τέλος να πω ότι
όλα αυτά τα οποία αναφέρω, ειναι από την δική μου μικρή εμπειρία που παλεύω με τα ξύλα, και σας στο λέω ειλικρινά ότι και αυτά που λέω μπορεί σε καποιο μανικο να αναιρεθούν ολα, τα ξύλα λειτουργουν πολύ περίεργα και πολλές φορές σε εκθέτουν εκεί που δεν το περιμένεις, άπλα πάντα προσπαθούμε να βάζουμε σωστά και ποιοτικά υλικά.
