Πρώτη προσπάθεια κλασική κιθάρα

[Μάνος Τουρπάλης]

δες κι εδώ διάφορους τρόπους: http://www.luthier.gr/index.php?topic=2911.0
(το θέμα αφορά καβαλάρη ακουστικής αλλά έχει και κατάλληλους για κλασική).

Εγώ έχω κάνει μια ιδιοκατασκευή (με ελάχιστο κόστος), στη λογική ενός από το εργαλεία που εμφανίζονται στο παραπάνω ποστ

 [ Invalid Attachment ]

Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την χρήση του εργαλείου, είναι πολύ απλό και σταθερό. Αν φτιάξεις κάτι τέτοιο, χρειάζεται οπωσδήποτε η δεύτερη βίδα στο βασικό στέλεχος (το πλάγιο "U") για να σταθεροποιείται το εργαλείο στο καπάκι (στην αρχή δεν την είχα αλλά αναγκάστηκα να την βάλω). Δεν θέλει πολύ σφίξιμο, ίσα - ίσα να σταθεί το εργαλείο μέχρι να αρχίσεις να σφίγγεις την βίδα στον καβαλάρη.
Η εσωτερική "κόντρα" μέσα από το καπάκι δεν είναι στερεωμένη, για να την προσαρμόζω κάθε φορά στο καμάρωμα, λόγω πιθανών διαφορετικών σχεδίων / διαστάσεων. Αρκεί να την πιάσεις στη θέση που θέλεις με χαρτοταινία, μόλις αρχίζεις το σφίξιμο από πάνω σταθεροποιούνται τα πάντα.
Στην κλασική  ομολογώ ότι δεν έχω εμπειρία : έναν καβαλάρη μόνο κόλλησα, αλλά ήταν σχετικά εύκολο να ακολουθήσω το εσωτερικό καμάρωμα (τουλάχιστον εκείνου του συγκεκριμένου καπακιού). Έβαλα ένα κομματάκι dow (τύπου φελιζόλ) πάνω σε μια μικρότερη εσωτερική "κόντρα" και έστριψα λίγο το εργαλείο να μην σφίξω πάνω στην κεντρική ακτίνα. Δεν χρειάζεται να είσαι ακριβώς στον άξονα, υπάρχουν τρεις βίδες που θα σφίξουν τον καβαλάρη και μπορείς να "μοιράσεις" την πίεση με ενδιάμεσα ξυλαράκια (που θα βάλεις ούτως η άλλως για να μην πληγώσεις τον καβαλάρη).

[gfourlias]

Ωραίο, έξυπνο και απλό το εργαλειάκι για τον καβαλάρη!
Το αλενάκι που είναι καρφωμένο στη βάση του Γ σε τι εξυπηρετεί;

Ιδανικά, για να κολλήσει ο καβαλάρης σωστά, πρέπει το εσωτερικό τακάκι να:
- έχει τουλάχιστον την επιφάνεια του καβαλάρη
- να έχει εγκοπές που να ακολουθούν το εσωτερικό καμάρωμα της κλασσικής
- να έχει καμπυλότητα ίδια με αυτή του καπακιού
Αν πατάει σε μικρή επιφάνεια (όπως φαίνεται στην πρώτη φωτογραφία) τότε με την πίεση των πλαϊνών βιδών θα παραμορφωθεί το καπάκι και θα κολλήσει ο καβαλάρης με κυρτότητα.

[Μάνος Τουρπάλης]

το αλενάκι είναι για τις (μεγάλες) βίδες που χρησιμοποίησα

οι παρατηρήσεις σωστές για "ιδανική" κατάσταση.
Ας πω κι αυτά για να τα λάβει υπόψη του κι ο dimt:

Όταν κατασκευάζεις όργανο, μπορείς να τα έχεις προβλέψει όλα αυτά, θέσεις καμαριών και "αρνητική" καμπυλότητα (φτιάχνοντας π.χ. "αρνητικό" καλούπι με γιαλόχαρτο πάνω στο "θετικό" αν χρησιμοποιείς radius dish. solera ή κάτι παρόμοιο).
Εξακολουθεί να υπάρχει ένα πρόβλημα "εισαγωγής και τοποθέτησης" κόντρας 16-18 εκ. από τρύπα 8,5 -9 εκ. (μόνο λοξά και περιστροφή εντός) και ταυτόχρονα να βολέψεις το εργαλείο και να "κουμπώσουν" όλα στη σωστή θέση.
Και βέβαια όταν επισκευάζεις χειροτερεύει το πράγμα και ως προς καμπυλότητα και θέσεις καμαριών: τα καμάρια πες ότι τα μετράς, αλλά για να πάρεις αρνητικό καλούπι από υφιστάμενο (και συνήθως βερνικωμένο) καπάκι είναι μεγάλη ταλαιπωρία και δεν θα είσαι και σίγουρος 100%.
Νομίζω πρέπει κανείς να να σκεφτεί κάτι πιο "ευέλικτο" - ίσως μια βάση από υλικό κατάλληλο να παραλάβει τυχόν μικρο-παραμορφώσεις το ίδιο, και όχι το καπάκι. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο έβαλα dow.

Πάντως οι πλαϊνές βίδες δεν χρειάζονται πολύ σφίξιμο (ποτέ δεν χρησιμοποίησα κλειδί σ' αυτές), ίσα να πατήσουν τα "φτερά" του καβαλάρη - και μπορείς προφανώς να παρακολουθείς τυχόν υποχώρηση, είναι σε εύκολο σημείο που παρέχει πολύ καλή εποπτεία.

[gfourlias]

Φίλε Μάνο,
όπως λές, αν έχεις solera, παίρνεις αρνητικό καλούπι.
Το τακάκι αυτό δεν χρειάζεται να είναι πολύ μεγαλύτερο από τον καβαλάρη. 1cm μεγαλύτερο σε κάθε διάσταση είναι αρκετό.
Αν έχεις κλασσικό δέσιμο (καμάρωμα) του καπακιού, με τις εγκοπές το τακάκι πάει και κάθεται ακριβώς εκεί που το θέλεις. Το βοηθάς να κολλήσει προσωρινά με λίγο χαρτοταινία και μετά το δένεις με τους σφικτήρες.
Κατά την επισκευή όμως (όπως το αναφέρεις) είναι πολύ δύσκολο και χρονοβόρο να φτιάξεις το τακάκι.
Σε αυτή την περίπτωση όμως θεωρώ ότι είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσεις 3 σφικτήρες αντί για 1 με το πάνω τακάκι με τις βίδες. Ετσι θα μπορέσεις να σφίξεις τον καβαλάρη πολύ καλά πάνω στο καπάκι και να ξεράσει όλη την περισσευούμενη κόλλα.

[dimt]

Και ή πατάτα έγινε. Στο κόλλημα της ταστιέρας δεν προσεξα και γλίστρησε και κόλλησε στραβά . Ερώτημα: υπάρχει ασφαλής τρόπος να την ξηλωσω χωρίς να της κάνω ζημιά?
Επισης αν μείνει ως έχει πέραν του οπτικού θα υπάρχει άλλο πρόβλημα? Οι χορδές από την αριστερή πλευρά πέφτουν οριακά πάνω στο κόκκαλο.

[Μάνος Τουρπάλης]

Η γνώμη ου είναι ότι πρέπει να βγει. Εκτός του αισθητικού ζητήματος, θα σου στείλει τον καβαλάρη αλλού, θα έχεις θέματα με το κόκκαλο και δεν ξέρω πως θα είναι το μανίκι.

Ξεκολλάει με ζεστή λεπίδα: σπάτουλα, μαχαίρι κτλ. όσο πιο λεπτή βρεις - όσο να μην παραμορφώνεται με την πίεση που θα πρέπει να δίνεις. Εγώ χρησιμοποιώ δυο τρεις λεπτές σπάτουλες που τις εναλλάσσω (μόλις προχωρήσει η μία βάζω την δεύτερη χωρίς να βγάλω την πρώτη, μετά παίρνω την πρώτη και την βάζω παρακάτω από την δεύτερη και ούτω καθεξής)

Και πολλή (πολλή όμως) υπομονή αν έχεις κολλήσει με titebond, αν έχεις κολλήσει με ψαρόκολλα θα βγει πολύ πιο γρήγορα. Πάντως θα βγει, μην αγχωθείς και σε πιάσει ανυπομονησία, είναι ο καλύτερος τρόπος να κάνεις ζημιά.
Θέλει προσοχή στην αρχή να μπει σωστά η λεπίδα (από τη μεριά του headstock να μπει στην κόλλα και όχι σε ξύλο). Μετά προχωράς σιγά σιγά προς τα κάτω ζεσταίνοντας κάθε λίγο την λεπίδα. Από κάποιο σημείο και μετά θα μπορείς να βάζεις λεπίδες και από τις δύο πλευρές.

Αν έχεις πιστόλι θερμού αέρα βοηθάει πολύ γιατί μπορείς να ζεσταίνεις τη λεπίδα ενώ είναι "μέσα" και ταυτόχρονα με προσοχή και την ίδια την ταστιέρα (σεσουάρ δεν κάνει, το 'καψα  )
Επίσης αν έχεις ατμοκαθαριστή ή κάποια συσκευή με ατμό που να μπορείς να τον κατευθύνεις στην κόλληση επίσης βοηθά πολύ (αυτό δεν το έχω κάνει γιατί δεν έχω τέτοια συσκευή (θέλω να πάρω), αλλά έχουμε κάνει συζητήσεις με μέλη που έχουν)


Στην κόλληση της ταστιέρας μπορείς να σημαδεύεις και να βάζεις δυο καρφάκια (χωρίς κεφάλι) για να μην χάνεις την ευθεία, ένα στο πρώτο-δεύτερο τάστο και ένα κοντά στην ένωση. Ανοίγεις τρύπα μέσα στην χαρακιά (1-1,2 χιλσ αρκούν για καρφί "βελόνα" ή πινέζα πίνακα ανακοινώσεων - βγάζεις το κεφάλι και την χρησιμοποιείς σαν καρφί). Πρώτα καρφώνεις την ταστιέρα στη θέση της, μετά την βγάζεις χωρίς να βγάλεις τα καρφιά. Απλώνεις κόλλα και την ξαναβάζεις περνώντας την μέσα από τις τρύπες των καρφιών (έχεις ήδη αφαιρέσει τα κεφάλια τους και δεν τα έχεις βγάλει από το μανίκι).
Δεν χρειάζεται να καρφωθούν πολύ, ίσα να κρατάνε το σημάδεμα. Μετά την κόλληση τα βγάζεις (να περισσεύουν αρκετά για να τα πιάσεις με πένσα, στο πρώτο μου μπουζούκι το καρφί είναι ακόμα μέσα). Αφού μπουν τα τάστα δεν φαίνεται τίποτα - και βέβαια μπορείς να στοκάρεις πριν βάλεις τάστα.
 

[georgalasg]

καλημερα
Αυτο που λέει ο Μάνος φαίνεται στην παρακάτω είκονα. Αντι για καρφιά βαζω το τρυπανι που ανοιγω την τρυπα (εχω μπολικα αυτου το παχους). Αντι στα ταστα, μπορουν να μπουν στη θεση των τσαμπουκάδων (μειονεκτημα ότι τους δυο τρεις τσαμπουκαδες θα τους βαλεις μετα την κολληση, οποτε ισως γίνει το λάθος)

Εκανα τη βλακεια και δεν κρατησα 3 σημεία χωρίς τσαμπουκα οποτε εβαλα το μεσαιο σε ταστο. Στην κιθαρα που έχεις μικρό μανικο αρκουν φανταζομαι τα δύο.

Δεν υπαρχει περιπτωση να κουνηθεί η ταστιερα.

[dimt]

Το έκανα αυτό με τα καρφακια αλλά μάλλον το ένα δεν είχε καρφώσει καλά και γλίστρησε ή ταστιέρα. Κάπου εδώ σε ένα θέμα διάβασα ότι και το οινόπνευμα βοηθάει ισχύει και για την titebond ή μόνο για την κρυσταλιζε που είχε  βάλει ο φίλος στο συγκεκριμένο όργανο?
http://www.luthier.gr/index.php?topic=2485.msg44124#msg44124

[Βασιλάκης]

Στο κόλλημα της ταστιέρας του μπουζουκιού χρησιμοποιώ καρφίτσες (τις ίδιες που χρησιμοποιώ και για άλλες εργασίες, φιλέτα κλπ). Βάζω τη ταστιέρα επάνω στο μάνικο πριν διαμορφωθεί που έτσι και αλλιώς είναι φαρδύτερο τοποθετώ την ταστιέρα στη θέση της την σφίγγω πρόχειρα και καρφώνω καρφίτσες περιμετρικά. Κόβω τις καρφίτσες στο ύψος της ταστιέρας για να μην εμποδίζουν μετά στο σφίξιμο περνάω κόλλα και σφίγγω. Νομίζω είναι μία καλή μέθοδος για  μη σου  γλιστράει η ταστιέρα και νομίζω μπορεί να το κάνεις και στην κιθάρα. 

[dimt]

Μετα κόπων, βασάνων και ένα σωρό από λάθη επιτέλους τελείωσα (σχεδόν). Επιδη ήμουν ανυπόμονος περασα χορδές πριν περάσω τα βερνίκια να ακούσω λίγο τι γίνεται με τον ήχο. Εντάξει δεν είναι και κιθάρα κονσέρτου αλλά έχει έναν αξιοπρεπή ηχο κατα την γνώμη μου. Για πρώτη προσπάθεια καλά πήγε. Μένει τώρα να περαστεί βερνίκι ,μάλλον γομαλακα και να της κάνω ένα καλό σεταρισμα γιατί έχω κάποια τριξιματα. Ευχαριστώ τους φίλους που μέσα από το φόρουμ με βοήθησαν στην κατασκευή.
Και δύο δείγματα ήχου:
https://youtu.be/e12KuFOIVZc
https://youtu.be/BO4PCHMQrzE

[ΖΑΡΚΑΔΑΣ ΚΩΣΤΑΣ]

χωρις να ειμαι ο ειδικος, λεω οτι ακουω μια αξιοπρεπεστατη κιθαρα, κι εναν πολυ καλο παιχτη.Ας πει και κανας κιθαροδος

[αποστολης τ]

για την κιθαρα θα στα πουνε οι γνωριζοντες.........εγω γουσταρω πολυ το παιξιμο σου μπραβο φιλε!

[Νάσος]

Nothing else matters
Ωραίος

[Ιωσήφ Τορρένς]

Μπράβο dimt !

Τα ίδια χέρια που τα κατάφεραν με όλες τις χοντροδουλειές και λεπτοδουλειές της κατασκευής του οργάνου,

αποδίδουν ωραίο ήχο με ευαισθησία στο παίξιμο. Πρώτη προσπάθεια, τέτοιο αποτέλεσμα ; Και πάλι μπράβο !

[Γρηγόρης Μαυρακης]

4x ειναι πολλα, εγω θα εβαζα 2,5-το πολυ 3.
με 3χ φελλο και τριψιμο με γυαλοχαρτο στο εσωτερικο χειλος να εξομαλυνθει
ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙΣ Η ΤΡΥΠΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ 3 ΕΚ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΜΑΡΙ
(ειναι πολυ σημαντικο...)

Τι εννοείς η τρύπα να είναι 3 εκ κάτω από το καμάρι?