Γεια χαρά σε όλους!
Πριν μερικές μέρες στη Θεσσαλονίκη τελειώσαμε το δεύτερο (μου) και πρώτο (μας) συνεργατικό μπαγλαμά με το φίλο μου τον Αντώνη. Όλη η δουλειά έγινε αρκετά γρήγορα μέσα σε 3-4 βδομάδες, μιας και γω τον ήθελα για να φύγω άμεσα για καλοκαιρινά ταξίδια και παιξίματα, μιας και ο δικός μου έχει σκευρώσει για τα καλά. Γιαυτό και δεν έκανα ποστ κατά τη διάρκεια της κατασκευής, αλλά τα κράτησα όλα για το τέλος. Είχαμε διάφορα προβλήματα και κολλήματα αλλά τα ξεπεράσαμε γρήγορα και αποφασιστικά. Συνεχίζουν όμως να υπάρχουν στο κεφάλι γιαυτό θα τα μοιραστώ μαζί σας για να ακούσουμε κάποιες απόψεις.
Το όνομα του είναι Χουζούρ, το οποίο απότι έμαθα στα τούρκικα σημαίνει μεταξύ άλλων και ''εσωτερική ειρήνη, γαλήνη''. Που μάλλον είναι κάτι που ψάχνουν πολλοί οργανοποιοί και μουσικοί.
Θα κάνω μια περιγραφή της διαδικασίας με οδηγό τις φωτογραφίες που έχω τραβήξει, οπότε μπορείτε να τις ανοίξετε και να τις κοιτάτε παράλληλα.
Ορίστε λινκ απο το μπλογκ μου όπου τις ανέβασα>
http://www.onemansnoise.blogspot.gr/2015/06/huzur.htmlΤο σκάφος είναι σκαφτό απο καρυδιά, είναι βασικά ένα σκάφος που είχε αρχίσει ο Αντώνης πιο παλιά και γώ το ξανάπιασα. Το μανίκι είναι σάντουιτς καρυδιά/ βέγγε/ φλαμούρι, όπου πήγαμε σε επαγγελματία για να μας τα κόψει/ πλανιάσει. Η κλίμακα είναι 36. Το σκάφος γενικά βγήκε αρκετά λεπτό, τουλάχιστον σε σχέση με το προηγούμενο που είχα κάνει, και γιαυτό (νομίζω) μας δημιούργησε και κάποια προβλήματα στη συνέχεια.
Διαμορφώσαμε το μανίκι και το σκάφος στο μόρσο για να έρθει, με σχήμα χελιδονοουρά, αυτό έγινε με το χέρι και σιγά σιγά κάθησε αρκετά καλά. Χρειάστηκε να βάλουμε ένα εξτρα φιλετάκι στο κάτω μέρος σύν μια δυο σφήνες για να γίνει η κόλληση. Με τα καρφία που φαίνονται στη φωτο, τσεκάραμε τον άξονα ώστε να τρώμε σώστα λίγο λίγο. Πρώτο πρόβλημα που εμφανίστηκε, ένα κρακ στο σκάφος, στο σημείο που θα κάναμε την κόλληση με το μανίκι. Το πήγαμε σε ένα μάστορα και μας είπε να συνεχίσουμε και πως δεν θα έχει πρόβλημα αν κολληθεί... και μετά απο λίγη σύσκεψη και προβληματισμό, το συνεχίσαμε..
Η ταστιέρα από έβενο, καπάκι κέδρος και κεφάλι καρυδιά. Το κεφάλι το κολλήσαμε με 11 μοίρες κλίση και το αφήσαμε μακρύ και φαρδύ για να μαστε σίγουροι. Τα καμάρια επίσης απο κέδρο, στα οποία δώσαμε μια μικρή κλίση σα γεφυρούλα. Να πω εδώ ότι πρώτη φορά δοκιμάσαμε 2 καμάρια και θέλαμε να είναι δυνατό και να έχει αντίσταση κάτω απο την ταστιέρα. Και λόγω του κρακαρίσματος αλλα και γενικότερης ντουροποίησης. Επίσης δώσαμε και μια μικρή κλίση στο μανίκι προς τα πίσω, με την ιδέα ότι θα τραβήξει λίγο με τον καιρό και έτσι δε θα σκευρώσει.
Εντωμεταξύ στην τελική διαμόρφωση του σκάφους εμφανίστηκε άλλο ένα κρακ αυτή τη φορά κάπου στη μέση του σκάφους. Υπάρχει και σε φωτό. Είπαμε να συνεχίσουμε και βάλαμε ψαρόκολλα στο εσωτερικό, κυρίως με την ιδέα ότι θα γίνει και πιο ντούρο. Και κάπου εκεί ρουφηξε μέσα η ψαρόκολλα και μεγάλωσε το κρακ! Μετά απο μια μέρα όμως είχε ξανακλείσει.. Τελικά βάλαμε αρκετές γάζες πριν κολλήσουμε το καπάκι και αφήσαμε τη ιδέα καινούριου σκάφους λόγω περιορισμένου χρόνου.
Η ταστιέρα σημαδεύτικε και μολυβιάστηκε με τη βοήθεια του fret calculator. Πρόγραμμα υπολογισμού και εκτυπωσης τάστων. Επειδή υπήρχαν πολύ μικρές αποκλίσεις ξαναμέτρησαμε όλα τα σημάδια με χάρακα και μεγενθυντικό φακό και 6-7 απο αυτά τα μετατοπίσαμε ελάχιστα. Η χάραξη έγινε με φαλτσοκούτι.
Ακολουθεί κόλληση ταστιέρας και διαμόρφωση μάνικου και κεφαλιού. Και μετά το άνοιγμα της τρύπας και τοποθέτηση τάστων. Μετά το αρμάτωμα και τελικά οι χορδές, όπου συνειδητοποιήσαμε ότι έχουμε δώσει πολύ κλίση προς τα πίσω στο μανίκι. Και γιαυτό χρειάστηκε πολύ ψηλός καβαλάρης. Υπήρχε η ιδέα να ξαναβγουν τα τάστα και να φάμε την ταστιέρα αλλά μείναμε στον ψηλό καβαλάρη. Απότι φαίνεται μέχρι τώρα δεν πέφτει οπότε θα δούμε πως θα πάει. Είχαμε και πρόβλημα με το πρώτο τάστο και την (επιπέδωση?) φάγωμα των τάστων και γιαυτό χρειάστηκε να το βγάλουμε και να βάλουμε καινούριο.
Αφού βρήκαμε τους κατάλληλους καβαλάρηδες και τελειώσαμε με τα τάστα, κάναμε ένα διακοσμητικό στο κεφάλι. Ένα καπλαμά παλίσανδρο, μετά χάραξη ενος σχεδίου (πουλί) και απο πάνω μάυρο ξυλόστοκο.
Τελικά, για το βερνίκωμα χρησιμοποιήσαμε ψεκαστικό και το περάσαμε 3 χέρια (ψεκάσματα) γομαλάκα. Με απόσταση περίπου 20 λεπτά το καθένα.
Για να κοιμάται ο Χουζούρης, η Δάφνη του έφτιαξε μια θήκη-σλιπιν μπαγκ στα μέτρα του!
Ορίστε και ένα βίντεο να τον ακόυσετε! Περιμένω σχόλια και απόψεις, για να μαθαίνουμε και τίποτα..!
https://www.youtube.com/watch?v=X6CQNiMHWfgΚαλό απόγεμα,
Δημήτρης
