Θα ήθελα να πω την γνώμη μου με ένα χιουμοριστικό σαρκαστικό ύφος, μέσα από τρία μικρά κεφάλαια και ελπίζω να μην παρεξηγηθώ για αυτό..

Ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης για το θέμα που ανοίξατε, για τις ανησυχίες περί το ποιές διαστάσεις είναι σωστές (π.χ στο σκάφος) και ποιες συχνότητες πρέπει να βγάζει το κάθε μέρος του οργάνου κ.τ.λ…
πάντα με λίγο χιούμορ:
1) Ένα μικρό παιδί μαθαίνει την αλφάβητο αρχίζοντας από το άλφα, και όχι αντιστρόφως, κάτι που γίνεται συχνά. = Κοπή-κατεργασία διαφόρων υλικών και σωστή χρήση των ξυλουργικών εργαλείων στην πράξη.
2)Μετά αφού μάθει όλη την αλφάβητο απέξω και ανακατωτά αρχίζει και μαθαίνει να κάνει προτάσεις, να μιλάει = Πλήρη κατανόηση θεωρητικά και πρακτικά επάνω στην κατασκευή της δούγας και του σκάφους, όποιο σχήμα και διαστάσεις αν έχει αυτό, (ας είναι και ασύμμετρο) γενικότερα όλης της ξυλο-δουλειάς του οργάνου.
3)Τέλος… αφού μάθει να μιλά σωστά εξελίσσει το «λόγο» του = Διαστάσεις, συχνότητες, πάχη, διαστάσεις σε συγκεκριμένα σημεία και τοποθέτησης των καμαρών, παντρέματα διαφόρων ξύλων, διαμόρφωση προσωπικών μοντέλων, βερνίκια, και πάει λέγοντας αφού αυτά δεν τελειώνουν ποτέ…
Ο κάθε ένας μας τραβάει τον δρόμο του και βρίσκει τις δικιές του διαστάσεις με τα δικά του δεδομένα στον ήχο, αφού ο ήχος είναι υποκειμενικός και περί ορέξεως, στα αυτιά του καθενός… Είναι γνωστό ότι ένας επαγγελματίας αν φτιάξει δύο ίδια όργανα μπορεί να είναι του ίδιου επιπέδου αλλά δεν θα έχουν τον ίδιο ακριβώς ηχόχρωμα, πόσο μάλλον αν αντιγράψει ένας αρχάριος εραστής αυτής της τέχνης τις ίδιες διαστάσεις, και ποιες είναι οι σωστές διαστάσεις…
Με λίγα λόγια υπομονή, και όλα στην πορεία βρίσκονται…
Πάντα με καλή διάθεση.
Τάσος
Υ.Σ. κυρ Χρήστο σου βγάζω το καπέλο για την υπομονή σου, σε τέτοια ηλικία…
Ήθελα να σε διορθώσω, σε ένα σκάφος που έχεις μισοτελειωμένο. Οι δούγιες πρέπει να πατάνε όλες καλά επάνω στο καλούπι και όχι να ανοίγουν σταδιακά όπως φαίνεται στην εικόνα σου, γιατί το σκάφος όταν ολοκληρωθεί δεν θα έχει το ίδιο σχήμα με το καλούπι. Βρες τρόπο να εφάπτουν πιο σωστά οι δούγιες.