how flexible is too much. Great guitars of the past

[filios]

How flexible is too much
Δείτε όσοι δεν έχετε δει αυτήν την κιθάρα Vicente Arias για τον ήχο της  οποίας  ο φίλος Στέλιος εξέφρασε τον θαυμασμό του
Σε μια  μονόωρη συνάντηση μας στον Πειραιά τον περασμένο Σεπτέμβριο
 θαύμασα τις γνώσεις του Ο άνθρωπος είναι ζωντανή εγκυκλοπαίδεια της κιθάρας
Εδώ θέλω και δημόσια να τον ευχαριστήσω για τα δύο CDs που μου έστειλε  Στο πρώτο σε αυτή την κιθάρα παίζει η Rafaela  Smit (στην Arias) Στο δεύτερο παίζει ο Stefano Grondona στην κιθάρα  La Leona Και οι δύο είναι βιρτουόζοι παγκοσμίου κλάσης Διακρίνεται εύκολα η ποιότητα των δύο κιθάρων Το πολύ βάθος των μπάσων στις ισπανικές κιθάρες το οποίο τονίζει ο  Hose Romanillos είναι θαυμαστό Σπηλαιώδες( Cavernous)   ίσως αξεπέραστο σε τέτοιου μεγέθους  ( διαστάσεων ) κιθάρα Αυτό το επιτύγχαναν φτιάχνοντας πολύ ελαφρά όργανα με πολύ λεπτό domed καπάκι Ο VicenteArias ακολούθησε τον Τορρες όπως και ο Vicente Tatay που έφτιαξε χιλιάδες κιθάρες (φθηνές αλλά και ακριβές ) , ο Manuel Ramirez παρέδωσε στον νεαρό Segovia ( the Sandoz Hernandez 1912 Guitar ) με καπάκι 1.9 – 2 μμ την οποία ο Segovia  έπαιζε για αρκετά χρόνια και από μερικούς θεωρείται καλύτερη από την κιθάρα του Hermann Houser του 1937  Οι κιθάρες αυτές συνήθως είχαν καπάκι πάχους από 1,3 χιλ μέχρι 1.8 χιλ με αρκετό doming όπως φαίνεται στο How flexible video H κιθάρα Torres του Miguel Lobett είχε καπάκι 1 χιλ !! ( μπορεί όμως να οφείλεται σε επισκευές ) Οι περισσότεροι έφτιαχναν τις κιθάρες τους αντιγράφοντας τον Τορρες στα  cross struts χωρίς scalloping or tapering at the ends και τα μικρά τριγωνικά  mahogany στηρίγματα μεταξύ καμαρiών και πολύ λεπτών πλαϊνών (περιπου 1 χιλ στην περίπτωση του Τόρρες ) Η κατασκευή αυτή και η αγκυροβόληση των καμαρών στα πλαϊνά (κατά την γνώμη μου πάντα ) καθίσταται δυνατή λόγω της μεθόδου συναρμολόγησης των κιθάρων με κόλλημα πρώτα των καμαριών στα πλαϊνά
και στα linings και μετά του καπακιού. Αυτή η μέθοδος επιτυγχάνει ένα πολύ rigid σκελετό σκάφους παρόλα τα οριακά πάχη καπακιού – πλαϊνών που δεν επιτρέπει παραμορφώσεις
Και εγώ being a traditionalist έφτιαχνα σχεδόν όλες μου τις κιθάρες με αυτή την μέθοδο χωρίς καμία απώλεια ή παραμόρφωση έως τώρα ΄
Η κιθάρα σε στυλ Τόρρες που ανέβασα το Σεπτέμβριο όπως είναι εμφανές διατηρεί το Doming του καπακιού παρόλα τα 27 τις χρόνια και τα 1 χιλ πλαινά και καπάκι από 1.3 χιλ μέχρι 1. 8 χιλ Το action της δεν άλλαξε.
Καλή χρονιά σε όλους (και όλες) με υγεία και καλές κατασκευές.
   

[filios]

Sorry To how flexible is too much. Great guitars of the past by John δεν το κατεβασε και θα πρεπει να το ψαξετε. Με τα κομπουτερς ειμαι πολύ hopeless

[loukasfilm]

Αυτό είναι το λινκ για το βίντεο.
http://www.granadaexpert.com/johnray/how-flexible-is-too-much/

[filios]

Φιλε Λουκα σε ευχαριστώ πάρα πολύ Δεν ντρέπομαι να πώ ότι τα εγγόνια μου (ασχέτως ηλικίας) είναι πολύ πιο καλοί στα κομπιούτερς απο εμέναΠάντως εγώ θα φοβόμουν να πιέσω τόσο πολύ ένα καπακι μην ραγίσει
Νασαι πάντα καλά

[filios]

Στό λινγκ που ο φίλος Λούκας είχε την καλοσύνη να ανεβάσει αξίζει τον κόπο να ακούση κανείς τον Andrew York στο Home και άλλες συνθέσεις Παίζει σε κιθάρα Τορρες 1988 Ειναι καταπληκτικός

[kostaslaouto]

Εχω μια απορια χρονια τωρα
Αυτα τα ωραια πραγματι οργανα με τα λεπτα καπακια μπορουν να παιξουν να κουρδισουν εστω κατω απο κακες καιρικες συνθηκες,
και δεν εννοω χιονια ή ηλιος με μεγαλη θερμοκρασια. Εστω σε μια αιθουσα με μεγαλη υγρασια ολα τα οργανα επηρεάζονται, αυτα ?
Ωραια αυτες ειναι  κιθαρες  και παιζουν σε αιθουσες γενικα ελεγχομενες μια κιθαρα λαικη τι θα κανει αμα φτιαχτει με αυτο τον τροπο
και παει στην ταβερνα ,το εκανε και Ζωζεφ στα μποζουκια  με μετρο ομως
Εναι θεμα χρησης των οργανων? ειναι θεμα κατασκευης ?
Σκεψεις ειναι θαθελα να ακουσω γνωμες αλλων που κατασκευαζουν οργανα

[Silvestro]

απο αυτα που ξερω για τις κλασικες (και ρομαντικες-μπαροκ):
υπαρχουν η σε μουσεια, η τα εχουν ιδιωτες (συλλεκτες κλασικης κιθαρας ή επαγγελματιες σολιστες)

στην 1η κατηγορια, τα μουσεια δινουν τα οργανα που ειναι ετοιμοπολεμα (17ου αι. εως 1900 περιπου...) σε μεγαλους σολιστ για ηχογραφηση (γινεται η κρουση απο τον παραγωγο της εταιριας προς το μουσειο, και αυτο συνηθως το δινει για ευνοητους λογους- και στο οτι πρεπει να παιζεται που και που αλλα και ως μεσον διαφημισης του)-(για συναυλια παρα πολυ σπανια) απο ενα ευλογο διαστημα πριν ωστε να συνηθισει ο παιχτης το οργανο, μεχρι το περας του προτζεκτ. αυτη ειναι και η συνηθης πρακτικη των μουσειων.

στην 2, οι μεν συλλεκτες λειτουργουν ακριβως οπως τα μουσεια, οι δε σολιστες που τις εχουν στην κατοχη τους (π.χ. Γκροντονα, Ρομερο κλπ) τις χρησιμοποιουν παντου (μελετη-συναυλιες-σεμιναρια-ηχογραφησεις), με το συνηθες τα οργανα που δεν χρησιμοποιουν συχνα να τις εχουν ξεκουρδισμενες περ. 1 τονο και μεσα στην θηκη τους (σε ελεγχομενες συνθηκες υγρασιας) και το οργανο που χρησιμοποιουν σε κανονικο πιτς.

Σιγουρα οι συνθηκες υγρασιας οταν ειναι διαφορετικες, ακουγεται διαφορετικα και το οργανο, ως προς τις αντοχες του δεν νομιζω αν δεν συμβει κατι ακραιο να παθει τιποτε, ουτε και τις υποβαλουν οι χρηστες σε τετοιου ειδους καταστασεις.

Ειχα διαβασει μια ενδιαφερουσα ιστορια νομιζω με τον τζοσουα μπελ, οπου μετα απο μια συναυλια επεσε απο τις σκαλες κρατωντας το στραντιβαρι στα χερια του...

Τελος διαβασα σε σιντι κοβερ, οτι χρησιμοποιηθηκε το εξης “τεχνασμα” στην ηχογραφηση: ξεκουρδισε τις εντερινες ενα τονο, εβαλε καποταστο στο 2ο, και ετσι ειχε το πιτς 440-με χαμηλοτερη ταση- σε ενα ταλαιπωρημενο οργανο.
(η μουσικη μεχρι τον 18ο φτανει μεχρι στο 12 ταστο-και αυτο σπανια...)

κατι ασχετο: υπαρχουν και οι λεγομενες “κοντρες”, οπου παιζουν το ιδιο κομματι με πολλες διαφορετικες κιθαρες (ιδια μικροφωνα ιδιος χωρος ιδιος τεχνικος ιδιος παιχτης) για εξαγωγη συμπερασματων

για τα μπουζουκια, δεν κατεχω τιποτις...
σιγουρα ομως ενα πολυ παλαιο μπουζουκι πρεπει να του φερθει καποιος με σεβασμο, οπως ακριβως συμβαινει και με τα ιστορικα οργανα (βιολια-βιολες-κιθαρες-τσεμπαλα)  και οχι να πας σε μια ταβερνα να παιξεις με αυτο...

σιγουρα ειναι πολυ ενδιαφερων το θεμα- πρεπει να γραψουν ολοι τις σκεψεις τους-γνωμη τους!